Η επίδραση των γηριατρικών συνδρόμων στην ευπάθεια

The impact of age-related sundromes on Frailty (Αγγλική)

  1. MSc thesis
  2. Αραβαντινού Καρλάτου, Αντωνία
  3. Διαχείριση Γήρανσης και Χρόνιων Νοσημάτων (ΓΧΝ)
  4. 20 Ιουλίου 2019 [2019-07-20]
  5. Ελληνικά
  6. 73
  7. Κλεισιάρης, Χρήστος
  8. Κοτρώτσιου, Ευαγγελία | Γουργουλιάνης, Κωνσταντίνος
  9. Ευπάθεια, άνοια, συννοσηρότητα, κατάθλιψη
  10. 4
  11. 64
  12. Περιέχει: πίνακες
    • ΑΝΑΒΟΛΗ ΑΝΑΡΤΗΣΗΣ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟΥ ΑΡΧΕΙΟΥ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΕΩΣ ΤΟΝ ΑΥΓΟΥΣΤΟ ΤΟΥ 2022. Είναι ευρέως αποδεκτό, ότι η ευπάθεια δεν συνδέεται μόνο με τα χαρακτηριστικά του φαινότυπου (βιολογικούς, ψυχολογικούς και κοινωνικούς παράγοντες) αλλά και με γηριατρικά σύνδρομα όπως η άνοια και η κατάθλιψη. Ωστόσο, τα πραγματικά στοιχεία αυτών των αλληλεπιδράσεων δεν έχουν πλήρως αποσαφηνισθεί. Σκοπός: Να αξιολογηθεί η επίδραση των γηριατρικών συνδρόμων και των κοινωνικοδημογραφικών χαρακτηριστικών στην ανάπτυξη της ευπάθειας, σε άτομα ηλικίας 65 ετών και άνω που λαμβάνουν κατ’ οίκον φροντίδα. Μεθοδολογία: Διενεργήθηκε προ-συμπτωματικός έλεγχος διαλογής (screening) για το σύνδρομο της ευπάθειας σε ηλικιωμένα άτομα, εγγεγραμμένα μέλη Προγραμμάτων κατ’ οίκον Φροντίδας «Βοήθεια στο Σπίτι» στην ευρύτερη περιοχή της Κρήτης. Το σύνδρομο της ευπάθειας εκτιμήθηκε με τον δείκτη SHARE-Frailty Instrument, ενώ τα συνήθη γηριατρικά σύνδρομα όπως η άνοια με την κλίμακα Montreal Cognitive Assessment (MoCA) και η κατάθλιψη με τη Geriatric Depression Scale (GDS). Ο βαθμός ανεξαρτησίας με την κλίμακα (Barthel -Activities of Daily Living) και η επίδραση της συννοσηρότητας εκτιμήθηκε με τον δείκτη Charlson Comorbidity Index και ελέγχθηκε για πιθανές συγχητικές επιδράσεις. Όπου, P-values<0,05 θεωρήθηκαν στατιστικά σημαντικές. Αποτελέσματα: Η μέση ηλικία των 301 συμμετεχόντων (63,1% γυναίκες) ήταν 78,45 (±7,87) έτη. Ποσοστό 38,5% ταυτίσθηκε ως ευπαθή, 45,5% προ-ευπαθή, 16,1% μη ευπαθή. Η ευπάθεια ήταν σημαντικά συχνότερη στις γυναίκες (43,4% έναντι 29,8%, p<0,001) των αντρών. Επιπλέον, η λογιστική παλινδρόμηση αποκάλυψε ότι οι ηλικιωμένοι με άνοια είχαν σημαντικά 3-πλάσιες πιθανότητες για ευπάθεια (OR=3,06, CI:1,21-7,69, p=0,017) έναντι των ατόμων χωρίς άνοια. Ενδεικτικά, το πολυπαραγοντικό μοντέλο ανάλυσης (model 2) έδειξε ότι μόνο οι ηλικιωμένοι με ήπια κατάθλιψη έδειξαν να έχουν αυξημένες πιθανότητες για ευπάθεια (OR=2,62, CI:1,33-5,17, p=0,005) έναντι των ηλικιωμένων χωρίς κατάθλιψη. Ακόμα σημαντικό, οι ηλικιωμένοι με υψηλό ετήσιο ατομικό εισόδημα (>4500 ευρώ ετησίως) είχαν λιγότερες πιθανότητες να εμφανίσουν ευπάθεια (OR=0,45, CI: 0,25-0,83, p=0,011) σε σύγκριση με τους ηλικιωμένους με χαμηλό ετήσιο ατομικό εισόδημα (<4500 ευρώ ετησίως), γεγονός που υποδηλώνει ότι η οικονομική ευημερία είναι προστατευτικός παράγοντας για την ανάπτυξη της ευπάθειας. Συμπεράσματα: Από την ανάλυση των δεδομένων, αναδεικνύεται ότι η κατάθλιψη αποτελεί τον σημαντικότερο παράγοντα κινδύνου για ευπάθεια. Επομένως, οι επαγγελματίες υγείας που φροντίζουν ηλικιωμένα άτομα θα πρέπει να εξειδικευτούν σε βέλτιστες πρακτικές της καθημερινής φροντίδας.
    • Introduction: It is widely accepted that frailty is associated not only with its phenotype characteristic (biological, psychological and social factors), but also with age-related syndromes such as dementia and depression. However, the true figures of these associations are conflicted. Purpose: To assess the impact of age-related synderome and individuals characteristics on frailty development in older adults aged 65 and over receiving homecare. Methodology: A pre-screening for frailty program was conducted enrolling registered members of help at home programs "Home Care" in the perfecture region of Crete. Frailty syndrome was assessed with the SHARE-Frailty Instrument, while age-related syndromes such as dementia with the use of the Montreal Cognitive Assessment dementia (MoCA) and, depression was assessed using the Geriatric Depression Scale (GDS). Autonomy of elderly was measured with the Scale (Barthel -Activities of Daily Living) and the impact of comorbidity with the use of Charlson Comorbidity index and was tested for possible counfoundings effects. P-values <0.05 were considered statistically significant. Results: The mean age of the 301 participants (63.1% female) was 78.45 (± 7.87) years old. Proportion of 38.5% was identified as frail, 45.5% as pre-frail and 16.1% as non-frail. Frailty was more frequent in females (43.4% vs 29.8%, p<0.001) compared to males. Additionally, logistic regression revealed that elders with dementia were significantly more likely to present frailty (OR=3.06, CI: 1.21-7.69, p=0.017) compared to elders without dementia. Interstingly, multivariate analysis (model 2) showed that only patients with mild depression were significantly associated with an increased risk of having frailty (OR= 2.62, CI: 1.33-5.17, p= 0.005) in comparison to those elders without depression. More importantly, elders with an increased annual individual income (>4500 euros) were less likely to present frailty (OR=0.45, CI: 0.25-0.83, p=0.011) compare to those with lower annual individual income (<4500 euro per year), suggesting that being wealthy is a protective factor for frailty development. Conclusion: Our data analysis suggest that depression is the most important risk factor for frailty. Therefore, health professionals caring older adults have to focus on its management as the best interventive daily practice.
  14. Items in Apothesis are protected by copyright, with all rights reserved, unless otherwise indicated.