H επίπτωση της φροντίδας ατόμων με άνοια στους οικογενειακούς φροντιστές τους κατά τη διάρκεια της πανδημίας Covid-19

  1. MSc thesis
  2. Μπλέκου, Πάτρα
  3. Διοίκηση Μονάδων Υγείας (ΔΜΥ)
  4. 18 September 2022 [2022-09-18]
  5. Ελληνικά
  6. 103
  7. Κωνσταντινίδης, Θεοχάρης
  8. Άνοια | Φροντιστές | Επιβάρυνση | covid-19 | Άγχος | Ποιότητα Ζωής | Κατάθλιψη | BAI | BDI | Zarit
  9. 1
  10. 16
  11. 173
  12. Περιέχει: πίνακες, διαγράμματα, εικόνες
    • Εισαγωγή: Η άνοια αποτελεί ένα μείζον κοινωνικοοικονομικό ζήτημα δημόσιας υγείας. Πρόκειται για μια μη αναστρέψιμη κατάσταση που κατά μέσο όρο διαρκεί μια δεκαετία από την έναρξη των συμπτωμάτων. Το άτομο με άνοια καταλήγει να εξαρτάται πλήρως από τον φροντιστή του ο οποίος επιβαρύνεται σημαντικά από τον ρόλο του. Η συνεχιζόμενη πανδημία Covid-19 αποτέλεσε μεγάλη πρόκληση για όλους μας αλλά ιδιαίτερα για τα άτομα με άνοια και τις οικογένειές τους. Σκοπός: Ο σκοπός της έρευνας ήταν να εκτιμηθούν οι επιπτώσεις που μπορεί να έχει η πανδημία στην ποιότητα ζωής, την κατάθλιψη, το άγχος και την επιβάρυνσή τους. Επιμέρους στόχος της μελέτης ήταν να διερευνηθεί η διαφορά στα επίπεδα των παραπάνω μεταξύ των φροντιστών ατόμων με άνοια που διαμένουν μαζί με το άτομο που φροντίζουν και των φροντιστών που διαμένουν χώρια κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Μεθοδολογία: Για τη συγκέντρωση των δημογραφικών χαρακτηριστικών χρησιμοποιήθηκε ερωτηματολόγιο που περιλάμβανε 12 ερωτήσεις που αφορούσαν τους οικογενειακούς φροντιστές και 4 ερωτήσεις για τα άτομα με άνοια. Περιλάμβανε επίσης την κλίμακα κατάθλιψης Beck (BDI), την κλίμακα επιβάρυνσης Zarit, το ερωτηματολόγιο ποιότητας ζωής WHOQOL-BREF και την κλίμακα άγχους Beck (BAI). Συνολικά συγκεντρώθηκαν 91 ερωτηματολόγια, από το Σεπτέμβριο του 2021 μέχρι τον Απρίλιο του 2022. Αποτελέσματα: Στη μελέτη συμμετείχαν συνολικά 72 γυναίκες (79,1%) και 19 άνδρες (20,9%). Ο μέσος ηλικιακός όρος των συμμετεχόντων ήταν 56,49 έτη, έγγαμοι σε ποσοστό 53,8%, άγαμοι ήταν το 30,8%, διαζευγμένοι το 12,1% και χήροι το 3,3%. Το 58,2% φροντίζουν κάποιο γονιό, ενώ το 31,9% τον/την σύζυγο τους. Από το σύνολο του δείγματος, 55 (60,4%) είναι οι φροντιστές που μένουν μαζί με το άτομο που φροντίζουν ενώ 36 (39,6%) είναι οι φροντιστές που δεν μένουν μαζί με το άτομο που φροντίζουν. Οι φροντιστές που συζούν με τους ασθενείς παρουσιάζουν χαμηλότερη ποιότητας ζωής γενικά (U=608,000, p=0,001), λιγότερη ικανοποίηση αναφορικά με την υγεία τους (U=624,000, p=0,001), λιγότερη απόλαυση (U=627,000, p=0,002) και λιγότερο νόημα στη ζωή τους (U=694,000, p=0,01) από τους φροντιστές που ζουν αλλού. Οι δύο ομάδες δεν διαφέρουν στατιστικά σημαντικά στα επίπεδα άγχους, αλλά οι φροντιστές που ζουν με τους ασθενείς στο ίδιο σπίτι αναφέρουν περισσότερη δυσπεψία και κοιλιακά προβλήματα (U=734,500, p=0,046). Οι φροντιστές που συζούν με τους ασθενείς αναφέρουν μεγαλύτερη απώλεια της ερωτικής libido (U=562,500, p=0,001) ενώ δεν διαφέρουν στατιστικά σημαντικά στα επίπεδα κατάθλιψης. Δεν παρατηρούμε στατιστικά σημαντική διαφορά στη συνολική βαθμολογία επιβάρυνσης των δύο ομάδων φροντιστών, οι περισσότεροι σημειώνουν χαμηλή με μέτρια βαθμολογία ανεξαρτήτως με το αν μένουν μαζί ή όχι με τον ασθενή. Συμπεράσματα: Τα αποτελέσματα της έρευνας έδειξαν ότι τα επίπεδα άγχους, κατάθλιψης και επιβάρυνσης των φροντιστών ατόμων με άνοια που μένουν μαζί με το άτομο που φροντίζουν και των φροντιστών που δεν έμεναν με το άτομο που φροντίζουν κατά την περίοδο της πανδημίας Covid-19 δεν είχαν σημαντική στατιστική διαφορά σε αντίθεση με την υπάρχουσα βιβλιογραφία που αναφέρει πως οι φροντιστές που διαμένουν με το άτομο με άνοια έχουν υψηλότερα επίπεδα άγχους, κατάθλιψης και επιβάρυνσης. Τέλος, διαπιστώθηκε οι φροντιστές που ζουν στο ίδιο σπίτι με τους ασθενείς είχαν χειρότερη ποιότητας ζωής.
