Το οργανωμένο έγκλημα αποτελεί ένα κοινωνικό φαινόμενο το οποίο αναπτύσσεται μέσα σε μια κοινωνία. Η Ελλάδα άρχισε να ασχολείται με το φαινόμενο αυτό στις αρχές τις δεκαετίας του ΄90 όπου και παρατηρήθηκε μεγάλη αύξηση των περιστατικών που αφορούσαν οργανωμένη εγκληματική δραστηριότητα. Η αύξηση της δραστηριότητας του οργανωμένου εγκλήματος στην χώρα μας οδήγησε και στην αύξηση του φαινομένου της διαφθοράς. Η διαφθορά, η οποία ως έννοια είναι γνωστή από τις πρώτες οργανωμένες κοινωνίες, συνήθως αντιμετωπιζόταν ως ένα μεμονωμένο φαινόμενο. Εάν και η διαφθορά έχει βρεθεί στο επίκεντρο της συζήτησης για πολλά έτη από πολιτικές κυβερνήσεις και διεθνείς οργανισμούς, ωστόσο δεν μπόρεσε να αποδοθεί ένας κοινός αποδεκτός ορισμός για αυτή. Η διαφθορά αναφέρεται σε ένα ευρύ κατάλογο πράξεων που τυποποιούνται στον ποινικό κώδικα όπως η δωροδοκία, δωροληψία, κατάχρηση εξουσίας κ.α. Η εξάπλωση του φαινομένου της διαφθοράς απειλεί όλες τις δημόσιες υπηρεσίες, τους πολιτικούς ακόμη και το δικαστικό σώμα. Η επέκταση του φαινομένου αυτού στα σώματα ασφαλείας, τα οποία ως φορέας έχουν ως βασικό τους καθήκον την προστασία των δικαιωμάτων του κοινωνικού συνόλου, προκαλεί ισχυρές ρωγμές στην εμπιστοσύνη των πολιτών στο κράτος, απειλώντας ακόμα και το δημοκρατικό μας πολίτευμα. Η αστυνομική διαφθορά είναι εξαιρετικά δύσκολο να εντοπιστεί και ως εκ τούτου να αντιμετωπιστεί. Εμφανίζεται κυρίως με την μορφή μικρών αλληλοεξυπηρετήσεων ή ανταλλαγμάτων, είτε με την συμμετοχή με εγκληματικά δίκτυα. Ανάμεσα στους παράγοντες που την προκαλούν και επηρεάζουν την ανάπτυξη της, ξεχωρίζει η κουλτούρα αλληλοκάλυψης των αστυνομικών που δημιουργείται μέσα στις υπηρεσίες. Με τον τρόπο αυτό αναδεικνύεται ο οργανωσιακός χαρακτήρας του φαινομένου. Στην Ελλάδα αρμόδια υπηρεσία για την καταπολέμηση της διαφθοράς στα σώματα ασφαλείας είναι η Υπηρεσία Εσωτερικών Υποθέσεων Σωμάτων Ασφαλείας. Από τις ετήσιες εκθέσεις προκύπτουν τα δεδομένα για την διαφθορά στους κόλπους των σωμάτων ασφαλείας. Επίσης στις εκθέσεις τα δεδομένα είναι ελλιπή και φαίνεται να υποβαθμίζεται ο οργανωσιακός χαρακτήρας του φαινομένου.

Organized crime is a social phenomenon that develops within a society. Greece started dealing with this phenomenon in the early 1990s, where a large increase in incidents involving organized criminal activity was observed. The increase in the activity of organized crime in our country also led to the increase in the phenomenon of corruption. Corruption, which as a concept has been known since the first organized societies, was usually treated as an isolated phenomenon. Although corruption has been at the center of debate for many years by political governments and international organizations, however, a commonly accepted definition for it could not be given. Corruption refers to a wide list of acts standardized in the criminal code such as bribery, bribery, abuse of power, etc. The spread of the phenomenon of corruption threatens all public services, politicians and even the judiciary. The extension of this phenomenon to the law enforcement, which as an agency have as their main task the protection of the rights of society as a whole, causes strong cracks in the trust of the citizens in the state, threatening even our democratic state. Police corruption is extremely difficult to detect and therefore to deal with. It appears mainly in the form of small mutual services or exchanges, or by participating in criminal networks. Among the factors that cause it and influence its development, the culture of overlap between police officers that is created within the services stands out. In this way, the organizational character of the phenomenon is highlighted. In Greece, the agency responsible for fighting corruption in the law enforcement is the Division of Internal Affairs. The data on corruption within the law enforcement, emerge from the annual reports. Also in the reports, the data is incomplete and the organizational nature of the phenomenon seems to be downgraded.