Πολιτισμός είναι... Ο εκπαιδευτικός ρόλος των μη συμβατικών πολιτιστικών οργανισμών στη διαδικασία ωρίμανσης πολιτιστικά ενεργών και συνειδητοποιημένων πολιτών, δυναμικά συμμετεχόντων στο πολιτιστικό γίγνεσθαι της χώρας και της παγκόσμιας κοινότητας.

Culture is ... The educational role of non-conventional cultural organizations in the process of maturing culturally active and conscious citizens, dynamic participants in the cultural development of the country and the global community. (english)

  1. MSc thesis
  2. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, ΣΕΒΑΣΤΗ
  3. Διοίκηση Πολιτισμικών Μονάδων (ΔΠΜ)
  4. 08 September 2018 [2018-09-08]
  5. Ελληνικά
  6. 118
  7. ΡΟΦΟΥΖΟΥ, ΑΙΜΙΛΙΑ
  8. ΚΟΥΡΗ, ΜΑΡΙΑ | ΡΟΦΟΥΖΟΥ, ΑΙΜΙΛΙΑ
  9. Πολιτισμός | πολιτιστικοί οργανισμοί | μουσεία | πολιτισμική συνείδηση | πολιτισμική εκπαίδευση | Κέντρο Πολιτισμού
  10. 3
  11. 19
  12. 4
  13. Περιέχει: εικόνες και φωτογραφίες
  14. Αθανασοπούλου, Α., Γλύτση, Ε. & Χαμπούρη-Ιωαννίδου, Αικ. (2002). Οι διαστάσεις των πολιτιστικών φαινομένων: Πολιτιστικό Πλαίσιο. Πάτρα: ΕΑΠ.
    • Η παρούσα διπλωματική εργασία ερευνά με ποιους τρόπους επιδιώκουν οι σύγχρονοι πολιτιστικοί οργανισμοί να εκπαιδεύσουν συνειδητοποιημένους πολίτες, με ενεργή συμμετοχή στο τοπικό και κατ’ επέκταση στο παγκόσμιο πολιτισμικό γίγνεσθαι. Μετά από μια ιστορική και βιβλιογραφική αναδρομή στην εξέλιξη των πολιτιστικών οργανισμών, τους διαχωρίζει σε «συμβατικούς» και «μη συμβατικούς» Περιγράφοντας και την παράλληλα εξελισσόμενη διαφοροποίηση του εκπαιδευτικού ρόλου τους, η παρούσα εργασία επιχειρεί να καταδείξει τη συγκριτικά ευρύτερη εκπαιδευτική λειτουργία των «μη συμβατικών» πολιτιστικών οργανισμών σε σχέση με τους «συμβατικούς», όπως αυτοί ορίζονται και παρουσιάζονται από τη συγγραφέα της εργασίας, η οποία υποστηρίζεται ότι έχει ως σκοπό τη δημιουργία πιο ενεργών και συνειδητοποιημένων πολιτών για την τοπική και την παγκόσμια πολιτισμική κοινότητα. Ο διαχωρισμός μεταξύ «συμβατικών» και «μη συμβατικών» πολιτιστικών οργανισμών στοιχειοθετείται κυρίως στη βάση της πορείας τους από τα μουσεία φύλακες, συντηρητές και εκθέτες αρχαιοτήτων, τους εξειδικευμένους θεατρικούς οργανισμούς και άλλες παραδοσιακές μορφές φορέων πολιτισμού, ως τα πιο σύγχρονα μοντέλα πολιτιστικών οργανισμών και την ολιστική προσέγγισή τους στην έννοια του Πολιτισμού, με κύριο χαρακτηριστικό την πολυδιάστατη, διατομεακή και ποικίλη προσφορά τους σε πολιτιστικά αγαθά (προϊόντα και υπηρεσίες), με κάθε πολίτη ως δυνητικό κοινό τους. Επίσης, οι «μη συμβατικοί» πολιτιστικοί οργανισμοί χρησιμοποιούν τη μεθοδολογία της άτυπης, βιωματικής εκπαίδευσης και εφαρμόζουν την ολιστική πολιτιστική προσέγγιση σε όλους τους τομείς λειτουργίας τους: Από την αρχιτεκτονική και τη βιώσιμη διαχείριση/λειτουργία των χώρων έως το σχεδιασμό και τον προγραμματισμό των πολιτιστικών εκδηλώσεων, των εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων και των κοινωνικών δράσεών τους. Μέσα από την αποτύπωση των στοιχείων των επίσημων διαδικτυακών τόπων των παραδειγμάτων που παρατίθενται, και ειδικά της περίπτωσης μελέτης του Κέντρου Πολιτισμού του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος, η εργασία οδηγείται στο συμπέρασμα ότι ο διευρυμένος εκπαιδευτικός ρόλος των σύγχρονων μοντέλων πολιτιστικών οργανισμών βασίζεται σε τέσσερις πυλώνες: (α) της καθολικής προσβασιμότητας κοινού, (β) της διαθεματικότητας και πολυμορφίας δράσεων και χώρων, (γ) της ενεργής συμμετοχής του κοινού στον Πολιτισμό με νέους τρόπους βιωματικής μάθησης και (δ) της ανάπτυξης της πολιτισμικής συνείδησης του κοινού μέσα από τη διαδικασία της εξοικείωσής του με όλο το εύρος της έννοιας του Πολιτισμού (φύση, περιβάλλον, τέχνες, άνθρωπος, αθλητισμός).
    • This thesis researches the ways in which modern cultural organizations aim to educate conscious citizens, with active participation in the local and by extension global cultural process. Following an historical literature review of the development of cultural organizations, the thesis separates them into “conventional” and “non conventional”. By also describing the parallelly developing differentiation of their educational role, the thesis attempts to show the comparatively wider educational function of “non conventional” cultural organizations in relation to the “conventional” ones, as these are defined and presented by the author of the thesis, a function that is maintained that aims to creating more active and conscious citizens for the local and the global cultural community. The separation between “conventional” and “non conventional” cultural organizations is constitutes mainly on the basis of their progression from museums-guardians, restorers and exhibitors of antiquities, specialized theatrical organizations and other traditional forms of cultural institutes, to the modern models of cultural organizations and their holistic approach to the concept of Culture, with main characteristic the multi-dimensional, intersectional and varied supply in cultural goods (products and services), with every citizen as their potential public. Moreover, “non conventional” cultural organizations use the methodology of atypical, experiential education and apply their holistic approach to all sectors of the operation: From architecture and management/operation of the premises to designing and planning of their cultural events, educational activities and social actions. Through research into the official websites of the presented examples, and especially the case study of Stavros Niarchos Foundation Cultural Center, the thesis reaches the conclusion that the widened educational role of the modern models of cultural organizations is based on four pillars: (a) access for all members of public, (b) inter-disciplinary and diverse activities and spaces, (c) active public participation in Culture with new ways of experiential learning and (d) development of cultural conscience through the process of familiarizing the public with all the spectrum of the concept of Culture (nature, environment, arts, people, sports.)
  16. Items in Apothesis are protected by copyright, with all rights reserved, unless otherwise indicated.