Ως αποτέλεσμα της αύξησης του ανθρώπινου ορίου ζωής εμφανίστηκε η γήρανση του πληθυσμού με συνέπεια την αύξηση του επιπολασμού εμφάνισης εκφυλιστικών νοσημάτων, όπως η άνοια. Η άνοια, είναι μία νόσος που επηρεάζει εξίσου τον πάσχοντα και την οικογένεια, λόγω των περιορισμών και των δυσκολιών που έχουν να αντιμετωπίσουν. Η εκτέλεση της άσκησης είναι μία από αυτές, αφενός επειδή δεν υπάρχει εξειδικευμένο προσωπικό αφετέρου λόγω της πλημμελούς ενημέρωσης σχετικά με αυτή. Σκοπός της έρευνας είναι η προσέγγιση της άνοιας ως κοινωνικό φαινόμενο και η προσπάθεια ανάδειξης των εμποδίων και τελικά να διαπιστώσουμε εάν υπάρχουν κοινωνικοί αποκλεισμοί στην άσκηση και πόσο εφικτό είναι άτομα με άνοια να έχουν επιλογές σε αυτή;
Η έρευνα πραγματοποιήθηκε με ποιοτική μέθοδο ενώ η συνολική χρονική διάρκεια που διεξήχθη η έρευνα ήταν από τον Σεπτέμβριο του 2022 έως και τον Ιανουάριο του 2023. Το δείγμα αποτελούνταν από 39 ενήλικες φροντιστές ασθενών με άνοια. Πραγματοποιήθηκε, με την μέθοδο της έρευνας / βιβλιογραφικής ανασκόπησης και η συμπλήρωση των ερωτηματολογίων έγινε μέσω του διαδικτύου και από τον κοινωνικό περίγυρο, στην Αττική.
Οι συμμετέχοντες ήταν γυναίκες με ποσοστό 72% και άνδρες 28% ενώ στην πλειοψηφία ήταν τέκνα τα οποία έχουν ολοκληρώσει την δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Ενδιαφέρον εμφανίζει το ποσοστό των ασθενών, με 54% που δεν έκανε κάποιο άθλημα πριν τη διάγνωση της άνοιας ενώ μετά τη διάγνωση το ποσοστό αυτό ανέβηκε στο 72%, με κύριο άθλημα σε ποσοστό 74% το περπάτημα. Ενώ μόνο το 14% των φροντιστών απάντησε ότι έχει προσωπικό γυμναστή για εξειδικευμένη άσκηση. Από την έρευνα, αναδείχθηκαν σε μεγάλο βαθμό οι δυσκολίες που έχουν να αντιμετωπίσουν οι ασθενείς και οι φροντιστές ατόμων με άνοια. Η άσκηση δεν είναι ένα μέσο που θα προτιμήσουν οι ασθενείς με άνοια καθώς δυσκολεύονται είτε να βρουν την άσκηση που θα τους ενδιαφέρει είτε δεν είναι εύκολο να φτάσουν σε χώρο άσκησης ή ακόμα και η ενημέρωση σχετικά με αυτή είναι ελλιπής. Η ανάγκη επιπλέον έρευνας είναι επιβεβλημένη για την διεξαγωγή πιο έγκυρων αποτελεσμάτων, καθώς σε μεγάλο βαθμό απουσίαζε η δια ζώσης επικοινωνία και το δείγμα αποτελούταν από σχετικά μικρό δείγμα, αν και κάλυπτε το μεγαλύτερο μέρος της Αττικής.
As a result of the increase in the human life limit, the aging of the population has appeared, resulting in an increase in the prevalence of degenerative diseases, such as dementia. Dementia is a disease that affects both the sufferer and the family, due to the limitations and difficulties they have to face. The execution of the exercise is one of them, on the one hand because there is no qualified staff and on the other hand because of the lack of information about it. The purpose of the research is to approach dementia as a social phenomenon and to try to highlight the obstacles and finally to find out if there are social exclusions in exercise and how feasible is it for people with dementia to have options in it?
The survey was conducted with a qualitative method while the total duration of the survey was conducted from September 2022 to January 2023. The sample consisted of 39 adult caregivers of patients with dementia. It was carried out with the method of research / literature review and the completion of the questionnaires was done through the internet and by the social environment, in Attica.
The participants were women with 72% and men 28%, while the majority were children who have completed secondary education. Of interest is the percentage of patients, with 54% who did not do a sport before the diagnosis of dementia, while after diagnosis this percentage rose to 72%, with the main sport at a rate of 74% walking. While only 14% of caregivers responded that they have a personal trainer for specialized exercise. The research has largely highlighted the difficulties faced by patients and caregivers of people with dementia. Exercise is not a means that patients with dementia will prefer as they find it difficult either to find the exercise that will interest them or it is not easy to get to an exercise area or even information about it is incomplete. The need for additional research is imperative in order to conduct more valid results, as face-to-face communication was largely absent and the sample consisted of a relatively small sample, although it covered most of Attica.
