Επαγγελματική Ικανοποίηση και Πρακτικές Διοίκησης στην Ξενοδοχειακή Βιομηχανία

Job Satisfaction and Human Resources Management Practises (english)

  1. MSc thesis
  2. Στρατηγάκη, Φλώρα
  3. Διοίκηση Τουριστικών Επιχειρήσεων (ΔΤΕ)
  4. 26 September 2021 [2021-09-26]
  5. Ελληνικά
  6. 103
  7. Λαλούμης, Δημήτριος
  8. Σεργόπουλος, Κωνσταντίνος | Στεργίου, Δημήτριος
  9. Επαγγελματική Ικανοποίηση | Job Satisfaction | Πρακτικές Διοίκησης Ανθρωπίνου Δυναμικού | Human Resources Management Practises
  10. 8
  11. 47
  12. Περιέχει: Πίνακες, Εικόνες, Σχήματα
    • Στην έρευνα, χρησιμοποιήθηκε ποιοτική προσέγγιση και επιχειρήσαμε να καταγράψουμε τους παράγοντες επαγγελματικής ικανοποίησης εργαζομένων και να τους συνδέσουμε με πρακτικές Διοίκησης Ανθρώπινου Δυναμικού στην ξενοδοχειακή βιομηχανία. Με σειρά σημαντικότητας αναφέρθηκαν οι εξής παράγοντες: οι αποδοχές, οι προοπτικές εξέλιξης, η ένταση εργασίας , το ωράριο, το αντικείμενο εργασίας, η συνεργασία, η εκπαίδευση, ο τρόπος διοίκησης, η αξιολόγηση της εργασίας και η επικοινωνία στο χώρο εργασίας. Ενώ στη βιβλιογραφία και τα ερευνητικά δεδομένα οι παράγοντες αυτοί φαίνεται να συνδέονται άμεσα με διακριτές διευρυμένες λειτουργίες της Διοίκησης Ανθρώπινου Δυναμικού, στην πράξη παρατηρούμε ότι ελάχιστες πρακτικές εφαρμόζονται και μάλιστα με ελλιπή και αποσπασματικό τρόπο. Οι εργαζόμενοι σε μόνιμες θέσεις ξενοδοχειακών ομίλων της πρωτεύουσας βιώνουν συχνότερα την εφαρμογή λειτουργιών της Διοίκησης Ανθρώπινου Δυναμικού όπως. αξιολόγηση, εκπαίδευση, επικοινωνία αλλά τις αντιμετωπίζουν είτε με ουδετερότητα είτε με απαξία. Η Διοίκηση Ανθρώπινου Δυναμικού στην εποχιακή απασχόληση είναι ακόμη πιο περιορισμένη λόγω της διάρκειάς της, της έντασης εργασίας και της στρατηγικής κέρδους των ξενοδοχειακών μονάδων, όπως αναφέρουν τόσο οι εργαζόμενοι όσο και οι μάνατζερς του δείγματος. Οι αποδοχές είναι σημαντικός παράγοντας δυσαρέσκειας για τους εποχιακά εργαζόμενους κυρίως, ενώ οι εργασιακές σχέσεις και η επαγγελματική εξέλιξη είναι ισχυρός παράγοντας δυσαρέσκειας για τους μονίμους. Η εκπαίδευση, η αξιολόγηση, ο ρόλος του μάνατζερ και η επικοινωνία συνολικά αξιολογούνται από ουδέτερα μέχρι αρνητικά. Αναδείχθηκε όμως το αντικείμενο εργασίας ως σημαντικός παράγοντας επαγγελματικής ικανοποίησης των συγκεκριμένων εργαζομένων και, το θεωρούμε, ως ένα εν δυνάμει ανταγωνιστικό πλεονέκτημα στο στρατηγικό προγραμματισμό Κράτους ή Οργανισμού.
    • In our qualitative research, we aimed to write down factors influencing job satisfaction in Hospitality Industry and then examine how applied Human Resource practices in Hospitality Industry contribute to job satisfaction. The following factors were put in order of importance by the surveyed employees: earnings, professional development, work stress and working hours, work itself, collaboration, training, leadership and management, staff assessment and communication in the work place. Based on the research papers and data, the factors mentioned above seem to be directly connected to Human Resources Management functions. In our research, we observed that a few practices are applied in Human Resources Management in Hospitality Industry, indeed in an incomplete and fragmentary approach. Employees with a permanent position in hotels located in Athens, experience functions of Human Resources Management, such as evaluation, training, communication, more often, but they treat them with apathy or neutrality. Human Resources Management in seasonal employment is even more limited due to its duration, labour intensity and profit strategy of hotel units, as reported by both employees and managers. Earnings is a significant factor of dissatisfaction for seasonal employees, while collaboration and professional development are strong factors of dissatisfaction for permanent employees. Training, evaluation, leadership and management, and communication are evaluated, altogether, neutral to negative. However, work itself, emerged as an important factor of professional satisfaction of the specific employees and, we consider it, as a potentially competitive advantage in the strategic planning of a State or Organization.
  14. Attribution-NoDerivatives 4.0 Διεθνές