Η ωχρατοξίνη Α (OTA) είναι μια κατηγορία μυκοτοξινών που παράγεται κυρίως από τα γένη Aspergillus και Penicillium και η οποία έχει συνδεθεί με διάφορες μορφές παθήσεων των νεφρών, του ήπατος και του εγκεφάλου τόσο στον άνθρωπο όσο και στα ζώα, αν και συνήθως  απαντάται σε ίχνη στα τρόφιμα. Τα τρόφιμα αυτά είναι κυρίως φυτικής προέλευσης πρώτες ύλες, όπως τα σιτηρά, ο καφές, το κακάο αλλά και προϊόντα επεξεργασίας όπως το κρασί. Ως εκ τούτου, η ανάπτυξη γρήγορων και ευαίσθητων μεθόδων ανίχνευσης είναι απαραίτητη για τον ακριβή προσδιορισμό της ΟΤΑ. Επί του παρόντος, οι πιο συχνά χρησιμοποιούμενες μέθοδοι ανίχνευσης στηρίζονται σε χρωματογραφικές τεχνικές και στον ενζυμοσύνδετο ανοσοπροσροφητικό προσδιορισμό (ELISA). Αυτές οι τεχνικές είναι ευαίσθητες αλλά χρονοβόρες και απαιτούν ακριβό εξοπλισμό, άρτια εκπαιδευμένους χειριστές, καθώς και εκτεταμένα βήματα προετοιμασίας.  Αντίθετα, οι βιοαισθητήρες έχουν μεγάλες δυνατότητες ανίχνευσης της OTA τόσο για την έρευνα όσο και για τη βιομηχανία γιατί είναι λιγότερο δαπανηρές, γρήγορες, ευαίσθητες, συγκεκριμένες, απλές και φορητές. Με την προσθήκη νανοϋλικών όπως νανοσωματίδια χρυσού AuNPs και αργύρου AgNPs, αυξάνεται ευαισθησία, η εκλεκτικότητα και η ταχύτητα ανίχνευσης της ΟΤΑ από τους νανοαισθητήρες. Αυτή η ανασκόπηση επικεντρώνεται στην εφαρμογή νανοϋλικών σε μεθόδους απομόνωσης και προσδιορισμού της OTA.