Στο σύγχρονο Ελληνικό κράτος που ιδρύθηκε πριν σχεδόν 200 χρόνια, επήλθαν σημαντικές αλλαγές στο μέγεθος και τη σύνθεση του πληθυσμού του. Είτε κατά την διάρκεια του πρώτου αιώνα με την ενσωμάτωση νέων εδαφών (με τελευταία τα Δωδεκάνησα το 1947), είτε αργότερα με τη μαζική εισροή μεταναστών των τελευταίων 30 χρόνων.
Οι τελευταίοι προερχόμενοι κυρίως από την περιοχή των Βαλκανίων και την πρώην Ε.Σ.Σ.Δ ανέπτυξαν ισχυρούς οικονομικούς και κοινωνικούς δεσμούς με τη χώρα και σε συνδυασμό με το γεγονός ότι η Ελλάδα μέχρι πρόσφατα ήταν το μοναδικό Κράτος-Μέλος της Ε.Ε. στην περιοχή, οδήγησε στην αύξηση των αιτημάτων κτήσεων της Ελληνικής Ιθαγένειας. Παράλληλα μια νέα «δεύτερη γενιά» ανέκυψε από τα παιδιά αυτών των μεταναστών τα οποία γεννήθηκαν στην Ελλάδα και στα οποία επίσης δόθηκε το δικαίωμα να αποκτήσουν την Ελληνική Ιθαγένεια.
Ο αυξημένος αριθμός αυτών των αιτημάτων μαζί με την πολυπλοκότητα της διαδικασίας και των διαφορετικών εμπλεκόμενων υπηρεσιών, αύξησε σημαντικά τον χρόνο ολοκλήρωσης των υποθέσεων, έως και (ή ακόμη και πάνω από) τρία χρόνια.
Η παρούσα εργασία ερευνά τις προβλέψεις του ισχύοντος Κώδικα Ελληνικής Ιθαγένειας, δίνοντας έμφαση στις δύο κύριες κατηγορίες κτήσης Ελληνικής Ιθαγένειας: λόγω γέννησης και/ή φοίτησης σε σχολείο στην Ελλάδα και την Πολιτογράφηση, παρουσιάζοντας μια βήμα-βήμα ανάλυση των διαδικασιών καθώς και των εμπλεκόμενων υπηρεσιών και της διοικητικής τους δομής. Επιπλέον θα παρουσιαστούν περιγραφικά και επαγωγικά δεδομένα σχετικά με τους χρόνους ολοκλήρωσης των αιτημάτων, τα δημογραφικά χαρακτηριστικά των αιτούντων την Ελληνική Ιθαγένεια (κυρίως ηλικία, φύλλο και προηγούμενη Ιθαγένεια) καθώς και αν προκύπτει σχέση αυτών με την αποδοχή ή την απόρριψη του αιτήματός τους.
Καταβλήθηκε τέλος κάθε δυνατή προσπάθεια να συμπεριληφθούν όλες οι τελευταίες αλλαγές στις διαδικασίες και στις εμπλεκόμενες υπηρεσίες οι οποίες συνέβησαν ακόμη και κατά τη διάρκεια της συγγραφής της παρούσας εργασίας.
The Modern Greek State founded almost 200 years ago, has seen various changes in its population size and composition. Either in the first century with the integration of new territories (the latest being Dodecanese in 1947), or later with the mass influx of immigrants the last 30 years.
The latter mainly originating from the Balkan Region and the Former U.S.S.R developed strong economic and social bonds with the country and in conjunction with the fact that Greece until recently was the only Member-State of E.U in the Region, led to the rising demand for the acquisition of Greek Citizenship. Furthermore a new “second generation” emerged from the children of these immigrants who were born in Greece and were also given the right to acquire Greek Citizenship.
This growing number of demands along with the complexity of the procedure and the different public services involved, has increased substantially the completion time of these cases, up to (or even more than) three years.
The present dissertation explores the provisions of the Greek Citizenship Code in effect, emphasizing on two major categories for acquiring Greek Citizenship: due to birth and/or school attendance in Greece and Naturalization, providing a step-by-step analysis of the procedures along with the public services involved and their administrative structure. Furthermore descriptive and inferential data are presented regarding the processing time of applications, the demographic characteristics of people applying for Greek Citizenship (mainly age, gender and previous citizenship) and if there is a correlation between these and the rejection or acceptance of their application.
Finally every effort has been made to include all the latest changes in the procedures and the services involved that happened even at the very moment of writing this paper.
Διαδικασίες κτήσης της Ελληνικής Ιθαγένειας. Μια διερευνητική μελέτη