Μη Συμβατικά Μέτρα Νομισματικής Πολιτικής

Non-Conventional Monetary Policy Measures of ECB (english)

  1. MSc thesis
  2. Ρασούλης, Νικόλαος
  3. Τραπεζική (ΤΡΑ)
  4. 06 May 2020 [2020-05-06]
  5. Ελληνικά
  6. 90
  7. Μπούρας, Χρήστος
  8. Μπούρας, Χρήστος | Κυριακόπουλος, Κωνσταντίνος
  9. Νομισματική Πολιτική ΕΚΤ | ECB monetary policy | Ευρωζώνη | euro area | Οικονομική Κρίση | financial crisis | Μετάδοση Νομισματικής Πολιτικής | monetary policy transmission | Διευκόλυνση Πιστώσεων | credit easing | Ποσοτική Χαλάρωση | quantitative easing | Μη Συμβατικά Μέτρα | non-standard measures | Οικονομικός Κατακερματισμός | financial fragmentation | Οικονομική Σταθερότητα | financial stability
  10. 109
  11. Περιέχει : πίνακες και σχήματα/διαγράμματα
    • Η κρίση έχει περάσει διάφορες φάσεις μεταβαλλόμενης αμφισβήτησης για την ΕΚΤ. Όλα ξεκίνησαν με την οικονομική κρίση τον Αύγουστο του 2007 και συνεχίστηκαν με την Παγκόσμια Οικονομική Κρίση τον Σεπτέμβριο του 2008 και την Μεγάλη Ύφεση του 2009-2010. Στις αρχές του 2010 η σοβαρή κρίση χρέους της ευρωζώνης, που οφειλόταν στις δημοσιονομικές δυσκολίες κάποιων κυβερνήσεων εν μέσω αυξανόμενου σκεπτικισμού για την ΟΝΕ οδήγησαν σε χρηματοπιστωτικό κατακερματισμό, προβλήματα στην μετάδοση της νομισματικής πολιτικής και μια διάσπαση-χρηματοοικονομική κατάρρευση της ευρωζώνης. Τη μείωση της αγοράς στοιχείων του ενεργητικού της οξείας φάσης της κρίσης της ευρωζώνης το καλοκαίρι του 2012, ακολούθησε η βραδεία ανάπτυξη και ο πολύ χαμηλός πληθωρισμός. Ο κίνδυνος της ύφεσης έκανε την εμφάνισή του όπως και η αντίσταση στα πρόσθετα μη συμβατικά μέτρα και τις μεταρρυθμίσεις. Τα χρόνια αυτά της κρίσης χαρακτηρίστηκαν επίσης από έκτακτες πολιτικές και την επανασύσταση των Ευρωπαϊκών θεσμικών οργάνων. Σκοπός αυτής της εργασίας είναι να παρουσιάσει το χρονικό των γεγονότων όπως αυτά ξεδιπλώνονταν και να εξηγήσει τη σπουδαιότητα των άνευ προηγουμένου συμβατικών και μη συμβατικών μέτρων νομισματικής πολιτικής. Κατά τη διάρκεια της κρίσης η ΕΚΤ έπρεπε να ενισχυθεί ως ενδιάμεση αγορά χρήματος, «κεντρικός αντισυμβαλλόμενος ύστατης λύσης» , και κατόπιν ως «ειδικός διαπραγματευτής ύστατης λύσης». Προκειμένου να ασκήσει σταθερότητα τιμών η ΕΚΤ έπρεπε να αντιμετωπίσει επιπλέον διάφορες απειλές της οικονομικής σταθερότητας. Αντίστοιχα, η εργαλειοθήκη της ΕΚΤ έχει διευρυνθεί προκειμένου να περιλάβει πράξεις πιο μακροπρόθεσμης αναχρηματοδότησης, ευρύτερες αγορές ιδιωτικών και δημόσιων κεφαλαίων, αρνητικό επιτόκιο της διευκόλυνσης αποδοχής καταθέσεων και όλα αυτά ενισχύοντας την επικοινωνία της. Ο ισολογισμός της ΕΚΤ αντικατοπτρίζει αυτή τη δέσμευση και έχει αυξηθεί σημαντικά, παθητικά τα πρώτα χρόνια, αλλά ενεργητικά κατά τη διάρκεια των τελευταίων ετών με την έναρξη φιλόδοξων προγραμμάτων για την αγορά περιουσιακών στοιχείων. Έτσι διατυπώθηκαν ανησυχίες για έκρηξη στον πληθωρισμό (που δεν έχει πραγματοποιηθεί) και κινδύνους για την οικονομική σταθερότητα (που πρέπει να παρακολουθούνται), ενώ η οικονομία ανακάμπτει σιγά-σιγά.
    • The crisis has gone through several phases of varying challenge for the ECB. It all started with the Financial Turmoil in August 2007, followed by the Global Financial Crisis in September 2008 and the Great Recession in 2009-2010. In early 2010 the Sovereign Debt Crisis of the euro area, triggered by the budgetary difficulties of some governments amid growing skepticism towards EMU, brought financial fragmentation, a disruption in monetary transmission and almost a break-up/financial meltdown of euro area. The tapering of the acute phase of the euro area crisis in summer 2012 was followed by the crawling growth and very low inflation thereafter. Risk of deflation emerged more recently as did resistance to additional non-standard measures and reforms. Yet, these years of crisis were also characterized by exceptional policies and the rebuilding of European institutions. The aim of this paper is to provide a chronology of the events as they unfolded and explain the significance of the ECB’s unprecedented standard and non-standard monetary policy measures. During the crisis the ECB has had to step up as money market intermediary, “central counterparty of last resort”, and then as “market maker of last resort”. In order to pursue price stability the ECB has had to concern itself also with various threats to financial stability. Correspondingly, the policy toolkit of the ECB has expanded to encompass ever longer refinancing operations, broader purchases of private and public securities, negative deposit facility rate, all while enhancing its communication. The balance sheet of the ECB reflects this engagement and has greatly expanded in size: passively in the early years, but actively over the more recent past following the launch of ambitious asset purchases programs. This raised concerns about spiraling inflation (that has not materialized) and risks to financial stability (that need to be monitored), while the economy is slowly picking up.
  13. Items in Apothesis are protected by copyright, with all rights reserved, unless otherwise indicated.