Ως Εθνικός Οργανισμός Τουρισμού και μέχρι το 2014 σχεδόν αποκλειστικά υπεύθυνος φορέας της τουριστικής πολιτικής της χώρας, έχει μελετηθεί σε διεπιστημονικό επίπεδο. Πληθώρα ερευνών αναπτύσσονται, συγκρίνοντας και αξιολογώντας την αποτελεσματικότητα τέτοιων φορέων διεθνώς. Προσεγγίζοντας τον ΕΟΤ υπο το πρίσμα της συνολικής του αποτελεσματικότητας στον άξονα του οργανωτικού σχεδιασμού του, αναδεικνύονται μια σειρά από ενδιαφέρουσες πτυχές του ρόλου και της απόδοσης του. Κυρίαρχο προβληματισμό σε αυτό το πλαίσιο προσέγγισης αποτελεί η καταγραφή των κυριότερων απόψεων στελεχών του τουρισμού σχετικά με τον στρατηγικό χαρακτήρα στις αρμοδιότητες του ΕΟΤ. Επιδιώκεται επίσης μέσω ειδικά σχεδιασμένης για τον συγκεκριμένο σκοπό έρευνας, να αντληθούν πληροφορίες που να στοιχειοθετούν τεκμηριωμένες, αξιόπιστες απόψεις Δημοσίων Λειτουργών και Στελεχών του χώρου του τουρισμού. Κεντρικό ερώτημα αποτελεί το κατά πόσο η συναρμοδιότητα του Υπουργείου Τουρισμού σε συγκεκριμένους τομείς δράσης και η ανάληψη αποφασιστικής εξουσίας στη διαμόρφωση των βασικών αξόνων τουριστικής πολιτικής, απομειώνουν τη δυνητική ικανότητα του ΕΟΤ να εξασφαλίζει το επιθυμητό αποτέλεσμα στις αποφάσεις και σκόπιμες δράσεις του. Στην αναζήτηση απαιτήσεων πέραν του ερευνητικού πλαισίου συμβάλει και η παρουσίαση επτά χαρακτηριστικών περιπτώσεων κρατών που αναθέτουν την αντίστοιχη αρμοδιότητα του ΕΟΤ με συναφή ή διαφοροποιημένη φιλοσοφία. Ενδιαφέρον τέλος παρουσιάζουν τα ευρήματα της έρευνας αναφορικά με τον ιδεατό μοντέλο δημόσιας διακυβέρνησης του τουρισμού.
As a National Tourism Organization and until 2014 almost exclusively responsible for the country's tourism policy, it has been studied at an interdisciplinary level. Numerous studies are being developed, comparing and evaluating the effectiveness of such bodies internationally. Approaching GNTO in the light of its overall effectiveness in the axis of its organizational planning, a number of interesting aspects of its role and performance are highlighted. The main concern in this approach is the recording of the main views of tourism executives on the strategic nature of the responsibilities of GNTO. It also seeks, through research specifically designed for this purpose, to obtain information that substantiates the credible, credible views of Public Officials and Executives in the field of tourism. A central question is whether the co-responsibility of the Ministry of Tourism in specific areas of action and the assumption of decisive power in shaping the main axes of tourism policy, undermine the potential ability of GNTO to ensure the desired result in its decisions and deliberate actions. The presentation of seven typical cases of states that assign the respective competence of GNTO with a related or differentiated philosophy also contributes to the search for requirements beyond the research framework. Finally, the findings of the research regarding the ideal model of public governance of tourism are interesting.
Δημόσια Διοίκηση στον Τουρισμό- Διερεύνηση Διεθνών Πρακτικών - Μελέτη περίπτωσης Ελληνικού Οργανισμού Τουρισμού