ΠΕΡΙΛΗΨΗΗ παρούσα εργασία ξεκινά κάνοντας μια σύντομη ιστορική αναδρομή στο κοινό των μουσείων κατά περιόδους, επισημαίνοντας ιδιαίτερα την απουσία ατόμων με ειδικές ανάγκες από τα πολιτισμικά δρώμενα. Οι αλλαγές, όμως, που έλαβαν χώρα τον 20ο αιώνα σηματοδότησαν μια νέα εποχή για τα μουσεία. Αρχίζει σιγά, σιγά να καταρρίπτεται η έννοια του μουσείου ως 'μαυσωλείο γνώσης' για τους λίγο προνομιούχους και ανοίγουν οι πόρτες του μουσείου για όλα τα κοινωνικά στρώματα ανεξαιρέτως, ιδιαίτερα για τα ΑμεΑ. Το σύγχρονο μουσείο αναζητά δρόμους επικοινωνίας με το κοινό του και φροντίζει να εξυπηρετεί όσο το δυνατόν καλύτερα και τα ΑμεΑ εφαρμόζοντας ειδικά εκπαιδευτικά προγράμματα. Επίσης, αναφέρονται οι βασικότερες προδιαγραφές που πρέπει να τηρούν οι πολιτιστικοί οργανισμοί για την πρόσβαση των ΑμεΑ, όσον αφορά τον περιβάλλοντα χώρο και την εργονομία των εγκαταστάσεων, με βάση πάντα την ιδιαιτερότητα κάθε κατηγορίας ΑμεΑ. Η εργασία διευκρινίζει τις βασικές αρχές που διέπει το διεθνές και ελληνικό καθεστώς πολιτισμικών δικαιωμάτων των ΑμεΑ. Μελετά τις συνθήκες υποδοχής των ΑμεΑ από τους πολιτιστικούς οργανισμούς, καθώς και τη νομική κατοχύρωση των δικαιωμάτων τους σε Ελλάδα και Ευρώπη. Διεξάγεται εμπειρική έρευνα σε συγκεκριμένο μουσείο, το Λαογραφικό Μουσείο Λάρισας, προκειμένου να διαπιστωθεί και να αξιολογηθεί η δυνατότητα υποδοχής των ΑμεΑ σ´αυτό. Γενικότερα, στόχος της εργασίας είναι να αναδείξει τις βασικές παραμέτρους των πολιτισμικών δικαιωμάτων των ΑμεΑ και την ελλιπή ακόμη αναγνώριση, κατανόηση και τήρησή τους από μέρους των ελληνικών πολιτισμικών οργανισμών.
Items in Apothesis are protected by copyright, with all rights reserved, unless otherwise indicated.
Κύρια Αρχεία Διατριβής
Πολιτιστικοί οργανισμοί και άτομα με ειδικές ανάγκες : η περίπτωση του Λαογραφικού Μουσείου Λάρισας - Identifier: 148370
Internal display of the 148370 entity interconnections (Node labels correspond to identifiers)
