Η διερεύνηση του Επιπέδου Συσχέτισης του Άχγους και της Επαγγελματικής Εξουθένωσης του Ιατρικού και Νοσηλευτικού Προσωπικού κατά την Πανδημία Covid 19: H Περίπτωση του Γενικού Νοσοκομείου Πατρών ¨Ο Άγιος Ανδρέας"

CROSS SECTIONAL STUDY OF STRESS AND BURN OUT SYNDROME LEVEL IN MEDICAL STAFF AND HEALTHCARE WORKERS DURING COVID-19 PANDEMIC: CASE STUDY OF GENERAL HOSPITAL OF PATRAS "SAINT ANDREW" (english)

  1. MSc thesis
  2. Τζίφα, Δήμητρα
  3. Διοίκηση Μονάδων Υγείας (ΔΜΥ)
  4. 30 June 2022 [2022-06-30]
  5. Ελληνικά
  6. 75
  7. Παραλίκας, Θεοδόσιος
  8. Τριγώνη , Μαρία | Σκαπινάκης , Πέτρος
  9. Εξουθένωση, | Επαγγελματίες Υγείας | Νοσοκομείο | Άγχος | Πανδημία
  10. 2
  11. 7
  12. 37
  13. Αρχικά, επισημαίνεται ότι σκοπός της παρούσας εργασίας είναι αφενός η διερεύνηση των επιπέδων εργασιακής εξουθένωσης των επαγγελματιών υγείας του νοσοκομείου Πατρών «Ο Άγιος Ανδρέας», τόσο πριν όσο και κατά την πανδημία του Covid-19 και αφετέρου η σύγκριση μεταξύ των αποτελεσμάτων που αφορούν την περίοδο πριν και κατάτην εν λόγω πανδημία. Επίσης, επιχειρείται η διερεύνηση των σχέσεων που ενδεχομένως υπάρχουν μεταξύ των επιπέδων εργασιακής εξουθένωσης των επαγγελματιών υγείας του εν λόγω νοσοκομείου και των δημογραφικών και επαγγελματικών χαρακτηριστικών τους. Ωστόσο, επισημαίνεται ότι το ερευνητικό δείγμα συμμετείχαν άτομα αφενός από το ιατρονοσηλευτικό προσωπικό του συγκεκριμένου νοσοκομείου, καθώς επίσης και από το διοικητικό προσωπικό του. Τα αποτελέσματα έδειξαν σχετικά χαμηλά επίπεδα εργασιακής εξουθένωσης των συμμετεχόντων, πριν το ξέσπασμα της πανδημίας και μέτρια επίπεδα εργασιακής εξουθένωσης μετά το ξέσπασμα της πανδημίας, ενώ οι γυναίκες είναι πιο επιρρεπείς στην εργασιακή εξουθένωση συγκριτικά με τους άνδρες. Επισημαίνεται ότι η διαφορά που προκύπτει στα επίπεδα εργασιακής εξουθένωσης πριν και κατά την πανδημία αποδείχτηκε ότι είναι στατιστικά σημαντική. Επίσης, αποδείχτηκε ότι το άγχος των συμμετεχόντων, τόσο πριν όσο και κατά την πανδημία κυμαίνεται σε μέτρια επίπεδα, χωρίς να προκύπτουν στατιστικά σημαντικές διαφορές μεταξύ του άγχους που υπήρχε πριν και του άγχους που υπήρχε κατά την πανδημία. Επιπροσθέτως, αποδείχτηκε ότι κατά τη διάρκεια της εποχής που προηγείται του ξεσπάσματος της πανδημίας, η εργασιακή εξουθένωση ασκούσε θετική επιρροή στα επίπεδα άγχους των συμμετεχόντων, καθώς επίσης και