    • Introduction: Dementia constitutes a major socioeconomic issue of public health. It is an irreversible condition with a median duration of a decade since the symptoms’ onset. The person suffering from dementia ends up being totally dependent on their carers, who are heavily burdened from their role. The prolonged Covid-19 pandemic constituted a great challenge for us all, but especially for people with dementia, as well as their families. Purpose: The purpose of this research was to evaluate the burden that the pandemic might have on the quality of life, depression, stress, and their burden. Secondary aim of the research was to investigate the difference between the levels of these parameters between carers living with people with dementia and carers living apart separately from them taken care of person. Methodology: For gathering the demographic data, a questionnaire containing 12 questions for the family carers and 4 questions for people with dementia was used. It was also used the Beck Depression Index scale (BDI), the Zarit burden scale, the WHOQOL-BREF quality of life scale and the Beck Anxiety Inventory (BAI). In total 91 questionnaires were gathered, between September 2021 and April 2022. Results: A total of 72 women (79,1%) and 19 men (20,9%) took part in the study. Their average age was 56,49 years, 56,49% of them were married, 30,8% of them were single, 12,1 % of them divorced and 3,3% of them widowed. 58,2% of carers care for a parent, while 31,9% for a spouse. 55 carers out of the sample (60,4%) co-live with the person with dementia while 36 carers out of the sample (39,6%) do not live under the same roof with the person they care for. Carers who co-live with patients show overall lower quality of life (U=608,000, p=0,001), less health satisfaction (U=624,000, p=0,001), they enjoy life less (U=627,000, p=0,002) and find life less meaningful (U=694,000, p=0,01) than those that who live apart. The two groups do not show a statistically important difference in their stress levels but those that co-live with patients report more stomach and digestion problems (U=734,500, p=0,046). The two groups do not show statistically important difference in their depression levels but those who co-live with patients report bigger loss of libido (U=562,500, p=0,001). We do not observe statistically important differences in the burden, most carers score low scores, whether they live together or separately from the person they take care of. Conclusions: The results of this study showed that the levels of stress, depression and burden between the carers co-living with the person with dementia compared to those living separately during the Covid-19 pandemic period showed no statistically important difference, in contrast with the current bibliography that supports that carers co-living with the person with dementia have higher levels of stress, depression and burden. Overall, quality of life was worse for carers who co-live with patients.
  14. Items in Apothesis are protected by copyright, with all rights reserved, unless otherwise indicated.