«Διερεύνηση της ποιότητας ζωής των ασθενών κατά την μετά COVID– 19 περίοδο»

«Investigation of patient's quality of life during the post-COVID-19 period» (english)

  1. MSc thesis
  2. Χατζη, Στέλλα Φαίδρα
  3. Διοίκηση Μονάδων Υγείας (ΔΜΥ)
  4. 24 September 2022 [2022-09-24]
  5. Ελληνικά
  6. 120
  7. Δελτσίδου, 'Αννα
  8. Ροβίθης, Μιχάλης | Πέτρος, Κωσταγιόλας
  9. COVID-19 | ποιότητα ζωής | συμπτώματα | μετά COVID περίοδος | long COVID period | symptoms | quality of life
  10. 2
  11. 70
  12. Περιέχει : πίνακες
    • Εισαγωγή: Πρόσφατα, η ποιότητα ζωής και η αποκατάσταση των ατόμων που επιβίωσαν από την νόσο COVID– 19 ύστερα από την έξοδό τους από το νοσοκομείο, έχει συγκεντρώσει υψηλό ερευνητικό ενδιαφέρον, με κυριότερους στόχους την εξέταση των επιπέδων της ποιότητας ζωής των ατόμων και τον προσδιορισμό των παραγόντων εκείνων που σχετίζονται σημαντικά με τα επίπεδα της ποιότητας ζωής τους. Ωστόσο, η εξέλιξη και οι μακροπρόθεσμες επιπτώσεις της εξελισσόμενης ακόμα νόσου COVID– 19 είναι έως και σήμερα άγνωστες, με αποτέλεσμα να υπάρχει μεγάλη ανάγκη παρακολούθησης των ασθενών σε βάθος χρόνου. Σκοπός: Ο βασικός σκοπός της παρούσας μελέτης είναι η διερεύνηση της ποιότητας ζωής των ασθενών κατά την μετά COVID– 19 περίοδο. Μεθοδολογία: Ο υπό μελέτη πληθυσμός της παρούσας έρευνας ήταν οι ασθενείς που επιβίωσαν από τη λοίμωξη με COVID - 19, και το δείγμα αποτελούνταν από 80 ασθενείς, οι οποίοι συγκεντρώθηκαν με δειγματοληψία ευκολίας. Το εργαλείο της παρούσας έρευνας ήταν το ερωτηματολόγιο, το οποίο περιλάμβανε 2 βασικά μέρη: τις ερωτήσεις των δημογραφικών και κλινικών χαρακτηριστικών και το ερωτηματολόγιο PAC – 19QoL. Η στατιστική ανάλυση διεξήχθη με το πρόγραμμα SPSSv21 και περιλάμβανε περιγραφική και επαγωγική ανάλυση. Αποτελέσματα: Όσον αφορά στην ποιότητα ζωής των ατόμων του δείγματος, στον ψυχολογικό τομέα, κατά μέσο όρο, παρατηρήθηκαν μέτρια επίπεδα διάθεσης (1,92 ± 0,52), χαμηλά επίπεδα ψυχικής απομόνωσης (1,63 ± 0,75), υψηλά επίπεδα κινητοποίησης (2,79 ± 0,44), μέτρια επίπεδα άγχους (2,2 ± 0,49), υψηλά επίπεδα γνωστικής έκφρασης (2,83 ± 0,29) και χαμηλά επίπεδα διανοητικής καταπόνησης (1,46 ± 0,58). Στο σωματικό τομέα, παρατηρήθηκαν χαμηλά επίπεδα σωματικής καταπόνησης (1,43 ± 1,43), χαμηλά προς μέτρια επίπεδα σωματικού πόνου (1,71± 0,67), χαμηλά επίπεδα υπνηλίας (1,01 ± 0,96), καλή ικανότητα οσμής / γεύσης (2,69 ± 0,53), χαμηλά έως μέτρια επίπεδα δύσπνοιας (1,54 ± 1,03), υψηλά επίπεδα δεξιοτήτων (2,78 ± 0,55) και μέτρια σεξουαλική επιθυμία (2,19 ± 1,1). Στον κοινωνικό τομέα, παρατηρήθηκε χαμηλή κοινωνική απομόνωση (1,62 ± 0,87), καλά επίπεδα σχέσεων (2,57 ± 0,44) και υψηλή ικανότητα δέσμευσης στις ψυχαγωγικές δραστηριότητες (2,58 ± 0,67), ενώ, τέλος, παρατηρήθηκαν μέτρια προς υψηλά επίπεδα ικανότητας εργασίας (2,46 ± 0,86). Μεταξύ των δύο φύλων, Οι τομείς της ποιότητας ζωής που παρουσίασαν στατιστικά σημαντικές διαφορές ήταν η ψυχική απομόνωση (p=0,033), η σωματική καταπόνηση (p=0,013), η οσμή / γεύση (p=0,009), η κοινωνική απομόνωση (p=0,034) και το χόμπι (0,043). Τα άτομα με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 σοβαρής μορφής παρουσίασαν τα υψηλότερα επίπεδα σεξουαλικής επιθυμίας (p=0,016), και τα άτομα με διαβήτη ήπιας ή σοβαρής μορφής παρουσίασαν τα χαμηλότερα επίπεδα ικανότητας εργασίας (p=0,036), ενώ οι ασθενείς που ανέρρωσαν πλήρως από τη νόσο COVID-19 παρουσίασαν χαμηλότερα επίπεδα ψυχικής απομόνωσης (p=0,004), χαμηλότερη διανοητική καταπόνηση (p=0,002), χαμηλότερα επίπεδα πόνου (p=0,036), υψηλότερη ικανότητα οσμής / γεύσης (p=0,003) και μεγαλύτερη σεξουαλική επιθυμία (p=0,01). Η νοσηλεία λόγω COVID-19, η νοσηλεία στη ΜΕΘ και η παρουσία long COVID συνδρόμου συνδέθηκε σημαντικά με πολλές υποκατηγορίες της ποιότητας ζωής, ενώ η νόσηση από COVID-19 στο παρελθόν συνδέθηκε στατιστικά σημαντικά με τη γνωστική έκφραση (p=0,033) και με τη δέσμευση σε χόμπι (p=0,044). Συμπεράσματα: Η συνολική ποιότητα ζωής δεν διαπιστώθηκε να επηρεάζεται σημαντικά από την προηγούμενη νόσηση από COVID-19, ωστόσο, υπήρξαν συγκεκριμένοι παράγοντες, όπως το φύλο, ο σακχαρώδης διαβήτης τύπου 2, η υψηλή αρτηριακή πίεση, η υψηλή χοληστερόλη, η νοσηλεία, η νοσηλεία στη ΜΕΘ, η διασωλήνωση, η παρουσία συνδρόμου long COVID και οι χρόνοι ανάρρωσης, νοσηλείας, νοσηλείας στη ΜΕΘ και διασωλήνωσης, οι οποίοι συνδέθηκαν στατιστικά σημαντικά με την ποιότητα ζωής των ατόμων αυτών. Λέξεις – Κλειδιά:COVID-19, ποιότητα ζωής, συμπτώματα, μετά COVID περίοδος
