Τα αστικά ερείπια στο σύγχρονο ψηφιακό περιβάλλον. Καλές πρακτικές για τη διαμόρφωση πρότασης για την επανάχρηση της οικίας Ιόλα στον Δήμο Αγίας Παρασκευής.

The urban ruins in the modern digital environment. Good practices in developing a proposal to adaptive reuse of Iola's house in the Municipality of Agia Paraskevi. (english)

  1. MSc thesis
  2. Αυγουροπούλου, Σοφία
  3. Διοίκηση Πολιτισμικών Μονάδων (ΔΠΜ)
  4. 25 September 2021 [2021-09-25]
  5. Ελληνικά
  6. 98
  7. Πούλιος, Ιωάννης
  8. Κατσιρίκου, Ανθή | Γκαντζιάς, Γεώργιος
  9. Αλέξανδρος Ιόλας | Alexander Iolas | Αστικά ερείπια | Urban ruins | Ιστορικές οικίες | Historic houses | Δημιουργική επανάχρηση | Adaptive reuse | Ψηφιακό περιβάλλον | Digital environment
  10. 3
  11. 38
  12. 12
  13. Περιέχει: πίνακες, διαγράμματα και εικόνες
  14. Πολιτιστική επικοινωνία / Αθανασοπούλου Α., Δάλλας Κ., Μακρή Α., Χαμπούρη – Ιωαννίδου Αικ., 2003
    • Αντικείμενο της ΔΕ είναι η διαχείριση, στο σύγχρονο «ψηφιο-επικοινωνιακό τοπίο», ενός σημαντικού αποθέματος διατηρητέων κτηρίων, δημόσιων ή/και ιδιωτικών, με τη μορφή αστικών ερειπίων· «δοχείων εν αναμονή περιεχομένου», αρχικά σε εικονικό περιβάλλον, στην άυλη διάστασή τους, αφού στερούνται, για ποικίλους λόγους κατά περίπτωση, τη φυσική τους υπόσταση. Η μελέτη καλών διεθνών πρακτικών αντίστοιχων ιστορικών οικιών, ως προς τη χρήση των τεχνολογικών εφαρμογών και μέσων, η ανάπτυξη του παραδείγματος της εγκεκριμένης δημιουργικής επανάχρησης της οικίας Ιόλα στον Δήμο Αγίας Παρασκευής ως Κέντρου Πολιτιστικών Δραστηριοτήτων, καθώς και η διαμόρφωση πρότασης για τη λειτουργία του πολιτιστικού χώρου σε εικονικό περιβάλλον, έχοντας τη μορφή του αστικού ερειπίου, παράλληλα με τις εργασίες αποκατάστασης της οικίας, αποτελούν το πλαίσιο ανάπτυξης της ΔΕ. Η πρόταση για την ανάπτυξη του ψηφιακού πολιτιστικού κέντρου είναι στο επίκεντρο του γενικότερου προβληματισμού της διαχείρισης των αστικών ερειπίων, καθώς και οι ζυμώσεις που προκαλεί στον ίδιο τον «υπό κατασκευή» πολιτιστικό φορέα, στη διάρθρωση των υφιστάμενων πολιτιστικών δομών του Δήμου, στην κοινότητα και την αίσθηση του «ανοικείου» και της περιφρόνησης που πιθανά βιώνει, στους ντόπιους και ξένους καλλιτέχνες, ως τοπόσημο (με δημόσιο χαρακτήρα). Ζητούμενο, η οικειοποίηση του χώρου από την κοινότητα και τους δημιουργούς, η ενίσχυση της σύγχρονης δημιουργίας, σε συνθήκες που ανοίγονται νέες προοπτικές από τα μέσα νέων τεχνολογιών. Η απώλεια της φυσικής υπόστασης συμπληρώνεται από την εικονική διάσταση του χώρου πολιτισμού, εμπλουτίζοντας συνεχώς τον «ζωντανό» πολιτιστικό οργανισμό με νέες ψηφιακές δημιουργίες, επιδιώκοντας τον δημόσιο διάλογο, ειδικά στο σημερινό πλαίσιο της κοινωνικής αποστασιοποίησης, προτείνοντας μια καλή πρακτική ψηφιακού μετασχηματισμού παρόμοιων αστικών ερειπίων ως χώρων πολιτισμού.
    • The object of the study is the management, in the modern "digital-communication landscape", of a significant stock of listed buildings, public and/or private, in the form of urban ruins· "containers waiting for content", initially in a virtual environment, in their intangible dimension, since they are deprived, for various reasons on a case by case basis, of their physical subsistence. The study of good international practices of historic houses in terms of the use of technological applications and means, the development of the example of the approved creative reuse of the Iola’s house in the Municipality of Agia Paraskevi as a Center of Cultural Activities, as well as the formulation of our proposal for its operation cultural space in a virtual environment as long as the urban ruin lasts in parallel with the restoration works, are the framework for the development of the study. The proposal for the development of the digital cultural center is at the center of the general concern of the management of urban ruins, as well as the consequences that such an operation would cause to the "under construction" cultural body, in the formation of the existing cultural structures of the Municipality, in the community and the sense of "unfamiliar" and contempt that may experiences, to local and foreign artists, as a landmark (of a public nature). The study is aiming to the ways both community and creators feel familiar with the space, to the strengthening of the contemporary creation, in conditions where the means of new technologies open new perspectives. The loss of physicality that is complemented by the virtual dimension of the cultural space, constantly enriching the "living" cultural organization with new digital creations, seeking public debate, especially in the current context of social distancing, proposing a good practice of digitally transformation of similar urban ruins as places of culture.
  16. Αναφορά Δημιουργού 4.0 Διεθνές