Τα μικροπλαστικά αποτελούν έναν από τους πιο συχνούς ρύπους που απειλούν το οικοσύστημα. Στις μέρες μας υπάρχει μια πληθώρα μεθόδων για την δειγματοληψία, την προετοιμασία και την ανάλυση των μικροπλαστικών. Στην παρούσα διπλωματική εργασία περιγράφονται οι πιο σημαντικές μέθοδοι προσδιορισμού των μικροπλαστικών σε επιφανειακά νερά και απόβλητα. Σε έρευνες των τελευταίων ετών, η εργαστηριακή ανάλυση των μικροπλαστικών απαρτίζεται συνήθως από την οπτική αναγνώριση με μικροσκόπιο ως  πρώτο βήμα για τον χαρακτηρισμό σωματιδίων που φαίνονται να είναι πλαστικά, ακολουθούμενη από επιβεβαίωση με τη χρήση φασματοσκοπίας ή άλλων τεχνικών ταυτοποίησης, απαραίτητες για να διαπιστωθεί αυτό στην πράξη. Νέες αναλυτικές μέθοδοι για την ανίχνευση μικροπλαστικών προσφέρουν υψηλότερη ακρίβεια στις μετρήσεις όπως η φασματοσκοπία Raman και η FTIR οι οποίες είναι κατάλληλες για την ανάλυση σωματιδίων με την υψηλότερη δυνατή διακριτική ικανότητα. Έτσι, αν και κατά κόρον χρησιμοποιείται το μικροσκόπιο ή κάποια άλλη τεχνική που είναι συνδυασμός με φασματοσκοπία, απαιτούν πολύ χρόνο στην προετοιμασία των δειγμάτων και παρατεταμένους χρόνους ανάλυσης. Μέθοδοι για τον εντοπισμό πλαστικών όπως οι θερμοαναλυτικές μέθοδοι μπορεί να είναι πιο εύκολες αλλά δεν αποδίδουν τις ίδιες πληροφορίες με τις φασματοσκοπικές ή τις οπτικές .

Microplastics are one of the most common pollutants that threaten the ecosystem. Nowadays there plenty of methods for sampling, preparing and detecting microplastics. In the present thesis, the most important methods are described for the identification of microplastics in surface waters and sewage. In more recent studies, laboratory analysis of microplastics usually includes visual recognition with microscopy, as it is the first step in identifying particles that appear to be plastic, followed by confirmation using spectroscopy or other methods of chemical identification, that are necessary to determine the original hypothesis. New comprehensive methods for detecting microplastics offer higher accuracy in measurements such as Raman spectroscopy and FTIR which are suitable for the analysis with the highest possible resolution. Thus,  microscopy or some other techniques are used, usually in combination with spectroscopy, they require a lot of time preparing samples and prolonged analysis times. Methods for detecting plastics such as thermal methods can be easier but do not deliver the same information as spectroscopic or opticals.