Το Θέατρο της Εξορίας, Η Τέχνη του Θεάτρου στη Μακρόνησο κατά τα έτη 1947-1952

Theater at the Detainment Camp, The Art of Theater in Makronissos Island During 1947 - 1952 (Αγγλική)

  1. MSc thesis
  2. ΒΑΛΣΑΜΗΣ, ΘΕΟΔΩΡΟΣ
  3. Διοίκηση Πολιτισμικών Μονάδων (ΔΠΜ)
  4. 09 Σεπτεμβρίου 2018 [2018-09-09]
  5. Ελληνικά
  6. 120
  7. ΛΑΚΚΑ, ΜΑΡΙΑ
  8. ΣΚΑΡΠΕΛΟΣ, ΙΩΑΝΝΗΣ
  9. Μακρόνησος | Εξορία | Εμφύλιος | Βασανιστήρια | Τέχνη | Θέατρο
  10. 2
  11. 68
  12. 1
  13. Περιέχει Εικόνες
    • Η διπλωματική εργασία αφορά στο θέατρο της εξορίας στη Μακρόνησο και ειδικότερα την περίοδο 1947 - 1952, έτη κατά τα οποία η Μακρόνησος λειτούργησε ως τόπος εξορίας. Εξετάζεται το θέατρο από την πλευρά της αρχιτεκτονικής, ενταγμένο στο συγκεκριμένο φυσικό χώρο, όπου εκεί ανέβαιναν θεατρικές παραστάσεις από και για τους εξόριστους, η σκηνή, η πλατεία, η αυλαία, τα παρασκήνια καθώς και τα όποια τεχνικά μέσα. Επίσης εξετάζονται ποιες ήταν οι θεατρικές παραστάσεις που ανέβηκαν και για ποιο λόγο ανέβηκαν, σε ποιο κοινό απευθύνονταν. Αναλύεται το θέατρο ως μέσο ψυχαγωγίας και εκπαίδευσης των εξόριστων και η αξία του ως διεξόδου από τη σκληρή καθημερινότητα του εξευτελισμού και των βασανιστηρίων. Δίνεται έκταση στο κλίμα και στις σχέσεις που αναπτύχθηκαν μεταξύ των συνεξόριστων ηθοποιών, που συνέβαλαν στην προετοιμασία και στο ανέβασμα των έργων, στους διοργανωτές των παραστάσεων (Κατράκης, Ρίτσος, Κούνδουρος, Βέγγος). Περαιτέρω, διερευνάται η ανθρώπινη ανάγκη για το θέατρο ακόμη και υπό σκληρές και απάνθρωπες συνθήκες διαβίωσης. Υπογραμμίζεται ο πολιτικός ρόλος του θεάτρου των εξόριστων ως πολυεπίπεδη μορφή τέχνης, πολιτισμού, πάλης, αντίστασης, παιδείας, ψυχαγωγίας, και «ιδεολογικής αναμόρφωσης» των εξόριστων, καθώς επίσης και οι εν γένει επιδράσεις της τέχνης αυτής στους εξόριστους. Συνδέεται με την εποχή που ακολούθησε και οδήγησε στη σημερινή, σε πολιτικό και πολιτισμικό επίπεδο.
    • The topic of this study concerns theater in Makronissos, during the period 1947-52, when several political prisoners’ detainment camps were established on the island. Basic points of interest are: the architecture of the premises (mostly open-air amphitheaters) within a military venue, where plays were performed by and for the exiles; also the stages, curtains, seating areas, the backstage, orchestra and scenery. Besides, particular reference is made to what kind of plays they performed, why they were chosen, whom they addressed to. Theatrical practice is considered from the point of view of the detainees’ entertainment and education, as well as a way for them to escape from the routine of labor camp, swearing and humiliation. Special interest is focused upon the relationships developed among actors, staff and directors (i.e. Katrakis, Ritsos, Koundouros, Veggos, all of them being well-known personalities in Greece). Further analysis is made about the need for self-expression, even under adverse living conditions, physical torture and extreme cruelty. The political role of the theater of the exiles is projected as a multidimensional form of art, culture, political struggle, resistance, education, entertainment and “ideological reformation of the detainees”, as claimed by the authorities. Moreover, the positive impact of theatrical performance to prisoners is strongly underlined. Eventually, political and cultural interconnection is attempted with the Greek and European present situation.
  15. Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 Διεθνές