Ψηφιακή Επικοινωνιακή Στρατηγική και αξιοποίηση ιστοσελίδας και εφαρμογών Συμμετοχικού Διαδικτύου (Web 2.0) κατά τη διάρκεια της πανδημίας Covid-19. Η δράση της Δημοτικής Πινακοθήκης Λάρισας- Μουσείο Γ.Ι. Κατσίγρα – Αξιολόγηση και διατύπωση επικοινωνιακών προτάσεων για την προσέλκυση του νεανικού κοινού

Digital Communication Strategy and utilization of website and participatory internet applications during the Covid-19 pandemic. The case of Municipal Gallery of Larissa-G. I.Katsigras Museum -Evaluating and formulating communication proposals in order to attract younger audience (generation z) (english)

  1. MSc thesis
  2. Γεωργούλια, Σταυρούλα
  3. Διοίκηση Πολιτισμικών Μονάδων (ΔΠΜ)
  4. 24 September 2022 [2022-09-24]
  5. Ελληνικά
  6. 152
  7. Σηφάκη, Ειρήνη
  8. Σαμπανίκου, Ευαγγελία | Γκαντζιάς, Γεώργιος
  9. Covid-19 | Δημοτική Πινακοθήκη Λάρισας | Συμμετοχικό διαδίκτυο | Γενιά Ζ | Ψηφιακή Επικοινωνιακή Στρατηγική | Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης
  10. 2
  11. 54
  12. 80
  13. Περιέχει: πίνακες, γραφήματα, εικόνες
  14. Αθανασοπούλου, Α. (2003). Ευασθητοποίηση και Συμμετοχή του Κοινού. Στο Αθανασοπούλου, Α. (και συν.). Πολιτιστική Επικοινωνία: Μέσα Επικοινωνίας. Τόμος Β. Πάτρα:ΕΑΠ
    • Η δυσμενής συγκυρία της παγκόσμιας υγειονομικής κρίσης επιτάχυνε τον ψηφιακό μετασχηματισμό στον χώρο του Πολιτισμού και έστρεψε τους διαχειριστές στην εκτεταμένη χρήση ψηφιακών επικοινωνιακών μέσων, συνιστώντας παράλληλα μία απειλή αλλά και ευκαιρία ενδοσκόπησης και ανασυγκρότησης. Η Δημοτική Πινακοθήκη Λάρισας-Μουσείο Γ.Ι.Κατσίγρα αποτελεί έναν εξωστρεφή οργανισμό που αντέδρασε άμεσα στην άρση των δράσεων δια ζώσης, αξιοποιώντας σύγχρονα εργαλεία, προσφέροντας ποικιλόμορφες ψηφιακές δράσεις και υιοθετώντας εναλλακτικούς τρόπους επικοινωνίας με το υφιστάμενο και δυνητικό κοινό της, προκειμένου να διατηρήσει ενεργή και εξελισσόμενη τη μεταξύ τους βιωματική σχέση. Σε αυτό το πλαίσιο, η παρούσα εργασία διερευνά τον τρόπο και τον βαθμό στον οποίο η Πινακοθήκη αξιοποίησε τα ψηφιακά μέσα για να επαναπροσδιορίσει τον κοινωνικό της ρόλο, συμβάλλοντας στη διασύνδεση διαφορετικών κοινοτήτων και τη διατήρηση της κοινωνικής συνοχής σε μία περίοδο πρωτοφανούς κρίσης. Μέσα από τη θεωρητική επισκόπηση των εννοιών της επικοινωνίας, της επικοινωνιακής στρατηγικής, των εφαρμογών συμμετοχικού διαδικτύου, της υβριδικότητας, της ψηφιακής γενιάς και από την πρακτική αποτύπωσή τους στην παρούσα μελέτη περίπτωσης, εξετάζεται μεταξύ άλλων εάν η ψηφιακή πραγματικότητα δύναται να αποκτήσει μόνιμη θέση στον πολιτιστικό χώρο. Σκοπός της παρούσης εργασίας είναι να διαφανεί ο κεντροβαρής ρόλος της ψηφιακής τεχνολογίας για τη διεύρυνση της κοινωνικής πρόσβασης και την ενίσχυση της αναγνωρισιμότητας των πολιτιστικών οργανισμών, μέσω επαύξησης της μουσειακής εμπειρίας και εδραίωσης μίας νέας μορφής επικοινωνίας με το ευρύ κοινό. Η έρευνα βασίστηκε στην ανάλυση των διαδικτυακών σελίδων του οργανισμού, στην άντληση πληροφοριών από το εσωτερικό του και στη διενέργεια έρευνας κοινού. Από την ανάλυση των ερευνητικών ευρημάτων αναδεικνύεται η σπουδαιότητα υιοθέτησης phygital στρατηγικής και διατυπώνονται επικοινωνιακές προτάσεις για τη διεύρυνση της πρόσβασης στο νεανικό κοινό (generation z), που αποτελεί στρατηγικό στόχο του Μουσείου στη μετά-Covid εποχή, συμβάλλοντας στην ενδυνάμωση της ψηφιακής παρουσίας του στην κοινωνία των πληροφοριών και της γνώσης.
    • The unfavourable context of the global health crisis accelerated the digital transformation in the field of culture and turned the cultural managers to the extensive use of digital communication media, constituting at the same time a threat and an opportunity for introspection and reconstruction. The Municipal Gallery of Larissa - G.I. Katsigra Museum is an extroverted organisation that reacted directly to the removal of face-to-face activities, using modern tools, offering diverse digital actions and adopting alternative ways of communicating with its existing and potential audiences in order to maintain an active and evolving experiential relationship between them. In this context, this paper explores how and to what extent the Gallery has used digital media to redefine its social role, helping to connect different communities and maintain social cohesion in a period of unprecedented crisis. Through a theoretical overview of the concepts of communication, communication strategy, participatory internet applications, hybridity, digital generation and their practical reflection in this case study, it is examined, among other things, whether digital reality can acquire a permanent place in the cultural space. The aim of this paper is to illustrate the central role of digital technology in widening social access and enhancing the visibility of cultural institutions by augmenting the museum experience and establishing a new form of communication with the general public. The research was based on the analysis of the organisation's web pages, the extraction of information from within the organisation and the conducting of an audience survey. The analysis of the research findings highlights the importance of adopting a phygital strategy and formulates communication proposals for broadening access to the young audience (generation z), which is a strategic objective of the Museum in the post-Covid era, contributing to the strengthening of its digital presence in the information and knowledge society.
  16. Items in Apothesis are protected by copyright, with all rights reserved, unless otherwise indicated.