Σκοπός της εργασίας είναι να αποδείξουμε εάν το υγειονομικό προσωπικό που εργάζεται την εποχή της πανδημίας παρουσιάζει σημαντικά αυξημένο εργασιακό στρες και χαμηλότερη ποιότητα ζωής. Επίσης, αν είναι πιθανότερο να νιώθουν ψυχικά εξαντλημένοι και απογοητευμένοι από την εργασία τους και λιγότερο ικανοί να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα των ασθενών τους. Η κλίμακα εργασιακού στρες που χρησιμοποιήθηκε στην έρευνα εστιάζει στις εργασιακές συνθήκες των συμμετεχόντων, καθώς και σε ψυχοπιεστικά γεγονότα. Οι εργαζόμενοι καλύπτουν όλο το εύρος των επαγγελματιών υγείας, υγειονομικούς και διοικητικούς υπαλλήλους , τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό με μέσο χρόνο εργασίας σε τμήμα COVID  τα 9.54±8.8 έτη.  Τα ευρήματα της παρούσας έρευνας είναι σαφή. Πάνω από τους μισούς εργαζόμενους(53.7%) ανεξαρτήτως εργασιακού ρόλου και δομής εργασίας αναφέρουν σημαντική αύξηση του φόρτου εργασίας  , με αύξηση των εφημεριών και των μη αμειβόμενων ωρών εργασίας για τα 3/5 των απαντήσεων. Ενδεικτικά το 69% ανέφεραν ότι αυξήθηκαν οι εντάσεις(σε μέτριο έως σοβαρό βαθμό) και οι συγκρούσεις στον χώρο εργασίας, ότι αντιμετώπισαν νέες καταστάσεις που δεν ήξεραν πώς να τις διαχειριστούν(>2/3 των απαντήσεων) , ενώ το 29.11% ανέφεραν ότι οι προϊστάμενοι τους δεν φρόντιζαν συνεχώς να εξασφαλίσουν τα σωστά μέσα για να κάνουν σωστά την δουλειά τους. Σε κάθε περίπτωση είτε εργάζονται με ασθενείς COVID-19 είτε όχι, τα υψηλότερα επίπεδα εργασιακού στρες(92.5%) κατά την πανδημία είχαν ως συνέπεια την μεταφορά της έντασης και στο οικογενειακό περιβάλλον.

Όσο πιο αρνητικά αξιολόγησαν οι εργαζόμενοι την προετοιμασία, τη στελέχωση και τις υποδομές του φορέα τους, τόσο πιο πιθανό ήταν να σκεφτούν το ενδεχόμενο πιθανής παραίτησης, αφού πάνω από τους μισούς έκαναν τέτοιες σκέψεις συχνά έως καθημερινά . Η συγκεκριμένη έρευνα απέδειξε πως οι εργαζόμενοι σε δομές του εξωτερικού βίωσαν σε μικρότερο βαθμό τις συγκρούσεις, την ανασφάλεια για ΜΑΠ, την ανάληψη ρόλων χωρίς την συγκατάθεσή τους και την επιθυμία για παραίτηση.

The purpose of this study was the investigation of work-related stress, job satisfaction and lower quality of life. Also, to investigate if they are more likely to feel mentally exhausted and frustrated with their job and less able to deal with their patients' issues. The work stress scale used in the research focuses on the working conditions of the participants, as well as on stressful events. In order to achieve the purpose of the study, a survey was conducted on employees of both Greek and Hospital’s abroad.  This study involved 80 participants from a range of frontline professions in health and social care with an average time in the COVID department of 9.54±8.8 years. Regarding the results related to increased working time over half of employees (53.7%) regardless of job description reported a significant increase in working time, with increase in on-call duties and unpaid working hours for 3/5 of participant healthcare workers. The participants expressed difficulties such as moderate to severe communication challenges (69%) and changing work conditions (>2/3 of the responses), while 29.11% reported that managers and hospital executives lower the standard of PPE to a surgical mask, face shield and apron.  92.5% of healthcare workers either they have worked in COVID-19 department or not reported that they addressed the work stress to their family environment.

The lower employees scored their organization's preparation, retention and infrastructure, the more likely they were to think about possible resignation, half of them having such thoughts daily. The specific research proved that workers in structures abroad experienced better working conditions  .