Θεατρικοί Οργανισμοί και Ψηφιακές Δράσεις: H περίπτωση του Εθνικού Θεάτρου κατά τη διάρκεια της πανδημίας

  1. MSc thesis
  2. Πέττα, Ευαγγελία
  3. Διοίκηση Πολιτισμικών Μονάδων (ΔΠΜ)
  4. 24 Σεπτεμβρίου 2022 [2022-09-24]
  5. Ελληνικά
  6. 101
  7. Νικολαΐδου, Αφροδίτη
  8. Μυλωνά, Ιφιγένεια | Γκαντζιάς , Γεώργιος
  9. Θέατρο | Θεατρικοί Οργανισμοί | Ψηφιακό Θέατρο | Στρατηγική Ψηφιακής Επικοινωνίας | Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης | Εθνικό Θέατρο
  10. 1
  11. 30
  12. 20
  13. Περιέχει δύο πίνακες.
    • Η παρούσα εργασία επιχειρεί να συνδέσει την παραγωγή ψηφιακού θεάτρου και με την ψηφιακή προώθησή του αποβλέποντας στη διεύρυνση κοινού. Αφετηρία της εξέτασης είναι η ουσία του θεάτρου ως πολιτιστικού και επικοινωνιακού φαινομένου. Το θεωρητικό μέρος ξεκινά με την επεξεργασία των εννοιών της Πολιτιστικής Επικοινωνίας, του Μηνύματος και της Στρατηγικής Επικοινωνίας. Στη συνέχεια αντικείμενο εξέτασης είναι η θεατρική τέχνη ως επικοινωνιακή πράξη. Καταγράφεται η ιστορική εξέλιξη του θεάτρου ως τέχνης και ως σκηνικού χώρου. Ακολούθως, γίνεται επισκόπηση του θεωρητικού πλαισίου των πολυμεσικών θεατρικών παραστάσεων. Μέρος αυτής της ανάπτυξης, είναι η καταγραφή παραδειγμάτων ψηφιακών παραστάσεων στην Ελλάδα. Στο ερευνητικό μέρος, κυρίαρχο αντικείμενο είναι η μελέτη, καταγραφή και αξιολόγηση της στρατηγικής ψηφιακής επικοινωνίας του Εθνικού Θεάτρου, του μεγαλύτερου εθνικού θεατρικού οργανισμού, κατά την περίοδο αναστολής της λειτουργίας του λόγω των υγειονομικών περιορισμών. Συνδέοντας την παραγωγή με την προώθηση του πολιτιστικού αγαθού, γίνεται επιπλέον διερεύνηση αν και κατά πόσο η ψηφιακή παρουσία ενός θεατρικού οργανισμού δύναται να αλλάξει τη σχέση του με το κοινό του. Μέρος της έρευνας είναι η συνέντευξη με τον κ. Αχιλλέα Κούρια, Υπεύθυνο Περιεχομένου Μέσων Κοινωνικής Δικτύωσης του Εθνικού Θεάτρου. Σκοπός της εργασίας είναι να αναδείξει αν η προγενέστερη εμπειρία της ψηφιακής παραγωγής μπορεί να συμβάλλει στην καθιέρωση νέων διαδικτυακών εργαλείων καλλιτεχνικής έκφρασης και σύνδεσης με το κοινό.
    • This paper aims to provide an analysis of both digital theatrical performances and digital communication strategy as factors of growing audience. Starting point of this analysis is the statement that drama is a communication form. The first chapter deals with the field of Cultural Communication. It starts with the analysis of the meaning of “Communication” and “Message”. Then, it attempts to explain how digital communication strategy can increase audience growth. The second chapter focuses on an analysis of the meaning and the historic process of theatre both as an art form and a place. Next chapter deals with new media in theater, digital theater and cyber drama. Part of this development, are also the examples of digital theatrical plays presented by Greek theatrical organizations. The forth chapter is the practical one. It contains an analysis of digital repertory and digital communication actions of National Theater of Greece during the pandemic. The type of this academic methodology is a case study combined with an interview with Mr. Achilleas Kourias, Social Media Manager of National Theater of Greece. This essay’s purpose is to point out the opportunities and prospects of digital theater and digital communication for the theatrical organizations.
  15. Items in Apothesis are protected by copyright, with all rights reserved, unless otherwise indicated.