Ο ρόλος της φυσικοθεραπείας στην πρόληψη των πτώσεων των ηλικιωμένων στην κοινότητα. Συμπεράσματα από την συστηματική ανασκόπηση της βιβλιογραφίας και τη μετα-ανάλυση των δεδομένων.

The contribution of physiotherapy to the prevention of falls in community-dwelling older adults: Conclusions from the systematic review of the literature and meta-analysis of the data (Αγγλική)

  1. MSc thesis
  2. Ζέρβας, Μηνάς
  3. Διαχείριση Γήρανσης και Χρόνιων Νοσημάτων (ΓΧΝ)
  4. 20 Μαρτίου 2021 [2021-03-20]
  5. Ελληνικά
  6. 86
  7. Γώγου, Ευδοξία
  8. Τσολάκη, Βασιλική | Χλέτσος, Θεολόγος - Μιχαήλ
  9. φυσικοθεραπεία | φυσιοθεραπεία | πρόληψη | πτώσεις | ηλικιωμένοι | κοινότητα | physiotherapy | physical therapy | falls | prevention | elderly | community dwelling
  10. 3
  11. 92
  12. Εικόνες: 12, Πίνακες: 11
    • Εισαγωγή: Ο κίνδυνος πτώσεων και των σχετιζόμενων με αυτές τραυματισμών αυξάνει με την πρόοδο της ηλικίας. Στους ανθρώπους ηλικίας 65 ετών και άνω οι πτώσεις αποτελούν κύριο παράγοντα νοσηρότητας και θνησιμότητας, Καθώς ο παγκόσμιος πληθυσμός γερνάει, η πρόληψη των πτώσεων των ηλικιωμένων αποκτά μία διαρκώς αυξανόμενη σημασία. Σκοπός: Σκοπός της παρούσας Διπλωματικής Εργασίας είναι να διερευνηθεί εάν η φυσικοθεραπεία μπορεί να συμβάλλει στην πρόληψη των πτώσεων σε ανθρώπους ηλικίας 65 ετών και άνω στην κοινότητα. Μέθοδος: Ακολουθήθηκε η μεθοδολογία της συστηματικής ανασκόπησης της βιβλιογραφίας και μετα-ανάλυσης των δεδομένων. Πραγματοποιήθηκε συστηματική αναζήτηση σε βιοϊατρικές βάσεις δεδομένων και μεμονωμένα περιοδικά φυσικοθεραπείας. Επιλέχθηκαν 22 μελέτες που αφορούσαν φυσικοθεραπευτικές παρεμβάσεις που στόχευαν στην πρόληψη των πτώσεων των ηλικιωμένων ή στη μεταβολή τροποποιήσιμων παραγόντων κινδύνου για πτώση. Τo πρωτεύον αποτέλεσμα είναι οι πτώσεις και συγκεκριμένα ο αριθμός των ατόμων που παρουσίασαν τουλάχιστον μία πτώση. Δευτερεύοντα αποτελέσματα είναι τιμές από εργαλεία αξιολόγησης που εκτιμούν τον κίνδυνο πτώσης ή τροποποιήσιμους παράγοντες κινδύνου πτώσης. Πραγματοποιήθηκε μετα-ανάλυση των δεδομένων που συλλέχθηκαν. Αποτελέσματα: Οι φυσικοθεραπευτικές παρεμβάσεις μείωσαν τον αριθμό των ατόμων που είχαν τουλάχιστον μία πτώση κατά 15% σε σύγκριση με τις ομάδες ελέγχου (RR=0,85 [95% CI= 0,80 έως 0,91]. Στα δευτερεύοντα αποτελέσματα οι φυσικοθεραπευτικές παρεμβάσεις είχαν, σε σύγκριση με τις ομάδες ελέγχου, τις εξής επιδράσεις: TUGO μέση διαφορά στον χρόνο εκτέλεσης της δοκιμασίας κατά 1,54 δευτερόλεπτα (MD = -1,54 [95% CI= -2,32 έως -0,76), FES-I μέση διαφορά στην βαθμολογία της κλίμακας κατά 3,8 βαθμούς (MD = -3,80 [95% CI= -6,22 έως -1,38), BBS μέση διαφορά στην βαθμολογία της κλίμακας κατά 4,23 βαθμούς (MD = -4,23 [95% CI= -8,03 έως -0,43), FRT μέση διαφορά στην τελική θέση της δοκιμασίας κατά 4,45 εκατοστά (MD = -4,45 [95% CI= -9,10 έως -0,20), 30-STS μέση διαφορά στον αριθμό των επαναλήψεων κατά 2,07 (MD = -2,07 [95% CI= -3,54 έως -0,59). Συζήτηση: Η παρούσα εργασία διερεύνησε τον ρόλο της φυσικοθεραπείας στην πρόληψη των πτώσεων των ηλικιωμένων που ζουν στην κοινότητα. Οι φυσικοθεραπευτικές παρεμβάσεις μείωσαν το ποσοστό των ηλικιωμένων που πέφτουν (fallers) κατά 15%. Οι φυσικοθεραπευτικές παρεμβάσεις φαίνεται να είναι περισσότερο αποτελεσματικές στη μείωση του κινδύνου πτώσης σε σύγκριση με τις MFI και εξίσου αποτελεσματικές στη μείωση του κινδύνου πτώσης σε σύγκριση με τις MCI. Επίσης, η μείωση του κινδύνου πτώσης κατά 