το αντίστροφο. Ο λόγος έγκειται στο ότι προέκυψε θετική και στατιστικά σημαντική συσχέτιση μεταξύ αυτών των δύο μεταβλητών, γεγονός που δεν συνέβη στην μεταξύ τους σχέση για την περίοδο που έπεται του ξεσπάσματος της πανδημίας. Έτσι, πιο συγκεκριμένα, μετά το ξέσπασμα της πανδημίας η εργασιακή εξουθένωση των συμμετεχόντων και τα επίπεδα άγχους τους δεν αλληλοεπηρεάζονται. Για τον λόγο αυτόν, θεωρείται σκόπιμο να προσδιοριστούν ορισμένοι πιθανοί επιπρόσθετοι παράγοντες, που συνέβαλαν στην αύξηση των επιπέδων εργασιακής ικανοποίησης των συμμετεχόντων μετά το ξέσπασμα της πανδημίας, την στιγμή κατά την οποία για την αύξηση αυτή δεν ευθύνονται τα επίπεδα άγχους τους, τα οποία παρεμπιπτόντως δεν σημείωσαν αύξηση. Για τον προσδιορισμό αυτόν, ιδιαίτερα βοηθητική ήταν η ανασκόπηση της βιβλιογραφίας, από την οποία επισημάνθηκαν πιθανοί επιπρόσθετοι παράγοντες που διαδραματίζουν τον ρόλο των πηγών προέλευσης της εργασιακής εξουθένωσης των επαγγελματιών υγείας και των εργαζομένων σε οργανισμούς υγείας. Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι το εργασιακό περιβάλλον, στο οποίο συμπεριλαμβάνεται αφενός η σχέση των εργαζομένων με τους συναδέλφους, τους προϊσταμένους και την διοίκηση του οργανισμού απασχόλησής τους και αφετέρου η αύξηση των εργασιακών τους υποχρεώσεων και λοιποί παράγοντες, όπως η σαφήνεια στην απόδοση ρόλων και η επάρκεια του ανθρώπινου δυναμικού. Σαφώς, μετά το ξέσπασμα της πανδημίας του κορονοϊού ο έλεγχος του ελληνικού συστήματος υγείας είχε απωλεσθεί, τη στιγμή κατά την οποία ο αριθμός των νοσηλειών ήταν μεγαλύτερος των διαχειρίσιμων δυνατών. Για τον λόγο αυτόν ομιλούμε περί επιβάρυνσης του ελληνικού συστήματος υγείας. Η επιβάρυνση αυτή συνοδεύεται από εξίσου επιβαρυντικές εργασιακές συνθήκες για τους απασχολούμενους. Επιπροσθέτως, ένας ακόμα παράγοντας που λαμβάνεται υπ’ όψιν ως πηγή προέλευσης της εργασιακής εξουθένωσης των απασχολουμένων σε οργανισμούς υγείας είναι οι σχέσεις που αναπτύσσουν με τους ασθενείς. Λόγω του ότι όσο σοβαρότερη είναι η κατάσταση της υγείας των ασθενών τόσο δυσκολότερα αναπτύσσεται ομαλή σχέση μεταξύ αυτών και του ιατρονοσηλευτικού προσωπικού, ο συγκεκριμένος προσδιοριστικός παράγοντας είναι πολύ πιθανός για την περίπτωση της περιόδου που έπεται μετά το ξέσπασμα της πανδημίας, δεδομένου ότι οι νοσηλευόμενοι στις μονάδες υγείας έπασχαν από κορονοϊό.
