ιδιωτική πολεοδόμηση | ΠΕΡΠΟ | βιώσιμη ανάπτυξη | χωρικός σχεδιασμός
59
19
Περιέχει πίνακες, εικόνες, σχέδια
Η πολεοδομική πολιτική στη χώρα, από την περίοδο του μεσοπολέμου και έως σήμερα, αναπτύχθηκε συναρτήσει των κοινωνικοοικονομικών συνθηκών που επικρατούσαν, σκιαγραφώντας τη δυναμική της σχέσης κράτους – κοινωνίας. Πλήθος νομοθετημάτων ψηφίσθηκαν, αποτυπώνοντας την ανάγκη της οργάνωσης του χώρου των πόλεων και της υπαίθρου.
Το κράτος ανέλαβε να αντιμετωπίσει αυτή την κατάσταση, κάνοντας χρήση της ιδιωτικής πολεοδόμησης, ως ένα μέσο αποσυμφόρησης των μεγάλων αστικών κέντρων, για την κάλυψη των οικιστικών αναγκών των κατοίκων και ταυτόχρονα για την αντιμετώπιση του προβλήματος της άναρχης δόμησης στον περιαστικό χώρο που υποβάθμιζε τόσο το ανθρωπογενές όσο και το φυσικό περιβάλλον.
Κυρίαρχο ρόλο στην εξέλιξη του θεσμού της ιδιωτικής πολεοδόμησης έπαιξε το ΣτΕ. Μετά το 1975, οπότε και εισήχθη στο Σύνταγμα το άρθρο 24, η νομολογία του ΣτΕ άλλαξε άρδην τις αντιλήψεις στα ζητήματα περιβαλλοντικού ενδιαφέροντος. Η έννοια της βιώσιμης ανάπτυξης όπως εισήχθη σε πλήθος νομοθετημάτων τα τελευταία χρόνια, μετέβαλαν τη νομολογία του ΣτΕ, στη λογική της εναρμόνισης με τις αρχές της.
Το πλήθος των νομοθετημάτων, από τις αρχές του 20ου αιώνα έως σήμερα, αναδεικνύει την προσπάθεια του κράτους για την οργάνωση του χώρου (θεωρητικό επίπεδο), συναρτήσει των πιέσεων που σε κάθε χρονική περίοδο μεταβάλλουν τις προϋποθέσεις και τις ειδικές συνθήκες υλοποίησής τους (πρακτικό επίπεδο). Ωστόσο το κράτος φαίνεται να δρα εκ των υστέρων, δίχως να είναι σε θέση να ακολουθήσει τις εξελίξεις της κοινωνίας, επιβεβαιώνοντας, με αυτό τον τρόπο ότι μια από τις μεγαλύτερες παθογένειές του δεν είναι η ανεπάρκεια του νομοθετικού του πλαισίου, αλλά η αδυναμία στην εφαρμογή του.
Ο συνδυασμός της βιβλιογραφικής επισκόπησης και της έρευνας που ακολούθησε σε επίπεδο Περιφέρειας Ηπείρου, κάλυψε τα προβλήματα που απαντώνται σχετικά με την εφαρμογή της ιδιωτικής πολεοδόμησης, αναδεικνύοντας την απόσταση που υπάρχει ανάμεσα στο θεωρητικό πλαίσιο που ορίζει η νομολογία και τις συνθήκες στο πεδίο που δύναται, είτε να μεταβάλλουν είτε να ακυρώσουν το σχεδιασμό στην πράξη.
Urban planning policy in Greece, from the interwar period up to now, has developed in line with the socio-economic conditions that prevailed, outlining the dynamic of the state-society relationship. Numerous pieces of legislation were passed, reflecting the need to organize the cities and the countryside.
The state undertook to face up this situation by using private sector-led urban development private urbanization as the means for decongesting large urban centers to meet the residential needs and at the same time to deal with the problem of unauthorized development in the suburban areas that degraded both the man-made as well as the natural environment.
The Council of State (CoS) has played a leading role in the development of the institution of private sector-led urban development private urban planning. After 1975, when Article 24 was introduced to the Constitution, the jurisprudence of CoS changed the perceptions regarding issues of environmental interest. The concept of sustainable development, as introduced in a number of legal acts in recent years, has changed the jurisprudence of the CoS towards harmonizing with its principles.
Α multitude of laws, from the beginning of the 20th century to the present, shows the state's effort to organize the land (theoretical level), dependent on the pressures that change the conditions and the specific requirements for their implementation (practical level). However, the state appears to be acting ex post, without being able to follow the needs of the society, confirming that one of its greatest pathogenies is not its inadequacy of its legislative work but the weakness in its implementation.
The combination of the bibliographic review and the subsequent research at the Region of Epirus, covered the generalized problems encountered with the implementation of private sector-led urban development private urbanization, highlighting the distance that exists between the theoretical framework defined by case law and the conditions on site, which may either change or cancel planning in practice.
Αξιολόγηση της εφαρμογής του θεσμού των Περιοχών Ειδικά Ρυθμιζόμενης Πολεοδόμησης (ΠΕΡΠΟ)