Το παγκόσμιο ακαθάριστο εγχώριο προϊόν, όπως μετράται από την Παγκόσμια Τράπεζα, ήταν κοντά στα 75,54 τρισεκατομμύρια δολάρια το 2015, το υψηλότερο στην παγκόσμια ιστορία (Παγκόσμια Τράπεζα, 2016). Ωστόσο, θα μπορούσε εύλογα να υποστηριχθεί ότι παρά το γεγονός ότι ο κόσμος δημιουργεί πλούτο περισσότερο από ποτέ, πολλές χώρες αντιμετωπίζουν σοβαρά οικονομικά προβλήματα που απειλούν την ευημερία του λαού τους και ασκούν ισχυρή πίεση στα θεμέλια της παγκόσμιας οικονομίας μας. Παραδόξως, οι απειλές που θα μπορούσαν να θέσουν σε κίνδυνο το πιο υψηλό βιοτικό επίπεδο είναι βαθύτερες στον ανεπτυγμένο κόσμο. Αυτό συμβαίνει λόγω του βάρους που αντιπροσωπεύουν ορισμένες δυτικές οικονομίες στο παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα σε συνδυασμό με τις διασυνδεδεμένες οικονομικές σχέσεις που προήλθαν από έναν παγκοσμιοποιημένο κόσμο. Χαρακτηριστικά, το 2007, το 25,3% της παγκόσμιας χρηματοοικονομικής δραστηριότητας διεξήχθη στις ΗΠΑ, το 29,9% στην Ευρωπαϊκή Ένωση, το 7,8% στην Ιαπωνία και το 13,1% στη Βραζιλία, την Κίνα, τη Ρωσία και την Ινδία (Καραμούζης & Χαρδούβελης, 2011 , σελ. 33). Το πιο πρόσφατο παράδειγμα του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματός μας που κινδύνευσε με κατάρρευση ήταν η οικονομική κρίση του 2008. Η κρίση ξεκίνησε στις Ηνωμένες Πολιτείες ως αποτέλεσμα της λεγόμενης «φούσκας των κατοικιών» αλλά πολύ σύντομα επεκτάθηκε στον υπόλοιπο κόσμο. Τις συνέπειες αυτής της κρίσης καλείται το χρηματοπιστωτικό σύστημα να αντιμετωπίσει μέχρι και σήμερα.
Τα δύο βασικά εργαλεία που έχουν οι χώρες προκειμένου να καταπολεμήσουν την ύφεση των οικονομικών κύκλων τους είναι η δημοσιονομική και η νομισματική πολιτική. Η δημοσιονομική πολιτική είναι το μέσο με το οποίο μια κυβέρνηση προσαρμόζει τα επίπεδα δαπανών και τους φορολογικούς συντελεστές για να παρακολουθεί και να επηρεάζει την οικονομία ενός έθνους (Investopedia, 2017). Ομοίως, η νομισματική πολιτική είναι η διαδικασία με την οποία η νομισματική αρχή μιας χώρας (η κεντρική τράπεζα στις περισσότερες περιπτώσεις) ελέγχει την προσφορά χρημάτων, συχνά στοχεύοντας σε ένα επιτόκιο για την προώθηση της οικονομικής ανάπτυξης και σταθερότητας (Investopedia, 2017). Σκοπός αυτής της εργασίας είναι να εξετάσει και να συγκρίνει τις νομισματικές πολιτικές τριών κεντρικών τραπεζών, συγκεκριμένα της Ομοσπονδιακής Τράπεζας των ΗΠΑ, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας των χωρών της Ευρωζώνης και της Τράπεζας της Αγγλίας του Ηνωμένου Βασιλείου. Συγκεκριμένα, στις επόμενες σελίδες θα παρατηρήσουμε ποια ήταν τα διαφορετικά εργαλεία που χρησιμοποιούν οι εν λόγω νομισματικές αρχές για την αντιμετώπιση ορισμένων προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι οικονομίες των χωρών τους και πόσο αποτελεσματικές ήταν αυτές οι πολιτικές. Πρόκειται να ερευνήσουμε την αποτελεσματικότητα, εξετάζοντας πόσο κοντά υπήρξαν αυτές οι τράπεζες με τους στόχους για τον πληθωρισμό, την ανεργία, τις τιμές συναλλάγματος και στις χρηματιστηριακές τιμές.
