Εισαγωγή: Η Covid 19, ως μία άγνωστη και θανατηφόρα απειλή, είναι φυσικό να ενεργοποιεί συναισθήματα φόβου και άγχους στην ανθρώπινη κοινότητα. Ο φόβος αποτελεί ένα από τα βασικά ανθρώπινα συναισθήματα (core emotions) , ενώ ο «φυσιολογικός» φόβος θεωρείται ως ένα βασικό εργαλείο διαχρονικής επιβίωσης των οργανισμών . Το άγχος αποτελεί ένα «ασαφές» συναίσθημα εσωτερικής έντασης , συνυφασμένο με φοβικά και στρεσογόνα ερεθίσματα , που σε χρόνιες και ακραίες μορφές (αγχώδεις διαταραχές) , μπορεί να καταστήσει το άτομο δυσλειτουργικό στην προσωπική και κοινωνική του ζωή.

Σκοπός: Σκοπός της παρούσης εργασίας είναι να μελετηθούν τα επίπεδα προσωρινού άγχους και φόβου σχετικά με τη νόσο Covid 19 στον γενικό πληθυσμό στην Ελλάδα, με βάση δημογραφικά χαρακτηριστικά όπως: η ηλικία, το φύλο, το εργασιακό επίπεδο, το επίπεδο εκπαίδευσης, η ασφαλιστική ικανότητα, η οικογενειακή κατάσταση, ο τόπος διαμονής, τα χρόνια νοσήματα, αλλά και συγκριτικά με την κλίμακα μόνιμου άγχους.

Υλικό-μέθοδος: Στην έρευνα συμμετείχαν 115 άτομα, άνω των 18 ετών, χωρίς καμία παράμετρο επιλογής, τα οποία δεν είχαν νοσήσει από την Covid 19 έως την τη στιγμή της μελέτης. Οι συμμετέχοντες κλίθηκαν να συμπληρώσουν ένα έντυπο τεσσάρων σελίδων χωρισμένο σε δύο μέρη. Στο πρώτο μέρος γίνεται καταγραφή των δημογραφικών χαρακτηριστικών του κάθε συμμετέχοντος και στο δεύτερο μέρος αποτυπώνονται οι απαντήσεις σχετικά με το φόβο και το προσωρινό άγχος για την νόσο, καθώς και το μόνιμο άγχος, με τη χρήση διεθνώς αναγνωρισμένων ερωτηματολογίων.

Αποτελέσματα: Η στατιστική ανάλυση δεν επέδειξε στατιστικά σημαντική συσχέτιση του φόβου και του προσωρινού άγχους , με χαρακτηριστικά όπως το φύλο, η ηλικία, η οικογενειακή κατάσταση αλλά αποκάλυψε σημαντική εξάρτηση από το επίπεδο εκπαίδευσης (p <0,001 και p=0,038) και το εργασιακό επίπεδο (p=0,001 και p=0,040) και εν μέρει από την ασφαλιστικά ικανότητα (p=0,024), τον τόπο διαμονής (p=0,050), και την υπέρταση ως χρόνιο νόσημα (p=0,021). Επίσης, οι συμμετέχοντες με υψηλό βαθμό μόνιμου /χρόνιου άγχους , κατέγραψαν υψηλό βαθμό και στις κλίμακες προσωρινού άγχους και φόβου για τη νόσο.

Συμπεράσματα: Από τα αποτελέσματα της παρούσης έρευνας και συγκριτικά με τα βιβλιογραφικά δεδομένα, διαπιστώνεται ότι οι παράμετροι που διαμορφώνουν τα επίπεδα φόβου και προσωρινού άγχους για την νόσο, είναι οι ίδιοι που, λίγο έως πολύ, μπορούν να επηρεάσουν τα επίπεδα του μόνιμου(χρόνιου) άγχους , δηλαδή η εργασιακή κατάσταση, η ασφαλιστική κατάσταση, το επίπεδο εκπαίδευσης και ο αστικός ή μη τρόπος ζωής. Παράλληλα το μόνιμο άγχος από μόνο του φαίνεται να αποτελεί ισχυρό προδιαθεσικό παράγοντα φόβου απέναντι σε μία έκτακτη και σοβαρή κατάσταση όπως η πανδημία της Covid 19.

Introduction: Covid 19, as an unknown and deadly threat naturally triggers feelings of fear and anxiety in the human community. Fear is one of the basic human emotions (core emotions), while "normal" fear is considered as a basic tool for the long-term survival of organisms. Anxiety is a "vague" feeling of internal tension, intertwined with phobic and stressful stimuli, which in chronic and extreme forms (anxiety disorders), can make the person dysfunctional in his personal and social life.

Purpose: The purpose of this work is to study the levels of temporary anxiety and fear regarding the Covid 19 disease in the general population in Greece, based on demographic characteristics such as: age, gender, work level, education level, insurance capacity , marital status, place of residence, chronic diseases, but also compared to the permanent stress scale.

Material-method: 115 people, over 18 years of age, without any selection parameter, who had not been sick with Covid 19 until the time of the study, participated in the research. Participants were asked to complete a four-page form divided into two parts. In the first part, the demographic characteristics of each participant are recorded, and in the second part, responses regarding fear and temporary anxiety about the disease, as well as permanent anxiety, are recorded using internationally recognized questionnaires.

Results: The statistical analysis did not show a statistically significant correlation of fear and temporary anxiety, with characteristics such as gender, age, marital status, but revealed a significant dependence on the level of education (p <0,001 & p=0,038) and the work level (p=0,001 & p=0,040) and partly from insurance capacity (p=0,024), the place of residence ((p=0,050) and hypertension as a chronic disease (p=0,021). Also, participants with a high degree of permanent/chronic anxiety recorded a high degree in the scales of temporary anxiety and fear of the disease.

Conclusions: From the results of this research and compared to the literature data, it is found that the parameters that shape the levels of fear and temporary anxiety about the disease are the same that, more or less, can affect the levels of permanent (chronic) stress, i.e. employment status, insurance status, education level and urban or non-urban lifestyle. At the same time, permanent stress in itself seems to be a strong predisposing factor of fear in the face of an emergency and serious situation such as the Covid 19 pandemic.