Η οργανωμένη εγκληματικότητα εξελίσσεται διαρκώς και μεταβάλλεται
ανάλογα με τις περιστάσεις δημιουργώντας ενά δυναμικό πεδίο δράσης. Οι
διωκτικές και δικαστικές αρχές οφείλουν να ακολουθούν τις εξελίξεις και να
προσαρμόσουν τις τακτικές τους προκειμένου να μπορέσουν να
αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά το συγκεκριμένο φαινόμενο το οποίο
αποτελεί απειλή για το κοινωνικό σύνολο. Η Σύμβαση του Παλέρμο
αποτέλεσε το έναυσμα προκειμένου να αντιμετωπιστεί το φαινόμενο αυτό σε
υπερεθνικό επίπεδο. Επιχειρήθηκε να δοθεί ένας κοινάς αποδεκτός ορισμός
ενώ θεσπίστηκαν και ειδικές ανακριτικές πράξεις για να βοηθήσουν στην
πάταξη της οργανωμένης εγκληματικότητας. Οι παραδοσιακές ανακριτικές
πράξεις δεν μπορούσαν να εισέλθουν στην δομή και στον πυρήνα των
εγκληματικών οργανώσεων. Αντιθέτως, οι ειδικές ανακριτικές πράξεις
δύναται να «σπάσουν τα στεγανά» των εγκληματικών ομάδων και να
εισχωρήσουν εντός αυτών, αποκομίζοντας ευαίσθητες πληροφορίες
αναφορικά με την δομή και την δράση τους. Παράλληλα, όμως, η χρήση των
ειδικών ανακριτικών πράξεων, επηρεάζει συνταγματικά κατοχυρωμένα
δικαιώματα ακόμη και τρίτων προσώπων, μη σχετιζόμενων με την υπόθεση
με αποτέλεσμα να καθίσταται επιβεβλημένη η ορθή χρήση τους και η
δημιουργία ασφαλούς πεδίου δράσης για την κατοχύρωσή τους.
Η παρούσα μελέτη αναλύει την εγκληματική οργάνωση και τις ειδικές
ανακριτικές πράξεις με έμφαση στην άρση τηλεφωνικού απορρήτου και την
ανακριτική διείσδυση προσπαθώντας μέσα από μία κριτική αποτίμηση να
αναδείξει τις αδυναμίες του νομοθετικού πλαισίου που τις διέπουν.
Organized crime is constantly evolving and changing according to the
circumstances, creating a dynamic field of action. Prosecution and judicial
authorities must follow developments and adapt their tactics in order to be
able to deal effectively with this phenomenon, which is a threat to society as
a whole. The Palermo Convention was the trigger to tackle this phenomenon
at the supranational level. An attempt was made to give a commonly accepted
definition and special investigative acts were introduced to help fight against
organized crime. Traditional investigations could not enter the structure and
core of criminal organizations. On the contrary, special investigations can
"break the barriers" of criminal groups and penetrate them, obtaining
sensitive information about their structure and action. At the same time,
however, the use of special investigative acts affects the constitutionally
guaranteed rights of even third parties, not related to the case, as a result of
which their proper use becomes mandatory and the creation of a safe field of
action for their securing.
The present study analyzes the criminal organization and the special
investigative acts with emphasis on the removal of telephone secrecy and the
investigative penetration, trying through a critical evaluation to highlight the
weaknesses of the legal framework that govern them.
ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΕΣ ΑΝΑΚΡΙΤΙΚΕΣ ΠΡΑΞΕΙΣ ΜΕ ΕΜΦΑΣΗ ΣΤΗΝ ΑΡΣΗ ΤΗΛΕΦΩΝΙΚΟΥ ΑΠΟΡΡΗΤΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΚΡΙΤΙΚΗ ΔΙΕΙΣΔΥΣΗ