Στο πρώτο κεφάλαιο, θα παρουσιάσουμε εν συντομία την προέλευση της κρίσης του 2008 στις Ηνωμένες Πολιτείες και θα προσπαθήσουμε να θέσουμε τη βάση για την κατανόηση του πώς άρχισαν τα πάντα. Στο δεύτερο κεφάλαιο, το οποίο θα αποτελέσει το κύριο κεφάλαιο της διατριβής, θα μιλήσουμε για το ρόλο καθεμιάς από τις τρεις κεντρικές τράπεζες και θα εξετάσουμε τα συγκεκριμένα συμβατικά και μη συμβατικά μέτρα που έχουν ληφθεί για την αντιμετώπιση του αρνητικού κλίματος στις οικονομίες τους. Στο τρίτο κεφάλαιο, το συμπέρασμα, θα παρουσιαστεί το προφίλ του πληθωρισμού, της ανεργίας, των συναλλαγματικών ισοτιμιών, των ομολόγων και των χρηματιστηριακών αγορών και θα προσπαθήσουμε να αξιολογήσουμε το βαθμό στον οποίο οι κεντρικές τράπεζες πέτυχαν τους στόχους τους.
World Gross Domestic Product, as measured by the World Bank, was close to 75.54 trillion dollars in 2015, the highest in world history (World Bank, 2016). However, it could reasonably be argued that despite the fact that people are creating wealth more than ever, many countries face serious economic problems that threaten the well-being of their people and exert strong pressure on the foundations of our global economy. Surprisingly, threats that could put the highest living standards at risk are deeper in the developed world. This is because of the weight that some Western economies represent in the global financial system, coupled with the interconnected economic relations that arose from a globalized world. Typically, in 2007, 25.3% of global financial activity was conducted in the US, 29.9% in the European Union, 7.8% in Japan, and 13.1% in Brazil, China, Russia and India (Karamouzis & Harduwelis, 2011, p. 33). The most recent example of our global financial system that was in danger of collapsing was the 2008 financial crisis. The crisis began in the United States as a result of the so-called "housing bubble" but soon expanded to the rest of the world. The consequences of this crisis call for the financial system to face up to date.
The two key instruments that countries have in combating the recession of their economic cycles are fiscal and monetary policy. Fiscal policy is the instrument by which a government adjusts spending levels and tax rates to monitor and influence a nation's economy (Investopedia, 2017). Similarly, monetary policy is the process by which the monetary authority of a country (the central bank in most cases) controls the money supply, often targeting an interest rate to promote economic growth and stability (Investopedia, 2017). The purpose of this paper is to examine and compare the monetary policies of three central banks, namely the Federal Reserve, the European Central Bank of the Eurozone countries and the UK Bank of England. Specifically, on the following pages we will observe the different tools that these monetary authorities use to address certain problems faced by their economies and how effective these policies were. We are going to investigate effectiveness, examining how close these banks have to inflation, unemployment, exchange rates and stock prices.
In the first chapter, we will briefly present the origin of the 2008 crisis in the United States and we will try to lay the foundation for understanding how everything has begun. In the second chapter, which will be the main chapter of the dissertation, we will talk about the role of each of the three central banks and we will look at the specific conventional and non-conventional measures that have been taken to address the negative climate in their economies. In the third chapter, the conclusion will be the profile of inflation, unemployment, exchange rates, bonds and stock markets and we will try to assess the extent to which the central banks have achieved their goals.
Items in Apothesis are protected by copyright, with all rights reserved, unless otherwise indicated.
Κύρια Αρχεία Διατριβής
Η ΧΡΗΜΑΤΟΠΙΣΤΩΤΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΤΟΥ 2008 ΚΑΙ Η ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΗΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΕΝΤΡΙΚΕΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ Περιγραφή: std126139, ΝΤΕΚΙΔΗΣ Γ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΗ.pdf (pdf)
Book Reader Πληροφορίες: ΚΥΡΙΩΣ ΣΩΜΑ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ Μέγεθος: 1.9 MB
Η ΧΡΗΜΑΤΟΠΙΣΤΩΤΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΤΟΥ 2008 ΚΑΙ Η ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΗΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΕΝΤΡΙΚΕΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ - Identifier: 150544
Internal display of the 150544 entity interconnections (Node labels correspond to identifiers)