Η επίδραση της ευπάθειας στη μοναξιά και την κοινωνική απομόνωση ηλικιωμένων ατόμων.

Τhe effect of frailty on loneliness and social isolation of older people. (Αγγλική)

  1. MSc thesis
  2. Κλέσιορα, Μαρία
  3. Διαχείριση Γήρανσης και Χρόνιων Νοσημάτων (ΓΧΝ)
  4. 23 Ιουλίου 2022 [2022-07-23]
  5. Ελληνικά
  6. 129
  7. Κλεισιάρης, Χρήστος
  8. Κλεισιάρης , Χρήστος | Κοτρώτσιου, Ευαγγελία
  9. Ευπάθεια | Μοναξιά | Κοινωνική απομόνωση | Ηλικιωμένοι | Frailty | Loneliness | Social isolation | Elderly
  10. 3
  11. 2
  12. 180
  13. Πίνακες
    • Εισαγωγή: Η ευπάθεια αποτελεί ένα σύνδρομο με δυσμενής επιπτώσεις στην υγειά και ποιότητα ζωής των ηλικιωμένων ατόμων. Η μοναξιά και η κοινωνική απομόνωση έχουν συνδεθεί με αύξηση της θνησιμότητα και περιορισμό της λειτουργικότητας σε ηλικιωμένους. Ωστόσο, η αλληλεπίδραση μεταξύ της ευπάθειας, της μοναξιάς και της κοινωνικής απομόνωσης δεν έχει ακόμη ερευνηθεί εκτενώς. Σκοπός: Να διερευνηθεί αν η ευπάθεια επιδρά στο βαθμό μοναξιάς και κοινωνικής απομόνωσης ατόμων άνω των 65 ετών. Μεθοδολογία: Στην παρούσα συγχρονική μελέτη συμπεριελήφθησαν άτομα ηλικίας άνω των 65 ετών, που λαμβάνουν υπηρεσίες από το πρόγραμμα «Βοήθεια στο Σπίτι» του Δήμου Καρπενησίου. Τα δεδομένα συλλέχθηκαν από τον Μάρτιο έως τον Ιούνιο του 2022. Μετά από ενημέρωση και λήψη της συναίνεσής τους, οι συμμετέχοντες απάντησαν σε ένα προ-σχεδιασμένο ερωτηματολόγιο. Το επίπεδο ευπάθειας προσδιορίστηκε με τη χρήση της κλίμακας Tilburg Frailty Indicator, η μοναξιά αξιολογήθηκε μέσω της κλίμακας UCLA loneliness scale και η κοινωνική απομόνωση αξιολογήθηκε μέσω πέντε ερωτήσεων (μοναχική διαβίωση, συχνότητα επαφών με παιδιά, οικογένεια, φίλους, συμμετοχή σε οργανώσεις/ομάδες). Η στατιστική ανάλυση έγινε μέσω της χρήσης του στατιστικού λογισμικού προγράμματος επεξεργασίας δεδομένων για τις κοινωνικές επιστήμες S.P.S.S. (Version 26.0). Αποτελέσματα: Η μέση ηλικία των 218 συμμετεχόντων (61,9% γυναίκες) ήταν 83±8,754 έτη. Ο επιπολασμός της ευπάθειας βρέθηκε να είναι 81,19%. Το 44% και το 33,9% των συμμετεχόντων χαρακτηρίστηκαν ως μέτριου και υψηλού βαθμού κοινωνικά απομονωμένοι αντιστοίχως. Το επίπεδο μοναξιάς ήταν μέτριο προς υψηλό (μέση τιμή βαθμολογίας 58,71 ± 4,322). Δεν διαπιστώθηκαν στατιστικά σημαντικές συσχετίσεις τόσο μεταξύ της ευπάθειας και της μοναξιάς (p=0,081), όσο και μεταξύ της ευπάθειας και της κοινωνικής απομόνωσης (p=0,995). Συμπεράσματα: Η ευπάθεια δεν βρέθηκε να συνδέεται με τον βαθμό μοναξιάς και κοινωνικής απομόνωσης σε ηλικιωμένα άτομα που ζουν στην κοινότητα. Το υψηλό ποσοστό ευπάθειας και κυρίως της ψυχολογικής ευπάθειας, που εντοπίστηκε στην παρούσα μελέτη, καταδεικνύει την ανάγκη για εκτενέστερη μελέτη του συγκεκριμένου συνδρόμου και των επιμέρους διαστάσεων του.
    • Introduction: Frailty is a syndrome with adverse effects on the health and quality of life of the elderly. Loneliness and social isolation have been associated with increased mortality and decline of functional capacity in older people. However, the interaction between frailty, loneliness and social isolation has not been extensively studied. Aim: To study the effect of frailty on the level of loneliness and social isolation of people over 65 years. Methods: This cross-sectional study included 218 people aged ≥65, who receive services from home care programs of the Municipality of Karpenisi. The data were collected from March to June 2022. After being informed and obtaining consent, the participants answered a pre-designed questionnaire. The level of frailty was determined using the Tilburg Frailty Indicator, loneliness was assessed using the UCLA loneliness scale and social isolation was assessed through five questions (living alone, frequency of contact with children, family, friends and participation in social organizations). The statistical analysis was done with the Statistical Package Software for the Social Sciences (S.P.S.S) Version 26.0. Results: The mean age of the 218 participants (61.9% were women), was 83 ± 8,754 years. The prevalence of frailty was found to be 81,19%. 44% and 39,9% of the participants were identified as moderate and highly socially isolated respectively. The level of loneliness was moderate to high (mean value on the UCLA Loneliness Scale: 58.71 ± 4.322). No statistically significant correlations were found between frailty and loneliness (p = 0.081) and between frailty and social isolation (p = 0.995). Conclusions: This study observed that frailty had no correlations with level of loneliness and social isolation among community-dwelling older adults. The high prevalence of frailty and especially psychological frailty, identified in the present study, indicate the need for a more extensive study of this syndrome and its dimensions.
  15. Items in Apothesis are protected by copyright, with all rights reserved, unless otherwise indicated.