    • Introduction: Recently, the quality of life and rehabilitation of people who survived from COVID-19 disease after their discharge from hospital have gained high research interest, with the main objectives to be the examination of the patients’ quality of life and the determination of the factors that are significantly related to their quality of life. However, the progression and the long term effects of the COVID-19 disease are until today unknown, and thus, there is a high requirement for long – term follow up of the patients. Purpose: The main purpose of the present study is to investigate the quality of life of patients after COVID-19 disease. Methodology: The population of the present study was patients who survived from COVID-19 infection, and the sample consisted of 80 patients who were collected by convenience sampling. The tool of the present research was the questionnaire, which included 2 main parts: the questions of demographic and clinical characteristics and the PAC-19QoL questionnaire. The statistical analysis was performed with SPSSv21 program and included descriptive and inductive analysis. Results: Regarding the quality of life of the participants, in the psychological field, on average, there were moderate levels of mood (1,92 ± 0,52), low levels of mental isolation (1,63 ± 0,75), high levels of motivation (2,79 ± 0,44), moderate levels of anxiety (2,2 ± 0,49), high levels of cognition (2,83 ± 0,29) and low levels of mental exertion (1,46 ± 0,58). In the physical field, there were low levels of exertion (1,43 ± 1,43), low to moderate levels of pain (1,71± 0,67), low levels of somnolence (1,01 ± 0,96), good capacity of smell / taste (2,69 ± 0,53), low to moderate levels of breathlessness (1,54 ± 1,03), high levels of fine motor (2,78 ± 0,55) and moderate levels of libido (2,19 ± 1,1). In the social field, there were low levels of isolation (1,62 ± 0,87), good levels of relationships (2,57 ± 0,44) and high commitment to hobbies (2,58 ± 0,67), while there were moderate to high ability to work (2,46 ± 0,86). Between the two genders, the fields of quality of life that present statistically significant differences were psychological isolation (p=0,033), physical exertion (p=0,013), smell / taste (p=0,009), social isolation (p=0,034) and hobbies (0,043). Patients with type 2 diabetes of severe form present the highest levels of libido (p=0,016) and patients with mild or severe diabetes presented the lowest ability to work (p=0,036), while patients who fully recovered from COVID-19 disease presented lower levels of psychological isolation (p=0,004), lower mental exertion (p=0,002), lower levels of pain (p=0,036), higher smell / taste (p=0,003) and higher levels of libido (p=0,01). Hospitalization due to COVID-19, hospitalization in ICU and the presence of long COVID syndrome were related significantly with many subcategories of quality of life, while the previous infection with COVID-19 was statistically significantly associated with cognition (p=0,033) and commitment to hobbies (p=0,044). Conclusions: The overall quality of life was not found to be significantly affected by the previous infection with COVID-19, nonetheless, there were specific factors, such as gender, type 2 diabetes, high blood pressure, high cholesterol, hospitalization, ICU, intubation, the presence of long COVID syndrome and the recovery time, hospitalization time, time of hospitalization in ICU and time of intubation, which were significantly related with quality of life of these patients. Word-Keys : COVID-19, quality of life, symptoms, long COVID period
  14. Items in Apothesis are protected by copyright, with all rights reserved, unless otherwise indicated.