ΠερίληψηΗ επανάχρηση των βιομηχανικών χώρων αποτελεί ένα πεδίο έντονου ενδιαφέροντος για τον σύγχρονο αρχιτέκτονα. Η παρούσα μελέτη έχει ως αντικείμενο την ανάλυση των παραμέτρων αυτών που οδηγούν τον αρχιτέκτονα στην λήψη αποφάσεων σχετικών με την επανάχρηση των εγκαταλειμμένων βιομηχανικών συγκροτημάτων.Κατ´ αρχάς επιχειρείται μια μικρή παρουσίαση της εξέλιξης του βιομηχανικού κτιρίου στην Ευρώπη με μόνο σκοπό τη ένταξη των δεδομένων του ελλαδικού χώρου σε ένα ευρύτερο πλαίσιο και την κατανόηση της χρονικής υστέρησης και γενικότερης διαφοροποίησης στην κλίμακα της ελληνικής εκβιομηχάνισης.Στη συνέχεια, γίνεται μία προσπάθεια αναγνώρισης των προβλημάτων που τίθενται κατά την ανάπλαση εγκαταλελειμμένων βιομηχανικών κτιρίων. Το θέμα αντιμετωπίζεται με βάσει τρεις παράγοντες: τον περιβαλλοντικό παράγοντα, την παράμετρο του αστικού ιστού καθώς και την αρχιτεκτονική , ιστορική αξία των εγκαταστάσεων.Όσον αφορά στην περιβαλλοντική διάσταση, αναλύονται οι κυριότεροι παράγοντες που προκάλεσαν την πλέον σημαντική ρύπανση στους πρώην βιομηχανικούς χώρους κατά τη διάρκεια της Βιομηχανικής Επανάστασης καθώς και οι περιβαλλοντικές επιπτώσεις στην πόλη από την ύπαρξη μόνιμης διάσπαρτης ή συγκεντρωμένης ρύπανσης σε πρώην βιομηχανικούς χώρους.Όσον αφορά στη σχέση των βιομηχανιών με τον αστικό ιστό, εντοπίζεται το σημαντικό πρόβλημα των λειτουργικών κενών ή αστικών κενών που δημιουργούνται από την εγκατάλειψη της βιομηχανίας. Αναγνωρίζεται επίσης η ιστορική, αρχιτεκτονική και γενικότερη πολιτιστική αξία των βιομηχανικών κελυφών, τα οποία αποτελούν αντικείμενο μελέτης της Βιομηχανικής Αρχαιολογίας.Στην Ελλάδα, υπάρχει μια πρόσφατη αναγνώριση της ανάγκης για ουσιαστική αξιοποίηση των εγκαταλειμμένων βιομηχανικών χώρων στην Ελλάδα καθώς και μια στροφή προς την προστασία και την αξιοποίηση, παρά τις εκτεταμένες καταστροφές εργοστασίων και εξοπλισμού.Εισάγεται στη συνέχεια η έννοια της επανάχρησης στη διατήρηση και την αποκατάσταση ενός εγκαταλειμμένου βιομηχανικού χώρου. Αναγνωρίζεται πως ο βαθμός επέμβασης αποτελεί και μια απόφαση πολυ-παραγοντική. Η σχέση παλαιού και νέου καθορίζεται από πολλές παραμέτρους. Αναπτύσσονται κατόπιν οι αρχές περιβαλλοντικά ήπιων αναπλάσεων βιομηχανικών χώρων, οι οποίες αναφέρονται κυρίως στην επανάχρηση και βιωσιμότητα, στο μέγεθος νέων κτιρίων και τη λειτουργική βελτιστοποίηση των υπαρχόντων, στον περιορισμό των ενεργοβόρων μετακινήσεων μέσα στον χώρο ανάπλασης, στον έλεγχο των προσβάσεων από τον γύρω αστικό χώρο, στα γενικότερα κριτήρια βιοκλιματικής αρχιτεκτονικής. Στη συνέχεια, παρατίθενται κάποια παραδείγματα επέμβασης σε πρώην βιομηχανικούς χώρους στην Ευρώπη και στην Ελλάδα.
Items in Apothesis are protected by copyright, with all rights reserved, unless otherwise indicated.
Κύρια Αρχεία Διατριβής
Ανάπλαση παλαιών βιομηχανικών χώρων με βάση τις αρχές του περιβαλλοντικού σχεδιασμού : μελέτη περίπτωσης : ατμοηλεκτρικό εργοστάσιο ΔΕΗ στο Φάληρο - Identifier: 155538
Internal display of the 155538 entity interconnections (Node labels correspond to identifiers)