Το κρατικό-εταιρικό έγκλημα αποτυπώνει την κοινωνική βλάβη που προκαλείται από την ενδυναμωμένη αλληλεπίδραση μεταξύ της πολιτείας και των επιχειρήσεων κατά την εφαρμογή πολιτικών και πρακτικών τους για την ικανοποίηση των στόχων αμφοτέρων. Το κράτος αποτελεί τον πλέον ισχυρό πόλο, ο οποίος είτε προωθεί είτε ανέχεται την εξέλιξη του φαινομένου. Ως εγκληματολογικός όρος θεμελιώνεται σε ατομικές, θεσμικές και πολιτικοοικονομικές θεωρητικές βάσεις, ενώ η κριτική εγκληματολογική θεώρηση έχει σημαίνοντα ρόλο για την ερμηνεία του. Η διαφθορά αποτελεί συστατικό στοιχείο του κρατικού-εταιρικού εγκλήματος, οι δε βλάβες που αυτό προκαλεί είναι πολυδιάστατες και σοβαρές, με το ίδιο να βρίσκεται στην αφάνεια. Συνδυάζει στοιχεία από το κρατικό και το οργανωσιακό έγκλημα, ενώ την ίδια στιγμή αποτελεί επιμέρους έκφανση των εγκλημάτων του λευκού κολάρου και ταυτίζεται σε πολλά σημεία με το οργανωμένο έγκλημα, όπως τη δομή και τα μέσα που μετέρχεται. Το κρατικό-εταιρικό έγκλημα πηγάζει από τη συμβίωση της νομιμότητας με την παρανομία, η οποία δεν έχει άλλο στόχο από το κέρδος. Αυτή μετατρέπει τη διαφθορά σε θεσμό, οδηγεί στην ατιμωρησία και οδηγεί τα θύματα στην αποδοχή των βλαπτικών συνεπειών του κρατικού-εταιρικού εγκλήματος. Σε διεθνές επίπεδο αλλά και στην Ελλάδα δεν φαίνεται το φαινόμενο να περιγράφεται επαρκώς σε κείμενα παραγωγής αντεγκληματικής πολιτικής, ώστε στη συνέχεια να αντιμετωπιστεί αναλόγως. Την τελευταία δεκαετία δε, μία σειρά περιπτώσεων όπως αυτή της Siemens σε επίπεδο κεντρικού κράτους και η τοποθέτηση υδρομέτρων στο Δήμο Σιθωνίας σε επίπεδο τοπικής αυτοδιοίκησης στην Ελλάδα αλλά το σκάνδαλο με τις προστατευτικές μάσκες για τον κορωνοϊό στη Γερμανία και των δωροδοκιών της Petrobras στη Βραζιλία αποδεικνύουν, ότι τόσο εγχώρια όσο και διεθνώς, το κρατικό-εταιρικό έγκλημα είναι παρόν, μεταβάλλεται και εξελίσσεται αλλά στη βάση του παραμένει μέχρι και σήμερα το ίδιο, όπως το ίδιο καταστροφικές παραμένουν και οι συνέπειές του για ολόκληρη την κοινωνία.

State-corporate crime captures the social harm caused by the reinforcing interaction between the state and corporations in implementing policies and practices to satisfy the goals of both. The state is the most powerful pole, which either promotes or tolerates the phenomenon development. As a criminological term, it is based on individual, institutional and political-economic theoretical foundations, while critical criminology theory has an important role in its interpretation. Corruption is a constituent element of state-corporate crime, and the harm that causes is multidimensional and serious, while it remains in obscurity. It combines elements of state and organizational crime, while at the same time it is a subset of white collar crime and is identical to organized crime in many ways, such as its structure and the means it uses. State-corporate crime stems from the symbiosis of legality with illegality, which has no other goal than profit. It institutionalizes corruption, leads to impunity and leads victims to accept the harmful consequences of state-corporate crime. At international level, but also in Greece, the phenomenon does not seem to be adequately described in anti-crime policy production documents, so that it can then be dealt with accordingly. In the last decade, a series of cases such as that of Siemens at the central state level and the installation of water meters in the Municipality of Sithonia at the local government level in Greece, but also the scandal with the protective masks for coronavirus in Germany and the Petrobras bribes in Brazil prove that both domestically and internationally, state-corporate crime is present, is changing and evolving, but at its base it remains the same to this day, just as equally disastrous remain its consequences for the whole society.