Στρατηγικές αντιμετώπισης στην οικογένεια και ψυχολογική καταπόνηση γονέων παιδιών με Σακχαρώδη Διαβήτη τύπου 1. Ο ρόλος της σχολικής νοσηλευτικής.

  1. MSc thesis
  2. ΓΚΑΝΑΤΣΙΟΥ, ΝΙΝΑ
  3. Διαχείριση Γήρανσης και Χρόνιων Νοσημάτων (ΓΧΝ)
  4. 22 March 2021 [2021-03-22]
  5. Ελληνικά
  6. 59
  7. Καλτσούδα , Άννα
  8. Σακχαρώδης Διαβήτης | Καταπόνηση γονέων | Σχολική Νοσηλευτική
  9. 23
  10. 45
  11. Περιέχει πίνακες
    • Εισαγωγή: Η διάγνωση του Σακχαρώδους Διαβήτη τύπου 1 σε παιδιά σχολικής ηλικίας αυξάνεται ολοένα και περισσότερο τα τελευταία χρόνια. Ο γονέας αναλαμβάνει τον ρόλο του φροντιστή, με αποτέλεσμα η χρόνια φροντίδα του διαβητικού παιδιού να επιβαρύνει συχνά την ψυχική του ευημερία. Οι στρατηγικές αντιμετώπισης που οι γονείς αναπτύσσουν έχουν στόχο την καλύτερη διαχείριση και αντιμετώπιση του στρες που συνδέεται με τη νόσο. Ο σχολικός νοσηλευτής ενδέχεται να συνεισφέρει στην ανακούφιση του άγχους του γονέα για τη φροντίδα του παιδιού στο σχολείο αλλά ο ρόλος του δεν έχει διερευνηθεί. Σκοπός: Η παρούσα μελέτη είχε ως στόχο τη διερεύνηση της ψυχολογικής επιβάρυνσης των γονέων και των τρόπων διαχείρισης της ασθένειας στην οικογένεια παιδιών με Σακχαρώδη Διαβήτη τύπου 1, σε συνάφεια με τις αντιλήψεις των γονέων γύρω από τη σχολική νοσηλευτική και τις δυσκολίες της θεραπευτικής διαχείρισης της νόσου στο σχολείο. Υλικό και Μέθοδος: Στην έρευνα συμμετείχαν 102 γονείς παιδιών με Σακχαρώδη Διαβήτη τύπου που ήταν εγγεγραμμένοι σε έναν τουλάχιστον σύλλογο που σχετίζεται με τον Σακχαρώδη Διαβήτη. Η χορήγηση των ερωτηματολογίων καθώς και η συλλογή των δεδομένων έγινε ηλεκτρονικά. Συλλέχθηκαν τα κοινωνικο-δημογραφικά χαρακτηριστικά των συμμετεχόντων και χορηγήθηκαν τα ερωτηματολόγια Κλίμακα Μέτρησης της Κρίσης στην Οικογένεια (Family Crisis Oriented Personal Evaluation Scales/ FCOPES-30) και το ερωτηματολόγιο Γενικής Υγείας (General Health Questionnaire/ GHQ-28) Αποτελέσματα: Η συντριπτική πλειονότητα των γονέων ήταν μητέρες (92%), ηλικίας 30- 39 ετών (56%). Το παιδί με Σακχαρώδη Διαβήτη ήταν στις περισσότερες περιπτώσεις πρωτότοκο (54,6%) αγόρι (56%) ηλικίας 6-12 ετών (59,8%). Η συντριπτική πλειονότητα των γονέων ανέφερε ότι αισθάνεται ασφάλεια με την παρουσία σχολικού νοσηλευτή (94%), έχει καλή συνεργασία μαζί του (85%) και καλή επικοινωνία με το παιδί (85%) και έκρινε ως απαραίτητη την παρουσία του σε όλες τις εκπαιδευτικές βαθμίδες (98%). Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι όσο υψηλότερα ήταν τα επίπεδα παθητικής αντιμετώπισης της ασθένειας στην οικογένεια τόσο μεγαλύτερο ήταν το άγχος και τα καταθλιπτικά συμπτώματα στους γονείς. Επιπλέον όσο χαμηλότερα ήταν τα επίπεδα προσανατολισμού στην επίλυση του προβλήματος τόσο υψηλότερα ήταν τα επίπεδα κοινωνικής δυσλειτουργίας και κατάθλιψης των γονέων. Συζήτηση: Τα αποτελέσματα συζητήθηκαν σε σχέση με την υπάρχουσα βιβλιογραφία και στο πλαίσιο συγκεκριμένων περιορισμών, ενώ διατυπώθηκαν προτάσεις για περαιτέρω έρευνα και αξιοποίηση των αποτελεσμάτων.
    • Introduction: The diagnosis of type 1 diabetes mellitus in school-age children shows an increase over the years. Parents take the role of caregiver, while chronic care of the diabetic child tend to affect their psychological well-being. Parental coping strategies aim to better manage disease related stress. School nursing is assumed to palliate parental stress related to type 1 diabetes management at school time. Αlthough there is no relevant studies. Purpose: The present study aimed to investigate parents’ psychological distress and coping with type 1 diabetes in relation to their perceptions about school nursing and difficulties related to disease management at school. Material and Method: The study involved 102 parents of children with Type 1 Diabetes who were registered in at least one diabetes realted association. Questionnaires were administered via internet. Socio-demographic information was collected and the Family Crisis Oriented Personal Evaluation Scales (FCOPES-30) as well as the General Health Questionnaire (GHQ-28) were administered. Results: The vast majority of parents were mothers (92%) aged 30-39 years (56%). The child diagnosed with diabetes mellitus was in most cases first born (54.6%) boy (56%) aged 6-12 years (59.8%). Almost all parents reported being secure in the presence of a school nurse (94%), being satisfied with their collaboration (85%) as well as the communication between the nurse and their child (85%). The great majority of parents reported that school nurse is eeded in all educational levels (98%). The results showed that the higher the levels of passive coping within the family, the greater the psychological distress in parents. In addition, the less oriented family was to problem-focused coping, the higher the levels of social dysfunction and depression in parents. Discussion: Results were discussed in the context of previous findings, certain limitations and future prospects.
  13. Items in Apothesis are protected by copyright, with all rights reserved, unless otherwise indicated.