Η Κατάσχεση εις χείρας των τραπεζών ως βασικό μέσο επίτευξης δημοσιονομικών στόχων και η συμβολή της άρσης του Τραπεζικού Απορρήτου στην εισπραξιμότητα του μέτρου- Ισχύον Νομικό Πλαίσιο- Διαδικασία

Garnishment on the hands of Banks as a primary key measure of achieving financial targets and the contribution of the suspension of Banking Secrecy to the measure's recoverability - Current Legal Framework - Procedure (english)

  1. MSc thesis
  2. Λιούτα, Αναστασία
  3. Τραπεζική (ΤΡΑ)
  4. 29 September 2019 [2019-09-29]
  5. Ελληνικά
  6. 114
  7. Τούντας, Κανέλλος
  8. Φορολογική Διοίκηση | Tax administration | Κατάσχεση εις χείρας πιστωτικών ιδρυμάτων | Garnishment on the hands of banks | Αποτελεσματικότητα | Efficiency | Δημόσια έσοδα | Public revenue | Τραπεζικό απόρρητο | Bank secrecy
  9. 1
  10. 26
  11. 5
  12. Περιέχει: πίνακες, διαγράμματα
    • Στα χρόνια των ΄΄μνημονίων΄΄, η Φορολογική Διοίκηση στην Ελλάδα κλήθηκε να επιτύχει αρκετά φιλόδοξους και ταυτόχρονα ασφυκτικούς στόχους, προκειμένου να διασφαλιστεί η επαρκής είσπραξη εσόδων που θα οδηγούσε στην επίτευξη πλεονασμάτων. Προς εξασφάλιση της είσπραξης των φορολογικών εσόδων, δόθηκε ιδιαίτερο βάρος στο μέτρο της αναγκαστικής κατάσχεσης εις χείρας τρίτων και ιδιαίτερα εις χείρας των τραπεζικών ιδρυμάτων, η επιβολή του οποίου διευκολύνθηκε με τον εκσυγχρονισμό και την αυτοματοποίηση της διαδικασίας. Το πρώτο βήμα έγινε με την εισαγωγή της διαδικασίας της ηλεκτρονικής κατάσχεσης εις χείρας πιστωτικών ιδρυμάτων, ενώ με τις νομοθετικές αλλαγές που ακολούθησαν, έγινε προσπάθεια από τη Φορολογική Διοίκηση να καινοτομήσει, προκειμένου να κινηθεί ταχύτερα και πιο αποτελεσματικά προς την κατεύθυνση της αύξησης των δημοσίων εσόδων. Την ίδια στιγμή όμως δεν θα πρέπει να παραβλέψει κανείς το γεγονός ότι για την επιβολή του μέτρου της κατάσχεσης εις χείρας των τραπεζών απαιτείται μία ευρύτατη πρόσβαση του Δημοσίου στην πληροφόρηση περί των οικονομικών στοιχείων του οφειλέτη εν γένει, προσκρούοντας σε μια πρώτη ανάλυση στις διατάξεις που αφορούν στο τραπεζικό του απόρρητο. Με τη παρούσα μελέτη επιχειρείται να διερευνηθεί εάν οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που έλαβαν χώρα τα τελευταία χρόνια, τόσο σε επίπεδο ουσιαστικής φορολογίας όσο και σε επίπεδο διαδικασιών, συνετέλεσαν στην αύξηση της αποτελεσματικότητας του μέτρου της κατάσχεσης εις χείρας των τραπεζών και συγχρόνως εάν αυτές οι πρωτοβουλίες κινήθηκαν στο πλαίσιο της συνταγματικής προστασίας του τραπεζικού απορρήτου. Προς το σκοπό αυτό, διενεργήθηκε έρευνα σε υπαλλήλους της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων – ελεγκτές αναγκαστικής είσπραξης. Από τις απαντήσεις των ερωτηθέντων προέκυψε ότι οι υπάλληλοι των δικαστικών τμημάτων των ΔΟΥ αναγνωρίζουν τον επαχθή χαρακτήρα του μέτρου της κατάσχεσης εις χείρας των τραπεζών, καθώς κάμπτεται το τραπεζικό απόρρητο, ωστόσο αξιολογούν το μέτρο ως ιδιαιτέρως πρόσφορο για την είσπραξη των δημοσίων εσόδων, για το λόγο κυρίως ότι συνιστά μια χαμηλού κόστους και ιδιαιτέρως ταχεία διαδικασία. Παράλληλα, από τις απαντήσεις των ελεγκτών προκύπτει ότι προβαίνουν στον περιορισμό του τραπεζικού απορρήτου μόνο όταν αυτό κρίνεται απολύτως απαραίτητο και υπό την αυστηρή τήρηση των ορίων που θέτει το θεσμικό πλαίσιο για την άρση του.
    • In the years of the memorandums, the Tax Administration in Greece was called upon to achieve quite ambitious and, at the same time, stiff targets, in order to ensure an adequate revenue collection that would lead to surpluses. In order to ensure the collection of tax revenues, particular attention was paid to garnishment on the hands of a third party, particularly in the hands of banking institutions, the imposition of which was facilitated by the modernization and automation of the procedure. The first step was the introduction of the electronic seizure process in the hands of credit institutions. With the legislative changes that followed, an effort was made by Tax Administration to innovate, in order to move faster and more efficiently towards increasing public revenues. At the same time, however, one should not overlook the fact that the enforcement of the bank attachment measure requires a very broad public access to information on the borrower's financial data in general, contradicting, first of all, the provisions on its bank secrecy. This study attempts to investigate whether the structural reforms that have taken place in recent years, both in terms of substantive taxation and procedures, have helped to increase the effectiveness of the bank seizure measure and, at the same time, whether these initiatives were initiated within the framework of the constitutional protection of banking secrecy. To this end, an investigation was carried out on employees of the Independent Public Revenue Authority - enforcement officers. Respondents' replies have shown that officials in the judiciary departments of the Public Financial Service recognize the inalienable nature of the bank seizure, since bank secrecy is being bent. However, they evaluate the measure as particularly appropriate for the collection of public revenue, mainly because of the fact that it is a low cost and particularly rapid process. At the same time, enforcement officers’ responses show that they only restrict bank secrecy when it is strictly necessary and strictly adhering to the limits set by the institutional framework about its removal.
  14. Items in Apothesis are protected by copyright, with all rights reserved, unless otherwise indicated.