Δυνατότητες επαναχρησιμοποίησης υγρών αποβλήτων νεφρολογικών μονάδων - Η περίπτωση του Νοσοκομείου Αγίου Ανδρέα Πατρών

  1. MSc thesis
  2. Αντωνόπουλος, Ιωάννης
  3. Διαχείριση Αποβλήτων (ΔΙΑ)
  4. 16 Σεπτεμβρίου 2017 [2017-09-16]
  5. Ελληνικά
  6. 63
  7. Καλαβρουζιώτης, Ιωάννης
  8. Καραπαναγιώτη, Χρυσή
  9. αιμοκάθαρση | αντίστροφη όσμωση | υγρά απόβλητα | επαναχρησιμοποίηση | hemodialysis | reverse osmosis | liquid waste | reuse
  10. 16
  11. 46
  12. Περιέχει πίνακες, σχήματα, διαγράμματα, εικόνες, φωτογραφίες
    • Οι ασθενείς με νεφρική ανεπάρκεια τελικού σταδίου υποβάλλονται σε αιμοκάθαρση η οποία υποκαθιστά την δουλειά που κάνουν τα νεφρά. Η αιμοκάθαρση γίνεται με ειδικά μηχανήματα που βασίζονται στις αρχές της διάχυσης, της υπερδιήθησης και της ώσμωσης Από περιβαλλοντικής πλευράς, η αιμοκάθαρση είναι μια διαδικασία που απαιτεί αυξημένη κατανάλωση νερού. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι για την παραγωγή του διαλύματος της αιμοκάθαρσης απαιτείται καθαρό νερό υψηλής καθαρότητας που επιτυγχάνεται με την χρήση φίλτρων και μηχανής αντίστροφης όσμωσης, δηλαδή μιας διαδικασίας που από την αρχή λειτουργίας της απορρίπτει περίπου τα 2/3 του νερού που χρησιμοποιεί. Εκτιμάται ότι σε μια συνεδρία τυπικής διάρκειας 4 ωρών απαιτούνται περίπου 120 l διαλύματος, ενώ αν λάβουμε υπόψη το νερό που απαιτείται και για το πλύσιμο των μηχανημάτων η συνολική κατανάλωση νερού ανέρχεται σε περίπου 500 l. Στην πλειοψηφία των μονάδων αιμοκάθαρσης τα απορριπτόμενα υγρά απόβλητα οδηγούνται στην αποχέτευση. Λαμβάνοντας υπόψη την εκτίμηση ότι το 2025 περίπου 4 εκατομμύρια ασθενείς θα υποβάλλονται σε αιμοκάθαρση, γίνεται εύκολα αντιληπτή η περιβαλλοντική επίπτωση αυτής της διαδικασίας. Τα τελευταία χρόνια γίνονται αρκετές προσπάθειες για τον περιορισμό της επίπτωσης αυτής κυρίως με την επαναχρησιμοποίηση του απορριπτόμενου νερού της αντίστροφης όσμωσης, το οποίο έχει καλά φυσικοχημικά χαρακτηριστικά και επίσης σε κανένα σημείο της διαδικασίας δεν έρχεται σε επαφή με τους ασθενείς, επομένως δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος μόλυνσης. Μια ακόμα περίπτωση είναι επαναχρησιμοποίηση του διηθήματος, δηλαδή του υγρού αποβλήτου από την διαδικασία αιμοκάθαρσης αν και στην περίπτωση αυτή απαιτείται περεταίρω επεξεργασία των αποβλήτων πριν καταστούν κατάλληλα προς χρήση. Το αντικείμενο της Διπλωματικής αυτής είναι η διερεύνηση των δυνατοτήτων επαναχρησιμοποίησης των υγρών αποβλήτων που προέρχονται από την αιμοκάθαρση και η μελέτη της περίπτωσης της μονάδας αιμοκάθαρσης του Νοσοκομείου Πατρών, ο Άγιος Ανδρέας.
    • Patients at the final stage of chronic kidney disease undergo hemodialysis, an operation that substitutes the kidney work. Hemodialysis is performed by special machines based on the principles of diffusion, ultrafiltration and osmosis. From the environmental point of view, hemodialysis is a process that consumes high quantity of water. This is due to the fact that for the production of the dialysis solution, high purity water is required, which is achieved by the use of filters and reverse osmosis machine. Reverse osmosis is a process which rejects approximately 2/3 of the water used. It is estimated that for a typical 4-hour hemodialysis session, approximately 120 l of solution are required, and taking into account the water required for washing the machines, the total water consumption is approximately 500 l. In the majority of hemodialysis units the wastewater is discharged to the sewer. Taking into account the estimation that approximately 4 million patients will undergo hemodialysis in 2025, the environmental impact of this process can be easily understood. In recent years, there has been a lot of effort to limit this impact mainly by reusing the reverse osmosis waste water, which has good physicochemical characteristics and it does not come at any point of the process in contact with the patients, therefore there is no risk of contamination. Yet another case is the reuse of the hemodialysis effluent, i.e. the liquid waste from the hemodialysis process, although in this case additional treatment of the waste is needed before it becomes suitable for use. The subject of this dissertation is to investigate the possibilities of reuse of the wastewater from hemodialysis units and study of the case of the hemodialysis unit of Saint Andrew’s Hospital in Patras, Greece.
  14. Items in Apothesis are protected by copyright, with all rights reserved, unless otherwise indicated.