    • Μέθοδος: Ο σκοπός αυτός καλύφθηκε μέσω πρωτογενούς ποσοτικής έρευνας, στην οποία το ερευνητικό εργαλείο ήταν ένα δομημένο ερωτηματολόγιο. Στο ερωτηματολόγιο χρησιμοποιήθηκε η κλίμακα CBI, για την μέτρηση της επαγγελματικής εξουθενώσεις πριν και κατά την πανδημία, καθώς επίσης και η κλίμακα STAI για την μέτρηση του άγχους πριν και κατά την πανδημία, καθώς επίσης και για τη μέτρηση του γενικού άγχους των συμμετεχόντων. Το ερευνητικό δείγμα απαρτίζεται από 109 εργαζόμενους που προέρχονται από το ιατρονοσηλευτικό προσωπικό και την διοίκηση του συγκεκριμένου νοσοκομείου. Ακολουθήθηκε η δειγματοληψία ευκολίας και η συγκέντρωση των ερευνητικών δεδομένων έγινε ηλεκτρονικά. Αποτελέσματα: Τα ερευνητικά αποτελέσματα έδειξαν στατιστικά σημαντική διαφορά στην εργασιακή εξουθένωση των συμμετεχόντων μεταξύ των περιόδων πριν (Mean= 2,44/5,00) και κατά την πανδημία (Mean= 2,63/5,00). Τα επίπεδα της εργασιακής τους εξουθένωσης αυξήθηκαν μετά το ξέσπασμα της πανδημίας (Mean= 2,63/5,00), ενώ οι γυναίκες εμφανίζουν μεγαλύτερη εργασιακή εξουθένωση, συγκριτικά με τους άνδρες (Pearson= 0,225).. Δεν προέκυψε στατιστικά σημαντική διαφορά στα επίπεδα άγχους των συμμετεχόντων μεταξύ των περιόδων πριν (Mean= 2,39/4,00) και κατά την πανδημία (Mean= 2,38/4,00). Η εργασιακή εξουθένωση και το άγχος των συμμετεχόντων κατά την περίοδο πριν την πανδημία αλληλοεπηρεάζονται (Pearson= 0,284), καθώς εντοπίστηκε θετική και στατιστικά σημαντική συσχέτιση μεταξύ τους. Σταματούν όμως να αλληλοεπηρεάζονται μετά το ξέσπασμα της πανδημίας (sig.>0,05). Συμπεράσματα: Η εργασιακή εξουθένωση των συμμετεχόντων κατά την πανδημία αυξήθηκε, με τις γυναίκες να επηρεάζονται σε μεγαλύτερο βαθμό συγκριτικά με τους άντρες. Δεν συνέβη το ίδιο στην περίπτωση του άγχους στις περιόδους πριν και μετά την πανδημία. Ενώ το άγχος και η εργασιακή εξουθένωση σχετίζονται κατά τη διάρκεια της περιόδου πριν το ξέσπασμα της πανδημίας, δεν συμβαίνει το ίδιο με την μεταξύ τους σχέση κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Άρα, η αύξηση της εργασιακής εξουθενώσεις των συμμετεχόντων κατά τη διάρκεια της πανδημίας δεν οφείλεται στην αύξηση των επιπέδων του άγχους τους, αλλά σε άλλους προσδιοριστικούς παράγοντες που χρήζουν περαιτέρω διερεύνησης.
    • Introduction: Both stress and burnout are conditions that burden health professionals, and their burden has intensified during the Covid-19 pandemic. The purpose is on the one hand to investigate the levels of burnout of the health professionals of the Patras hospital "O Aghios Andreas", both before and during the pandemic of Covid-19 and on the other hand, the comparison between the results concerning the period before and during this pandemic. Attempts are also being made to investigate the possible links between the burnout levels of the hospital's health professionals and their demographic and occupational characteristics. Method: This purpose was met through primary quantitative research, in which the research tool was a structured questionnaire. The CBI scale was used in the questionnaire to measure occupational burnout before and during the pandemic, as well as the STAI scale to measure stress before and during the pandemic, as well as to measure participants' general stress. The research sample consists of 109 employees who come from the medical staff and the administration of the specific hospital. Convenience sampling was followed and the collection of research data was done electronically. Results: The research results showed a statistically significant difference in the burnout of the participants between the periods before (Mean = 2.44 / 5.00) and during the pandemic (Mean = 2.63 / 5.00). Their levels of burnout increased after the outbreak of the pandemic (Mean = 2.63 / 5.00), while women showed greater burnout compared to men (Pearson = 0.225). There was no statistically significant difference in levels. anxiety of participants between periods before (Mean = 2.39 / 4.00) and during the pandemic (Mean = 2.38 / 4.00). The burnout and stress of the participants in the period before the pandemic are interrelated (Pearson = 0.284), as a positive and statistically significant correlation was found between them. However, they stop interacting after the outbreak of the pandemic (sig.> 0.05). Conclusions: Participants' job burnout during the pandemic increased, with women being more affected than men. The same did not happen in the case of stress in the periods before and after the pandemic. While stress and burnout are related during the pre-pandemic period, they are not related to each other during the pandemic. Thus, the increase in participants' work exhaustion during the pandemic is not due to an increase in their stress levels, but to other determinants that need further investigation.
  15. Αναφορά Δημιουργού - Παρόμοια Διανομή 4.0 Διεθνές