Η τουριστική δραστηριότητα, ως ένας από τους βασικούς πυλώνες της παγκόσμιας οικονομίας, επηρεάζει ποικιλοτρόπως πολλές πτυχές της ζωής ενός τόπου. Παρά την ανάδειξη της ΕΕ, αλλά και της Ελλάδας συγκεκριμένα, σε δημοφιλέστατους τουριστικούς προορισμούς, η νομοθετική προσέγγιση του τουρισμού σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο είναι μάλλον ατελής, καθώς παρουσιάζεται συχνά έλλειψη νομοθετικού πλαισίου, ασάφειες, κενά δικαίου και αόριστες έννοιες, με συνέπεια να καθίσταται συχνά αδύνατη η ρύθμιση σχέσεων και προβλημάτων που προκύπτουν στην πράξη.
Δεδομένων του αφηρημένου και γενικού χαρακτήρα του νόμου, της πολυπλοκότητας του τουριστικού φαινομένου και της αδυναμίας συστηματικής κωδικοποίησής του τουριστικού δικαίου, πρόβλεψης κάθε μεμονωμένης περίπτωσης στις τουριστικές σχέσεις και εκσυγχρονισμού ο δικαστής καλείται πολλές φορές να δώσει λύση, διαπλάθοντας το δίκαιο που αφορά τον τουρισμό γενικότερα προκειμένου να επιτύχει τη σύνδεση του νόμου με τα πραγματικά περιστατικά. Η νομολογία μπορεί να θεωρηθεί έμμεση πηγή του τουριστικού δικαίου καθώς, αν και δεν παράγει Δίκαιο, συντελεί στην ερμηνεία και τη διαμόρφωση των νόμων. Οι δικαστικές αίθουσες ως χώρος έκφρασης των προβλημάτων και των τάσεων που διαμορφώνονται στην κοινωνία συμβάλλουν στη διατήρηση της αίσθησης δικαίου και της κοινωνικής ισορροπίας μέσω της εμπιστοσύνης στην έννομη τάξη. Υπό το πρίσμα της νομολογίας η παρούσα εργασία στοχεύει στην ανάδειξη της πολυμορφίας του τουριστικού φαινομένου και της αξίας του για την κοινωνική και οικονομική ζωή του τόπου, καθώς και η εξάρτησή του με διάφορες πτυχές του Δικαίου, εστιάζοντας σε θέματα προστασίας του καταναλωτή, ανταγωνισμού και οικονομικής ελευθερίας, εργασιακά, χωροταξικά και περιβαλλοντικά και ,τέλος, σε θέματα που αφορούν τα όρια του Κράτους και την Αστική Ευθύνη του Δημοσίου. Σκοπός της εργασίας είναι η ανάδειξη της ανεπάρκειας της ισχύουσας τουριστικής νομοθεσίας, η οποία είτε είναι ελλιπής είτε ανύπαρκτη ακόμα και σε στοιχειώδεις και συνήθεις περιπτώσεις που προκύπτουν κατά την τουριστική δραστηριότητα, καθώς και η επισήμανση της ανάγκης συνεργασίας νομοθέτη και δικαστή αφενός, και αφετέρου Δημοσίου και ιδιωτικών φορέων για τη χάραξη κοινής στρατηγικής κατεύθυνσης που εκδηλώνεται και μέσω της πλήρους, αποτελεσματικής και λειτουργικής τουριστικής νομοθεσίας, ώστε να αντιμετωπιστούν οι προκλήσεις που απειλούν το ελληνικό και ευρωπαϊκό τουριστικό προϊόν( covid-19, Brexit, ανάδειξη νέων αγορών, κλιματική αλλαγή κτλ) κι έτσι αυτό να επιβιώσει και να ανθίσει.
Tourism, as one of the main pillars of the world economy, affects in many ways aspects of life. Despite the emergence of the tourism in EU and particularly in Greece, the legislative approach to tourism in national and European level is quite incomplete, as there is often a lack of legal framework, ambiguities, legal loopholes and vague concepts, making it often impossible to regulate relationships and problems in practice.
Given the abstract and general nature of the law, the complexity of the tourism phenomenon and the impossibility of systematic codification of tourism law, provision of each individual case in tourism relations and modernization, the judge are often called upon to give a solution, thus shaping the law to achieve the connection of the law with the facts. Jurisprudence can be considered an indirect source of tourism law as, although it does not produce Law, it contributes to the interpretation and formulation of laws. The courtrooms as a place of expression of the problems and tendencies that are formed in society help to maintain a sense of justice and social balance through trust in the rule of law. In the light of case law, the present work aims to highlight the diversity of the tourism phenomenon and its importance for the social and economic life of the place, as well as its dependence on various aspects of law, focusing on issues of consumer protection, competition and economic freedom, labor, spatial and environmental and, finally, in matters concerning the boundaries of the State and the Civil Liability of the State. The purpose of this work is to highlight the inadequacy of the current tourism legislation, which is either incomplete or non-existent even in basic and common cases that arise during tourism, as well as highlighting the need for cooperation between legislator and judge on the one hand, and the State and for the development of a common strategic direction manifested through the complete, effective and functional tourism legislation, in order to meet the challenges that threaten the Greek and European tourism product (covid-19, Brexit, emergence of new markets, climate change, etc.) and so that it can survive and flourish.
ΟΙ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΤΩΝ ΑΝΩΤΕΡΩΝ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΛΥΣΗ ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΩΝ ΥΠΟΘΕΣΕΩΝ & Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΑΙ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΝΟΜΟΛΟΓΙΑ ΩΣ ΣΥΝΔΙΑΜΟΡΦΩΤΗΣ ΣΕ ΘΕΜΑΤΑ ΤΟΥΡΙΣΜΟΥ Description: 140799_ΣΓΟΥΡΑΚΗ_ΚΑΛΛΙΟΠΗ.pdf (pdf)
Book Reader Licence: Αναφορά Δημιουργού - Παρόμοια Διανομή 4.0 Διεθνές Info: ΝΟΜΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ Size: 1.5 MB
ΟΙ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΤΩΝ ΑΝΩΤΕΡΩΝ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΛΥΣΗ ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΩΝ ΥΠΟΘΕΣΕΩΝ & Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΑΙ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΝΟΜΟΛΟΓΙΑ ΩΣ ΣΥΝΔΙΑΜΟΡΦΩΤΗΣ ΣΕ ΘΕΜΑΤΑ ΤΟΥΡΙΣΜΟΥ - Identifier: 153346
Internal display of the 153346 entity interconnections (Node labels correspond to identifiers)