Το ξέπλυμα βρώμικου χρήματος αποτελεί ένα ζήτημα με διεθνή, ευρωπαϊκό και εθνικό χαρακτήρα. Η πολυδιάστατη φύση του και η δυνατότητα του εν λόγω ζητήματος να συνυφαίνεται και να αλληλοεπιδρά με άλλα σύγχρονα αλλά και διαχρονικά προβλήματα των κοινωνιών, όπως το εμπόριο των ναρκωτικών ουσιών και την χρηματοδότηση τρομοκρατικών πράξεων, οδήγησαν αρχικά στην αντιμετώπιση του όχι αυτόνομα, αλλά σε συνάρτηση με την αντιμετώπιση των εν λόγω εγκληματικών δραστηριοτήτων. Η ανάγκη, όμως, των κρατών να αντιμετωπίσουν το όλο και αυξανόμενο ζήτημα του ξεπλύματος, οδήγησε στην ανάληψη πρωτοβουλιών μέσα από διεθνείς οργανισμούς, όπως ο ΟΟΣΑ, για την έκδοση κατευθυντήριων γραμμών και την εναρμόνιση της πολιτικής των κρατών της διεθνούς κοινότητας. Στα πλαίσια αυτά, η Ευρωπαϊκή Ένωση, ακολουθώντας την φιλοσοφία του πρωτοπόρου που την διακρίνει, προέβη στην έκδοση μίας σειράς Οδηγιών, που ευθυγραμμίζονταν με την εν γένει διεθνή πρακτική και νοοτροπία, ώστε να εναρμονίσει τα κράτη μέλη της, τόσο στον άξονα της πρόληψης των δραστηριοτήτων που νομιμοποιούν έσοδα από παράνομες δραστηριότητες, όσο και στον άξονα της καταστολής των πράξεων αυτών. Επιπλέον, η Ευρωπαϊκή Ένωση αξιολογεί συνεχώς την σχέση της με τις τρίτες χώρες, αναφορικά με την πολιτική τους στο ζήτημα της νομιμοποίησης εσόδων, και προτίθεται να συνδράμει στο έργο τους κατά του ξεπλύματος βρώμικου χρήματος, καθώς αυτές οι πράξεις ξεπλύματος την επηρεάζουν ευθέως καταστρέφοντας την εσωτερική της αγορά. Οι μέθοδοι των δραστών που νομιμοποιούν έσοδα από παράνομες δραστηριότητες είναι ποικίλες, και οι στόχοι τους συχνά δεν αναλώνονται μόνο στην αύξηση της περιουσίας τους, αλλά και στην χρηματοδότηση άλλων παράνομων δραστηριοτήτων, όπως της τρομοκρατίας.

  Money laundering is an international, European and national issue. Its multidimensional nature and the possibility of this issue intertwining and interacting with other contemporary and also timeless problems of societies, such as the drug trade and the financing of terrorist acts, initially led to its treatment not autonomously, but through interaction on the one hand in the context of the drug trade and on the other hand in the context of the financing of terrorism. However, the need for states to deal with the ever-increasing issue of laundering, led to the taking of initiatives through international organizations, such as the OECD, to issue guidelines and harmonize the policy of the states of the international community. In this context, the European Union, following the philosophy of the pioneer that haunts it, issued a series of Directives, which were in line with the general international practice and mentality, in order to harmonize its member states, both in the axis of the prevention of activities that legitimize income from illegal activities, as well as in the axis of suppression of these acts. In addition, both international organizations and the European Union evaluate its relationship with third countries, regarding their money laundering policy, and offer to assist in the work of drawing up an important anti-money laundering framework in them. The methods of criminals who launder proceeds from illegal activities are varied, and their goals are often not only spent on increasing their wealth, but also on financing other illegal activities, such as terrorism.