Αμφιλεγόμενες ιστορίες πολιτιστικής κληρονομιάς: μουσειακές αφηγήσεις και εκπαιδευτικές προσεγγίσεις

Controversial narratives of cultural heritage, museums' narrations and educational approaches (Αγγλική)

  1. MSc thesis
  2. Παταρίδου, Κυριακή
  3. Διοίκηση Πολιτισμικών Μονάδων (ΔΠΜ)
  4. 10 Μαίου 2019 [2019-05-10]
  5. Ελληνικά
  6. 87
  7. Κωνσταντοπούλου, Χριστιάνα
  8. Σηφάκη, Ειρήνη | Γκαντζιάς, Γεώργιος
  9. Αμφιλεγόμενες ιστορίες, Μουσειακά εκπαιδευτικά προγράμματα, Αντικειμενική προσέγγιση, Βιωματική μάθηση, Ενσυναίσθηση, Συμφιλίωση, Αναστοχασμός
  10. 1
  11. 86
  12. 27
  13. 0
  14. 1. Γλύτση, Ε. (2002). Η Ιστορία των Μουσείων στην Ευρώπη. Ειδική Αναφορά στην Ελλάδα. Στο Α. Βελοπούλου (Επιμ.), Οι Διαστάσεις των Πολιτιστικών Φαινομένων. Πολιτιστικό Πλαίσιο. Τόμος Β΄, (σσ. 227-310). Πάτρα: ΕΑΠ.
    • Τα μουσεία στον εικοστό πρώτο αιώνα είναι αντιμέτωπα μεταξύ άλλων με την πρόκληση της διαχείρισης αμφιλεγόμενων ιστοριών, ιστοριών που προσέκρουαν στην κυρίαρχη εκδοχή και προκαλούσαν εμπαθείς αντιδικίες. Γι’ αυτό δεν είχαν θέση στη δημόσια σφαίρα και κατ’ επέκταση και στα μουσεία, που επί μακρόν ήταν φερέφωνα της εξουσίας, αναπαράγοντας την παγιωμένη ιστορία και κατασκευάζοντας μια επιλεκτική συλλογική μνήμη. Στη σύγχρονη εποχή, όμως, με δεδομένο τον εκδημοκρατισμό των μουσείων οι εθνοκεντρικές και μονοπολιτισμικές αφηγήσεις τους πρέπει να εξοβελιστούν και να δώσουν χώρο σε ιστορίες δύσκολες, τραυματικές, αποσιωπημένες, χωρίς συγκινησιακές προϊδεάσεις και όσο γίνεται πιο αντικειμενικά. Έτσι, όλο και περισσότερα μουσεία θίγουν ζητήματα αμφισβητούμενα, προσβλέποντας στη νηφάλια και συμφιλιωτική προσέγγισή τους. Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο αναπτύσσουν σχετικά εκπαιδευτικά προγράμματα με τα οποία απευθύνονται σε σχολικές τάξεις. Είναι, όμως, λογικό πως η απήχησή τους εξαρτάται από τη στάση των εκπαιδευτικών. Έτσι, στην παρούσα εργασία επιχειρείται η διερεύνηση της στάσης εκπαιδευτικών δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης απέναντι σε εκπαιδευτικά προγράμματα αμφιλεγόμενων ιστοριών ειδικότερα στη μελέτη περίπτωσης του Μουσείου Μακεδονικού Αγώνα. Πιο συγκεκριμένα, εξετάζεται αν οι εκπαιδευτικοί θεωρούν και αξιοποιούν αυτά τα προγράμματα ως επιπρόσθετο διδακτικό εργαλείο, ικανό να συνεισφέρει στην κριτική ιστορική θεώρηση των γεγονότων, την αντικειμενικότερη γνώση και την κοινωνική γαλήνη. Τα συμπεράσματα δείχνουν πως, ενώ οι εκπαιδευτικοί θεωρούν ότι τα προγράμματα ανταποκρίνονται γενικά στις παραπάνω προδιαγραφές, εντούτοις συχνά δε γνωρίζουν το πεδίο των μουσειακών εκπαιδευτικών προγραμμάτων αμφιλεγόμενων ιστοριών, αλλά και όταν γνωρίζουν και συμμετέχουν σ’ αυτά, προκρίνουν κυρίως ρόλο παθητικό. Επειδή, όμως, πρόκειται για μελέτη περίπτωσης με περιορισμένο δείγμα και με ενδεικτικά αποτελέσματα, διαπιστώνεται η ανάγκη μιας νέας έρευνας τόσο στο συγκεκριμένο μουσείο με μεγαλύτερο δείγμα, όσο και σε ευρύτερη κλίμακα, για να διακριβωθεί αν η άγνοια και ο παθητικός ρόλος των εκπαιδευτικών δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης απέναντι σ’ αυτά τα προγράμματα είναι γενικότερο φαινόμενο.
    • Museums in the twenty-first century face, among other things, the challenge of managing controversial stories; stories that have clashed the dominant version and triggered passionate disputes. This is the reason why they did not have a place in the public sphere and by extension in the museums that have long been a mouthpiece of the Authorities, reproducing the established history and building a selective collective memory. In modern times, however, ethnocentric and monocultural narratives of museums and exclusions of controversial stories are against their democratization. On the contrary, they should be narratives without emotional pretensions and as much objective as possible. Accordingly, more and more museums are challenging disputed issues looking for a sober approach, capable of inducing reconciliation. Within this framework, they develop relevant curricula aimed at school classes. Nevertheless, it is sensible that their appeal depends on the teacher's attitude. Thus, this thesis attempts to investigate the attitudes of secondary school teachers towards educational programs of controversial stories, particularly in the case study of the Museum of Macedonian Struggle. In particular, it is examined whether teachers perceive and use these programs as an additional teaching tool capable of contributing to the critical historical view of events, objective knowledge and social peace. Conclusions show that while teachers feel that the programs meet generally the above standards, the former often are not familiar with the field of museum educational programs of controversial stories. In addition to this, even when they are familiar with and participate in the course of these programs, teachers prefer mainly a passive role. However, since this is a case study with a limited sample and with indicative results, there is a need for new research into both this particular museum with a larger sample and in a broader scale, in order to ascertain whether ignorance and passive role of secondary school teachers’ programs are a more general phenomenon.
  16. Items in Apothesis are protected by copyright, with all rights reserved, unless otherwise indicated.