15% που επιτυγχάνουν οι φυσικοθεραπευτικές παρεμβάσεις στους ηλικιωμένους που ζουν στην κοινότητα είναι κλινικά σημαντική, καθώς αφορά ένα στατιστικά σημαντικό ποσοστό που μειώνει την εμφάνιση ενός γεγονότος που παρουσιάζεται με μεγάλη συχνότητα στον υπό εξέταση πληθυσμό. Συμπέρασμα: Η φυσικοθεραπεία μπορεί να συμβάλλει στην πρόληψη των πτώσεων των ηλικιωμένων που ζουν στην κοινότητα, ως τρόπο παρέμβασης δε που χρησιμοποιεί για να επιτύχει αυτό το αποτέλεσμα είναι η θεραπευτική άσκηση διαφόρων τύπων, τόσο σε ομαδικό όσο και σε ατομικό επίπεδο.
    • Introduction: The risk of falls and related injuries increases with age. In people aged 65 and over, falls are a major cause of morbidity and mortality. As the world population ages, preventing falls in the elderly is becoming increasingly important. Purpose: The purpose of this Thesis is to investigate whether physiotherapy can contribute to the prevention of falls in people aged 65 and over in the community. Method: The methodology of the systematic review of the literature and meta-analysis of the data was elected. A systematic search of biomedical databases and individual physiotherapy journals was performed. Twenty-two studies were selected, referring to physiotherapy interventions aimed at preventing falls in the elderly or altering modifiable risk factors for falls. The primary outcome is falls and particularly the number of people who have experienced at least one fall. Secondary outcomes are values from assessment tools that assess the risk of falling, or modifiable risk factors for falling. A meta-analysis of the collected data was performed. Results: Physiotherapy interventions reduced the number of subjects who had at least one fall by 15% compared to the control groups (RR = 0.85 [95% CI = 0.80 to 0.91]. Compared with the control groups, physiotherapy interventions had the following effects on secondary outcomes: TUGO mean difference in test run time of 1.54 seconds (MD = -1.54 [95% CI = -2.32 to -0.76), FES -I mean difference in the rating of the scale by 3.8 points (MD = -3.80 [95% CI = -6.22 to -1.38), BBS mean difference in the rating of the scale by 4.23 points (MD = -4.23 [95% CI = -8.03 to -0.43), FRT mean difference in final test position by 4.45 cm (MD = -4.45 [95% CI = -9.10 to -0.20), 30-STS mean difference in number of repetitions by 2.07 (MD = -2.07 [95% CI = -3.54 to -0.59). Discussion: The present study investigated the contribution of physiotherapy to the prevention of falls in community-dwelling older adults. Physiotherapy interventions reduced the percentage of fallers by 15%. Physiotherapy interventions appear to be more effective in reducing the risk of falls compared to MFIs and equally effective in reducing the risk of falls compared to MCIs. Also, the 15% reduction in the risk of falls achieved by physiotherapy interventions in community-dwelling older adults is clinically significant, as it refers to a statistically significant percentage that reduces the occurrence of an event that occurs with high frequency in the study population. Conclusion: Physiotherapy can contribute to the prevention of falls in the elderly living in the community, and as method of intervention to achieve this contribution uses therapeutic exercise of various types, both in a group setting and individually.
  14. Αναφορά Δημιουργού - Μη Εμπορική Χρήση - Παρόμοια Διανομή 4.0 Διεθνές