Γνωσιακές διαταραχές σε ασθενείς με Χρόνια Νεφρική Νόσο

Cognitive impairment in patients with Chronic Kidney Disease (english)

  1. MSc thesis
  2. Καπετανάκου, Καλή
  3. Διαχείριση Γήρανσης και Χρόνιων Νοσημάτων (ΓΧΝ)
  4. 21 March 2021 [2021-03-21]
  5. Ελληνικά
  6. 62
  7. Ξηρομερήσιου, Γεωργία
  8. Αργυρόπουλος, Κωνσταντίνος | Χλέτσος, Θεολόγος Μιχαήλ
  9. Nεφρική λειτουργία | Χρόνια Νεφρική Νόσος | Γνωσιακή λειτουργία | Αιμοκάθαρση | Περιτοναϊκή Κάθαρση | Μεταμόσχευση Νεφρού
  10. 92
  11. Πίνακες, Εικόνες
    • Οι ασθενείς με χρόνια νεφρική νόσο διατρέχουν σημαντικά υψηλότερο κίνδυνο ανάπτυξης γνωσιακών διαταραχών σε σύγκριση με τον γενικό πληθυσμό. Μελέτες έχουν δείξει ότι τόσο ο χαμηλός ρυθμός σπειραματικής διήθησης όσο και η παρουσία της λευκωματουρίας είναι δύο από τους σημαντικότερους παράγοντες που σχετίζονται με την έκπτωση των γνωσιακών λειτουργιών. Εξαιτίας της αυξημένης επίπτωσης της αγγειακής νόσου που παρατηρείται στους νεφροπαθείς, η αγγειακή εγκεφαλική νόσος θεωρείται πιθανότατα ο σημαντικότερος παθογενετικός μηχανισμός της γνωσιακής εξασθένισης, αν και άλλοι παράγοντες, όπως για παράδειγμα, η μειωμένη κάθαρση των ουραιμικών τοξινών, η κατάθλιψη, η διαταραχή του ύπνου, η αναιμία και η πολυφαρμακία, μπορεί επίσης να συμβάλουν τόσο στην εκδήλωση όσο και στην εξέλιξή της. Η γνωστική εξασθένηση που σχετίζεται με τη χρόνια νεφροπάθεια συνήθως εκδηλώνεται ως μειωμένη εκτελεστική λειτουργία και διαταραχές μνήμης και οι ασθενείς μπορεί να έχουν μειωμένη ικανότητα συγκέντρωσης, σχεδιασμού, διατήρησης νέων γνώσεων και ικανότητας ολοκλήρωσης εργασιών. Παρόλα αυτά, ακόμη και σήμερα παρατηρείται καθυστέρηση στη διάγνωση των γνωσιακών διαταραχών στους νεφροπαθείς, γεγονός που επηρεάζει την συνολική τους υγεία,συμπεριλαμβανομένης και της βέλτιστης προετοιμασίας τους για το τελικό στάδιο της νεφρικής νόσου. Η τροποποίηση των παραγόντων κινδύνου της αγγειακής νόσου μπορεί να είναι χρήσιμη στον περιορισμό της γνωσιακής έκπτωσης. Ειδικά για τη χρόνια νεφροπάθεια, τα χαμηλά επίπεδα αρτηριακής πίεσης και η μείωση της αλβουμινοουρίας με τη χρήση αναστολέων του μετατρεπτικού ενζύμου της αγγειοτενσίνης ή αναστολέων των υποδοχέων της αγγειοτενσίνης II, μπορεί να επιβραδύνουν τη γνωσιακή εξασθένιση, έστω και σε μέτριο βαθμό. Η έναρξη της εξωνεφρικής κάθαρσης μπορεί επίσης να βελτιώσει τη σοβαρή δυσλειτουργία που σχετίζεται με την ουραιμία, αλλά δεν φαίνεται να επηρεάζει τις πιο ήπιες υποκλινικές μορφές. Αντίθετα, η μεταμόσχευση νεφρού μπορεί να βελτιώσει γνωσιακή λειτουργία, αποδεικνύοντας ότι οι μέθοδοι υποκατάστασης της νεφρικής λειτουργίας δεν παρέχουν τα ίδια γνωσιακά οφέλη με τους υγιείς νεφρούς. Η διαχείριση των ασθενών με χρόνια νεφρική νόσο και με γνωσιακή εξασθένηση θα πρέπει να περιλαμβάνει ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα με συχνότερες ιατρικές επισκέψεις, συμμετοχή της οικογένειας στην κοινή λήψη αποφάσεων που αφορούν τον ασθενή, λήψη μέτρων για τη βελτίωση της συμμόρφωσης των ασθενών στις θεραπευτικές οδηγίες, όπως γραπτές οδηγίες και χρήση θήκης αποθήκευσης και οργάνωσης φαρμάκων. Απαιτείται όμως περαιτέρω έρευνα για την ανάδειξη νέων θεραπειών, συμπεριλαμβανομένων καινοτόμων μεθόδων αιμοκάθαρσης, που θα έχουν ως στόχο τον περιορισμό της ανάπτυξης των γνωσιακών διαταραχών, την καθυστέρηση της περαιτέρω επιβάρυνσης σε άτομα με ήδη εγκατεστημένη εξασθένηση και την βελτίωση της γνωσιακής λειτουργίας.
    • Patients with chronic kidney disease have a significantly higher risk of developing cognitive impairment compared to the general population. Studies have shown that both low glomerular filtration rate and presence of albuminuria are two of the most important factors associated with impaired cognitive function. Due to the increased incidence of vascular disease in patients with kidney disease, cerebrovascular disease is probably considered to be the most important pathogenetic mechanism of cognitive impairment, although other factors, such as decreased clearance of uremic toxins, anemia and polypharmacy, can also contribute to manifestation and progression of cognitive decline. Cognitive dysfunction associated with chronic kidney disease usually manifests as reduced executive function and memory impairment, and patients may have reduced ability to concentrate, plan, retain new knowledge, and complete tasks. However, even nowadays there is a delay in the diagnosis of cognitive disorders in kidney patients, which affects their general health and wellbeing, including their optimal preparation for the end stage of kidney failure. Modifying the risk factors for vascular disease is likely to be beneficial to cognitive health. Especially for chronic kidney disease, low blood pressure levels and decrease in albuminuria with the use of angiotensin converting enzyme inhibitors or angiotensin II receptor blockers can low cognitive decline. Initiation of dialysis may also improve severe uremia-related cognitive dysfunction, but does not appear to affect the milder cases. In contrast, kidney transplantation can improve cognitive health, proving that Renal Replacement therapy do not provide the same cognitive benefits as healthy kidneys. The management of patients with chronic kidney disease and cognitive impairment should include a holistic program with more frequent follow up appointments, family involvement in decision making for patient’s management and measures to improve patient’s compliance with medical treatment, such as written instructions and use of medicine storage and organization case. However, further research is required to identify new therapies, including innovations in dialysis technology, aimed at limiting the development of cognitive impairment, delaying further decline, and improving cognitive function.
  13. Items in Apothesis are protected by copyright, with all rights reserved, unless otherwise indicated.