Στην παρούσα εργασία παρουσιάζονται και εν συνεχεία συγκρίνονται τρία διαφορετικά υποδείγματα μέτρησης του πιστωτικού κινδύνου. Υπάρχουν δυο βασικές κατηγορίες υποδειγμάτων για την εκτίμηση του πιστωτικού κινδύνου. Η πρώτη περιλαμβάνει τα Διαθρωτικά Υποδείγματα, βάσει των οποίων το συμβάν της χρεοκοπίας αποτελεί ένα ενδογενές φαινόμενο επηρεαζόμενο από την κεφαλαιακή διάρθρωση της επιχείρησης, και την μεταβολή της αξίας του ενεργητικού. Η δεύτερη κατηγορία περιλαμβάνει τα Υποδείγματα Ανηγμένης Μορφής, όπου το συμβάν της χρεοκοπίας θεωρείται ως εξωγενής μεταβλητή, της οποίας οι προσδιοριστικοί παράγοντες είναι προς διερεύνηση, και δεν σχετίζονται με τα θεμελιώδη της επιχείρησης.
Τα υποδείγματα πιστωτικού κινδύνου που εξετάζονται στην παρούσα εργασία είναι το KMV (Διαρθρωτικό υπόδειγμα), το υπόδειγμα Credit Metrics και το υπόδειγμα CreditRik +(υπόδειγμα ανηγμένης μορφής).
Στο υπόδειγμα KMV, το οποίο βασίζεται στην προσέγγιση της τιμολόγησης του πιστωτικού κινδύνου, όπως αυτή παρουσιάστηκε στο υπόδειγμα Merton (1974), ο πιστωτικός κίνδυνος μεταβάλλεται ανάλογα με την δυναμική της αξίας του ενεργητικού της επιχείρησης. Το υπόδειγμα CreditMetrics, στο πλαίσιο της Αξίας σε Κίνδυνο (VaR, Value at Risk) , είναι σχεδιασμένο για την αποτίμηση και την μέτρηση του κινδύνου, κυρίως, σε μεμονωμένα μη διαπραγματεύσιμα στοιχεία του ενεργητικού όπως τα δάνεια και οι ομολογιακές εκδόσεις με ιδιωτική τοποθέτηση. Το υπόδειγμα CreditRisk+ εφαρμόζεται στο πλαίσιο της αναλογιστικής επιστήμης για την εξαγωγή της κατανομής ζημιών ενός χαρτοφυλακίου ομολόγων/δανείων. Σε αυτό το υπόδειγμα μόνο ο κίνδυνος αθέτησης ποσοτικοποιείται και όχι ο κίνδυνος υποβάθμισης (όπως στο υπόδειγμα CreditMetrics). Εν αντιθέσει προς το υπόδειγμα KMV, ο κίνδυνος αθέτησης δεν σχετίζεται με την κεφαλαιακή διάρθρωση της επιχείρησης . Στο υπόδειγμα CreditRisk + δεν γίνεται καμία παραδοχή αναφορικά με τις αιτίες αθέτησης πληρωμών.
This study presents and subsequently compares three different credit-risk models. There are two basic categories of such models. The first category includes the Structural Models, under which the event of default is an endogenous variable, determined by the company’s capital structure and changes in the value of its assets. The second category includes the Reduced-form models, where default is considered as an exogenous variable, whose determinants are determined, and they not related to the fundamentals of the firm. The credit-risk models examined in this study are the KMV model (Structural model), the CreditMetrics model, and the CreditRik+ model (reduced-form model).
In the KMV model, which is based on the option-pricing approach, as presented in Merton’s(1974) model, credit risk varies depending on the dynamics of the firm’s asset value. The CreditMetrics model, in the context of Value at Risk (VaR), is designed to assess and measure risk, mainly, for individual non-tradeable assets, such as loans and privately-placed bonds. The CreditRisk + model is applied, within the context of actuarial science, for the derivation of the distribution of credit losses in bond/loans portfolio. The CreditRisk+ models only the default risk and does not account for the downgrade risk (such as in the CreditMetrics model). Unlike the KMV model, the default risk is not associated with the company’s capital structure. In CreditRisk+ model no assumption is made with regards to the causes of default.
Παρουσίαση και Σύγκριση Υποδειγμάτων Πιστωτικού Κινδύνου: KMV, CREDITMETRICS, και CREDITRISK+