'Περιβαλλοντικός αρχιτεκτονικός σχεδιασμός και παρεμβάσεις σε υφιστάμενα κτήρια και τον περιβάλλοντα χώρο τους. Μελέτη περίπτωσης: διατηρητέο κτήριο στο Δήμο Χαϊδαρίου Αττικής'

“Sustainable architectural planning and interventions in historic buildings and their surrounding grounds. Case study-the example of a listed public building in Municipality of Haidari in Attica” (Αγγλική)

  1. MSc thesis
  2. ΠΟΛΙΤΗ, ΜΑΡΙΑ
  3. Περιβαλλοντικός Σχεδιασμός Πόλεων και Κτιρίων (ΠΣΠ)
  4. 09 Σεπτεμβρίου 2019 [2019-09-09]
  5. Ελληνικά
  6. 166
  7. ΤΕΛΛΙΟΣ, ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ
  8. περιβαλλοντικός σχεδιασμός | διατηρητέο κτήριο | ενεργειακή αναβάθμιση
  9. 3
  10. 36
  11. 53
  12. Περιέχει: πίνακες, σχήματα, εικόνες, φωτογραφίες, χάρτες
  13. ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΥΛΙΚΟ των ΘΕ του ΠΣΠ: ΠΣΠ50, ΠΣΠ51, ΠΣΠ60, ΠΣΠ61
    • Μία από τις βασικές αρχές του περιβαλλοντικού σχεδιασμού είναι η εξοικονόμηση φυσικών πόρων και ενέργειας μέσω της αξιοποίησης του ήδη υπάρχοντος κτηριακού αποθέματος, αντί της δημιουργίας νέου. Όταν δε το υπάρχον κτηριακό απόθεμα φέρει αξίες προς διατήρηση και ανάδειξη, συχνά υπόκειται σε καθεστώς προστασίας του αρχιτεκτονικού χαρακτήρα του με περιορισμούς επί των επεμβάσεων αναβάθμισης σε αυτό. Παρά την επιεικέστερη αντιμετώπιση των εν λόγω κτηρίων ως προς τις ενεργειακές απαιτήσεις που θέτουν οι σύγχρονοι κανονισμοί περί περιβαλλοντικά φιλικότερων κτηρίων, η δυνατότητα περιβαλλοντικού σχεδιασμού σε παραδοσιακά-ιστορικά- διατηρητέα κτήρια παραμένει μείζονος σημασίας καθώς προάγει τη μακροβιότητα αυτών και των αξιών που πρεσβεύουν. Το πεδίο τομής της προστασίας της πολιτισμικής κληρονομιάς και της προστασίας του περιβάλλοντος, αποτελεί τον άξονα ανάπτυξης της παρούσας εργασίας. Σκοπός της εργασίας είναι η διερεύνηση των περιορισμών και των δυνατοτήτων που παρουσιάζουν τα προστατευόμενα ως τεκμήρια πολιτιστικής κληρονομιάς κτήρια, στην αποκατάσταση-επανάχρηση αυτών με όρους περιβαλλοντικού σχεδιασμού και εξαγωγή κάποιων χρήσιμων συμπερασμάτων. Στο θεωρητικό μέρος, επιχειρείται προσέγγιση των εννοιών του περιβαλλοντικού σχεδιασμού και της αποκατάστασης προστατευόμενων κτηρίων μέσω ιστορικής και θεσμικής ανασκόπησης. Μέσω βιβλιογραφικής επισκόπησης, παρουσιάζονται σχετικά παραδείγματα εφαρμογής και δίνεται έμφαση σε παραδείγματα όπου ο περιβάλλοντας χώρος του κτηρίου αντιμετωπίζεται σε ενότητα με το κτήριο. Εντοπίζεται ως κοινός τόπος των δύο επιστημονικών προσεγγίσεων η προώθηση της αειφορίας και διαπιστώνονται κοινά οφέλη με κοινό μέσο την πρακτική της επανάχρησης. Στο ερευνητικό μέρος της εργασίας επιλέγεται ως μελέτη περίπτωσης, νεοκλασικό διατηρητέο κτήριο με αξιόλογο περιβάλλοντα χώρο, σε προάστιο των Αθηνών. Βάσει των εφαρμοσμένων καλών πρακτικών που παρουσιάστηκαν στο πρώτο μέρος, εξετάζονται μέσω κατάλληλου λογισμικού προσομοίωσης τρία διαφορετικά σενάρια ενεργειακής αναβάθμισης του κτηρίου με γνώμονα το βαθμό επεμβατικότητας στον αρχιτεκτονικό χαρακτήρα του συνόλου. Συμπερασματικά προκύπτει ότι η επανάχρηση και λειτουργικότητα των διατηρητέων κτηρίων, που αποτελούν μέσο μακροημέρευσης αυτών και των αξιών που πρεσβεύουν, δεν μπορούν σήμερα να νοηθούν δίχως επεμβάσεις ενεργειακής αναβάθμισης που ιδανικά μεγιστοποιούν τα οφέλη τους όταν απευθύνονται στο κτήριο και τον περιβάλλοντα χώρο αυτού ως ολότητα και πραγματοποιούνται κατά τη ριζική ανακαίνιση του κτηρίου. Η αναλυτική ανάγνωση των αξιών, περιορισμών και δυνατοτήτων της εκάστοτε ΜΠ σε συνδυασμό με την κατάλληλη εφαρμογή των εξελισσόμενων σύγχρονων υλικών και συστημάτων, καθιστούν εφικτή ακόμα και την μετατροπή ενός διατηρητέου κτηρίου σε ΚΣΜΕΚ με παράλληλη προστασία των διαχρονικών αξιών που φέρει. Η συνάρτηση που ανάγει ‘το βαθμό σκοπιμότητας ενεργειακής αναβάθμισης σε διατηρητέα κτήρια’ σε ζητούμενο μέγεθος, αποδεικνύεται δυναμική, με πλήθος παραγόντων όπως αυτοί αναδείχθηκαν μέσα από την εργασία ποιοτικά ή ποσοτικά(αξίες, κόστος, εξοικονόμηση ενέργειας, απόσβεση, ενσωματωμένη ενέργεια, εκπαίδευση-ευαισθητοποίηση, κλπ.) που συνεχώς εμπλουτίζονται με νέους(ψηφιακός πολιτισμός-ψηφιακή διάσωση πολιτιστικής κληρονομιάς) και επιβάλλει ολοκληρωμένο σχεδιασμό-διαχείριση.
