Ο Ενιαίος Φορέας Κοινωνικής Ασφάλισης (ΕΦΚΑ) είναι σήμερα ένας από τους μεγαλύτερους οργανισμούς στην Ελλάδα, με προσωπικό άνω των 8.000 εργαζομένων. Ο ΕΦΚΑ είναι ο διάδοχος των 8 κυριότερων Ελληνικών ταμείων κοινωνικής ασφάλισης που μέχρι το 2016 αποτελούσαν το σύστημα κοινωνικής ασφάλισης κύριας σύνταξης της Ελλάδας. Το σύστημα αυτό, παρά τις σποραδικές προσπάθειες για την τακτοποίησή του, λειτουργούσε για δεκαετίες χωρίς πραγματική διαρθρωτική μεταρρύθμιση και παρείχε ελάχιστη επένδυση στην εργασιακή ικανοποίηση. Συνέπειες ήταν η χαμηλή παραγωγικότητα και η αμφίβολη βιωσιμότητα. Η θεωρία όμως δείχνει ότι η εργασιακή ικανοποίηση οδηγεί σε αυξημένες επιδόσεις των εργαζομένων, γεγονός που έχει θετικό αντίκτυπο στη δουλειά τους. Στην σημερινή εποχή της ταχείας μεταρρύθμισης της ελληνικής κοινωνίας, η αύξηση της αποδοτικότητας και της αποτελεσματικότητας των λειτουργιών του ΕΦΚΑ είναι ζωτικής σημασίας περισσότερο από ποτέ.
Σκοπός της παρούσας μελέτης είναι να προσδιοριστούν οι παράγοντες που επηρεάζουν την εργασιακή ικανοποίηση των υπαλλήλων του ΕΦΚΑ και να αξιολογηθεί η στατιστική τους σημασία και η σχετική τους σημαντικότητα. Γι’ αυτό το σκοπό, πραγματοποιήθηκε μια έρευνα τον Ιανουάριο του 2018 μεταξύ των υπαλλήλων του ΕΦΚΑ.
Αυτή η μελέτη παρουσιάζει τον ΕΦΚΑ και τους ανθρώπους του και παρέχει ορισμένες πληροφορίες για την ιστορία της κοινωνικής ασφάλισης στην Ελλάδα. Ακολουθεί μια σύντομη ανασκόπηση της σχετικής βιβλιογραφίας σχετικά με την εργασιακή ικανοποίηση καθώς και τους παράγοντες που την επηρεάζουν. Η ερευνητική μεθοδολογία έλαβε υπόψη την εμπειρία από προηγούμενες έρευνες και τη βιβλιογραφία για την εργασιακή ικανοποίηση, ενσωματώνοντας παραμέτρους που σχετίζονται με το χώρο εργασίας του εργαζομένου, τα προφίλ των συνεργατών και των προϊσταμένων τους, την ίδια την εργασία, τις αμοιβές και τις παροχές. Ποσοτικές ερευνητικές μεθοδολογίες (περιγραφική στατιστική, συνδυαστικοί πίνακες και ανάλυση παλινδρόμησης) χρησιμοποιήθηκαν στα συλλεχθέντα δεδομένα για να αποκαλυφθούν πιθανές απαντήσεις στα ερευνητικά ερωτήματα.
Ένα βασικό εύρημα της έρευνας είναι ότι περισσότεροι από τους μισούς εργαζόμενους δεν είναι ούτε ικανοποιημένοι ούτε δυσαρεστημένοι από την εργασία τους στον ΕΦΚΑ, ενώ οι υπόλοιποι κατανέμονται ισομερώς μεταξύ ικανοποίησης και δυσαρέσκειας. Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι η ικανοποίηση από τα εργασιακά αντικείμενα και την εργασιακή εξέλιξη βρέθηκε να είναι ο πλέον καθοριστικός παράγοντας προσδιορισμού της ολικής εργασιακής ικανοποίησης, καθώς η σπουδαιότητα των εργασιακών αντικειμένων είναι παρούσα στις περισσότερες θεωρίες ως δείκτης της εργασιακής ικανοποίησης. Δεν βρέθηκε σχετική σύνδεση μεταξύ των δημογραφικών χαρακτηριστικών και της εργασιακής ικανοποίησης εκτός από το φύλο, καθώς οι γυναίκες εξέφρασαν σημαντικά υψηλότερα ποσοστά δυσαρέσκειας από τους άνδρες. Η μελέτη ολοκληρώνεται με την αξιολόγηση άλλων ευρημάτων της στατιστικής ανάλυσης σε σχέση με προηγούμενα ευρήματα της έρευνας και τη θεωρία εν γένει.
The Single Agency for Social Insurance (EFKA) is currently one of the largest organizations in Greece, with a workforce of over 8,000 employees. EFKA is the successor of the 8 main Greek social insurance Funds that until the year 2016 constituted the social insurance system for main pensions in Greece. This system, despite the sporadic attempts to its regularization, operated for decades without any actual structural reform and provided minimal investment in employee satisfaction. The consequences were low productivity and dubious viability. Theory however suggests that job satisfaction leads to increased performance of the employees which has a positive impact on their work. In the current times of rapid reform of the Greek society, the increase of the efficiency and effectiveness of the operations of EFKA is crucial more than ever.
The purpose of this study is to identify the factors that influence job satisfaction of EFKA employees and assess their statistical significance and relative importance. To this goal, a survey was carried out in January 2018 among EFKA employees.
This study introduces EFKA and its people and provides some background information on the history of social insurance in Greece. It is followed by a brief review of the relative literature on job satisfaction as well as the factors influencing it. The research methodology took into account the experience from past researches and the job satisfaction literature, by incorporating parameters relating to the employee’s workplace, their collaborators’ and supervisors’ profiles, work itself, pay and benefits. Quantitative research methodologies (descriptive statistics, cross tabulations and regression analysis) were employed on the collected data in order to reveal potential answers to the research questions.
A key finding of the research is that more than half of the employees are neither satisfied nor dissatisfied from their work at EFKA while the rest are equally distributed between satisfaction and dissatisfaction. It is not surprising that satisfaction from work tasks and development potential was found to be the major determinant of overall job satisfaction, as the importance of work tasks is present in most theories as an indicator of job satisfaction. No relevant linkage was found between demographic characteristics and job satisfaction, apart from gender, as women expressed significantly higher percentages of dissatisfaction than men. The study concludes with the assessment of other findings of the statistical analysis in relation to past research findings and the theory in general.
