Χρήση και αξιολόγηση των γενετικών και επιγενετικών τροποποιήσεων στην πρόγνωση, διάγνωση και εξέλιξη του καρκίνου του παγκρέατος

Use and evaluation of genetic and epigenetic modifications in the prognosis, diagnosis and progression of pancreatic cancer (Αγγλική)

  1. MSc thesis
  2. Χριστοδουλάκη, Λεμονιά
  3. Χημική και Βιομοριακή Ανάλυση (ΧΒΑ)
  4. 24 Ιουλίου 2022 [2022-07-24]
  5. Ελληνικά
  6. 120
  7. Κωνσταντίνου, Αικτερίνη
  8. Μαρκοπούλου, Σουλτάνα | Σγουρού, Αργυρώ
  9. Καρκίνος Παγκρέατος | Γενετικές/Επιγενετικές τροποποιήσεις | Πρόγνωση/Διάγνωση | Νέοι επιγενετικοί βιοδείκτες
  10. 2
  11. 501
  12. Περιέχει : εικόνες, πίνακες
    • Ο καρκίνος του παγκρέατος (PC) είναι ο έβδομος πιο συχνά διαγνωσμένος καρκίνος στους ευρωπαϊκούς πληθυσμούς και η πέμπτη κύρια αιτία θνησιμότητας από καρκίνο με ποσοστό επιβίωσης μικρότερο των 5 ετών. Η καθυστερημένη διάγνωση του PC συνδέεται με κακή πρόγνωση λόγω της έλλειψης εργαλείων έγκαιρης ανίχνευσης. Η πλειονότητα αυτών των περιπτώσεων είναι αδενοκαρκινώματα, ωστόσο, λιγότερο από το 5% είναι νευροενδοκρινείς όγκοι. Στην ανάπτυξη αυτού του καρκίνου εμπλέκονται γενετικές/επιγενετικές αλλοιώσεις που επηρεάζουν περισσότερα από 12 μονοπάτια κυτταρικής σηματοδότησης. Οι περισσότεροι PC αναπτύσσουν παγκρεατικές ενδοεπιθηλιακές αλλοιώσεις (PanINs) που εξελίσσονται από χαμηλού βαθμού σε υψηλού βαθμού PanINs και τέλος σε διηθητικά αδενοκαρκινώματα. Στη διαδικασία αυτή συμμετέχουν μεταλλάξεις ογκογονιδίων και ογκοκατασταλτικών γονιδίων (σάρκωμα αρουραίου Kristen, K-ras), κυκλινοεξαρτώμενης κινάσης N1A/p16 (cdkN1A/p16), TP53, MADH4, smad4 και καρκίνου του μαστού- (BRCA), καθώς και χρωμοσωμικές αλλοιώσεις. Το 2011 εγκρίθηκε το FOLFRINOX, το οποίο ήταν το πρώτο χημειοθεραπευτικό σχήμα που επέκτεινε το ποσοστό επιβίωσης του PC κατά 1 έτος. Η τρέχουσα έρευνα επικεντρώνεται όχι μόνο στη διερεύνηση βιοδεικτών που θα μπορούσαν να διαφοροποιήσουν τα στάδια ανάπτυξης του PC αλλά και στον προσδιορισμό της κατάλληλης θεραπευτικής ανταπόκρισης (βιοδείκτες που σχετίζονται με φάρμακα). Τα μη κωδικοποιημένα RNA ρυθμίζουν διάφορες βιολογικές διεργασίες, όπως η έκφραση γονιδίων που εμπλέκονται στην ανάπτυξη και την εξέλιξη του καρκίνου και μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως βιοδείκτες για τη διάγνωση του PC, ωστόσο, απαιτείται περαιτέρω έρευνα. Τις τελευταίες 3 δεκαετίες οι επιγενετικές τροποποιήσεις έχουν αναδυθεί ως βασικοί ρυθμιστές των αναπτυξιακών διαδικασιών, συμπεριλαμβανομένης της ανάπτυξης, της διαφοροποίησης και της απόπτωσης και έχουν ανοίξει νέες θεραπευτικές επιλογές και στόχους για τη βελτίωση της θεραπείας του PC. Με βάση τη βιβλιογραφική μας ανάλυση, ο PC φαίνεται να είναι δύσκολο να ανιχνευθεί. Πρόσφατες έρευνες εντόπισαν νέους επιγενετικούς βιοδείκτες για τη διάγνωση του PC- ωστόσο, ο έλεγχος για τον πρώιμο PC εξακολουθεί να αποτελεί παγκόσμια πρόκληση και απαιτεί καλύτερο ερευνητικό συντονισμό.
    • Pancreatic cancer (PC) is, the fifth leading cause of cancer mortality world-wide and the seventh most frequently diagnosed cancer in European population while in parallel presents a survival rate of less than 5 years. In the light of the absence of severe, early clinical symptoms for PC, the main cause of low life expectancy has been proposed to be the delayed diagnosis, which is associated with a poor prognosis due to lack of early detection tools. 95% of PC is categorized as adenocarcinoma and 5% as neuroendocrine tumors. In the first case, the initially developed pancreatic intraepithelial lesions (PanINs) progress from low-grade to high-grade PanINs and finally to invasive adenocarcinomas that have been assigned to epigenetically induced gene alterations, genetic disease, and/or inherited syndrome; PC development involves up to 60 genetic/epigenetic alterations affecting more than 12 signal transduction pathways. Current research indicates that this complicated process involves mutations of oncogenes, tumor suppressor genes, cyclin-dependent kinases, as well as chromosomal alterations. In the same line, noncoding RNAs, regulating different biological processes, such as expression of genes involved in cancer growth, have been identified to affect the development and progress PC. Furthermore, epigenetic modifications involved in growth, differentiation, and apoptosis have also opened up new therapeutic options for improving PC treatment. However, despite all above scientific knowledge currently unravelled, PC seems hard to detect even in the light of novel epigenetic biomarkers identification for early PC diagnosis and screening for early PC still remains a universal challenge.
  14. Items in Apothesis are protected by copyright, with all rights reserved, unless otherwise indicated.