    • One of the main principles of environmental planning is the conservation of natural resources and energy, taking advantage of the already existing buildings instead of the creation of new ones. Nevertheless, when the buildings in question have characteristics worthy of preservation and enhancement, they are often subject to building code restrictions regarding their retrofitting/upgrading. Therefore, despite the relative leniency regarding the energy sufficiency requirements of those buildings, as mandated by the current regulations on environmentally friendly buildings, the provisions for environmental planning concerning traditional-historic-listed buildings are of the utmost importance as they facilitate their preservation and that of the values they stand for. In that milieu, this thesis aims at examining the correlation between the protection of architectural heritage and environmental protection. More precisely, in the scope of this research, the restrictions and the potential - in terms of environmental planning - of listed buildings to be renovated and reused/converted are delved into, so as useful conclusions to be drawn. As regards the theoretical part, a historic and institutional evaluation of the principles of environmental planning and rehabilitation will be attempted. Furthermore, pertinent examples, through a review of relevant bibliography, will be presented with emphasis given to examples where the surrounding grounds were treated as an integral component of the building. At this point it is worth highlighting the fact that the two prevailing scientific approaches converge as regards the promotion of sustainability while it becomes evident that the practice of conversion/reuse of listed buildings has a plethora of benefits for all stakeholders. Pertaining to the research part of this thesis, a neoclassical listed building in a suburb of Athens with noteworthy surrounding grounds will be presented as a case study. On the basis of the best practices presented on the first part, three different scenarios of Energy efficiency upgrading, with the help of a suitable simulation computer program are examined, while the main criterion is the degree of invasiveness regarding the architectural, character of the building. Concluding, one can safely postulate that energy upgrade interventions are a sine qua non for the reuse/conversion and the level of functionality of listed buildings, if their literal preservation and that of the aesthetic/cultural values they represent are to be enhanced. Ideally, both the building and the surrounding grounds ought to be treated as an entity, while all the proposed interventions should be made during the overhaul renovation of the building so as their full potential to be realized. Actually, the exhaustive research of the aesthetic value, restrictions and potential of any given case study, in conjunction with the suitable application/utilization of modern building materials and systems/methods, make possible even the conversion of a listed building into a nearly Zero Energy Building(nZEB) in tandem with the preservation of its historic/aesthetic character. Last but not least, this academic endeavor aims at proving the necessity for a comprehensive approach regarding design and management by highlighting the qualitative and quantitative factors; inter alia cost, energy conservation, recuperation of invested funds, sensitization,education, embodied energy as well as the recently added ones such as the digital rescue of the cultural heritage, that ought to be taken into consideration regarding the feasibility and prudence of the energy efficiency upgrading of a listed building.
  15. Items in Apothesis are protected by copyright, with all rights reserved, unless otherwise indicated.